Alþýðublaðið - 24.03.1961, Blaðsíða 15

Þau sklidu bílinn eftir við
bæ í fjall&rótunum og fengu
sér lítinn asna til að bera
skíðin. Eigandinn fór með
bann upp á við og Clare og
Gil komu á eftir hvcrt á
sínum asna. Dýrin þrjú
voru svo lík að ekki var
unnt að sjá mun ,á 'þeim.
,,Þetta er erfiðara en i
Sviss“, sagði Gil afsakandi,
„Hér er engin skíðalyfta og
ekkert heitt súkkulaði með
þeyttum rjóma á tindinum."
,,En hér er jafn fagurt,,!
sagði Clare og hélt hend-
inni fyrir augun meðan hún
leit á bláa fjallstindana í
fjarlægð.
„Sv0 þig langar tii að
reyna það? Þér er sama þó
það sé enfitt?" Hann hló að
heimskulegum spurningum
sínum. ,,Það var þá eitt-
íhvað að spyrja hjúkrunar-
konu um! En samt . . . mig
langar til að vita það. Þegar
leit út fyrir að þið Walton
. .. þegar leit út fyrir að
hann fengi vitið og bæði þig
um að giftast sér hlakkaði
þifí þá til að lifa í vellyst-
ingum alla ævi?“
Clare leit í augu hans.
,,Satt að segja hugsaði ég
ekki um það,“ sagði hún.
,Sjáðu til ...“ Hún ætlaði
að segja honum að henni
hefði aldrei komið til hug-
ar að giftast Walton, en
hann greip fí'am -í fyrir
henni.
„Heldurðu ekki að til að
lifa góðu lífi séu þægindi
og allt það sem hægt er að
kaupa fyrir peninga nauð-
synlegt?11
Hún svaraði spurningunni
eins og hún væri alls ekki
tengd hugsunum hans, því
hún vissi að það myndi
skelfa hann ef hann vissi hve
rnjög hann hefði opnað hug
sinn fyrir henni. „Nauðsyri-
leg? Ef til vill ekki. En
aftur á móti yrði jíf án pen
inga eintómur þrældómur.
Ég vildi gjarnan geta feng-
ið mér ýmislegt annað en
það alnauðsynlegasta —
bækur og leikíhús og —
andlitskrem og nylonsokka
tt
Gil skellihló. Kashmirski
bóndinn brosti skilningsríku
brosi til hans eins og hann
(hefði skilið hvert orð.
„Nylonsokka! Að þér
skyldu detta þeir í hug
hérna! En andlitskrem —
það á heima hérna, Þér
kemur á óvart hve sólin
brennir hér. Það er bezt að
þú berir á þig krem áður
en við nemum staðar. Þú '
hefur viðkvæma og ljósa
húð. Hérna, settu þessi gler
augu upp, annars færðu snjó
blindu áður en dagur er að
kvöldi."
Hann henti til hennar sól
gleraugum. ,Þetta er betra".
,,Það er einkennilegt að
endurskin sólarinnar frá
snjónum skuli geta skaðað
sjónina. Er það rétt að skað-
inn sé varanlegur?“ spurði
Clare.
Hann kinkaði kolli. „Jafn
vel þeir, sem vanir eru að
ferðast í fjöllunum geta
fengið gífurlegar kvalir. Og
gamli Ganes er hálfblindur."
„Ganes, hver er það?“
„Duglegur gamall maður.
Ég kalla hann gamlan þó
hann sé ekki nema fjörutíu
og fimm ára — það er hár
aldur fyrir Sherpa. Hann
hefur verið snjóblindur marg
sinnis og er með djúp ör á
augnalckunum. Það er hans
sök, hann vill iekki nota
gleraugu. En hann kjifrar
betur en flestir þeir, sem
ég þekki, sem hafa tfulla
sjón og hann ber byrðar,
sem eru helmingi þyngri en
venja er. Við ætlum að hafa
hann með í fjallgöngunni í
sumar.“
„Sherparnir eru mjög góð
ir fj allgöngumenn. Þú ihlýtur
að ætla hátt fyrst þú leigir
Sherpa.“
„Við ætlum að reyna að
komast uPP á Keung fjallið
— þarna,“ sagði hann cg
benti á tind langt í burtu í
norðaustri þar sem Hima-
laya gnæfði við himin.
„Keung,“ sagði bóndinn
hrifinn yfir að heyra orð,
sem hann kanaðist við.
„Mjög hátt fjall. Guðirnir
húa á tindi þess. Enginn
maður hetfur klifið það.“
Gil hló. „Hann talar eins
og við ætlum að klífa Ev-
erest. Keung er aðeins átján
þúsund fet — passleg hæð
tfyrir tvo menn. Við Walton
höfum ætlað okkur að ffara
þangað lengi, en þú veizt
hvernig er. Ég verð að fá
staðgengil í þessar þrjár vik
ur, sem ég verð á brott. Nú
l'ítur loksins út fyrir að það
ætli að ganga. Pandan Ayan
er búinn að lofa að hjálpa
mér.“
Þau fóru aftur að ræða um
sjúkrahúsið og hálfum tíma
seinna voru þau komin að
tfrumstæðum kofa, sem var
notaður sem sel á sumrin.
Asnarnir voru tjcðraðir og
Múhameð kveikti bJb Gil
náði í nestið og tók fram
tvo hitabrúsa.
„Hvað viltu?“ spurði
hann. „Súpu og kex, eða
kaffi og kex? Þú getur ekki
tfengið hvorttveggja. Nú
skaltu drekka til að safna
kröftum fyrir ferðina sem
við eigum fyrir höndum,
hina flöskuna drekkum við
til að safna kröftum fyrir
heimtf erðina."
„Ég vil fá kaffi,“ sagði
Clare „ef þér er sama hvort
þú færð.“
„Það er ágætt,“ Gil leit
vandræðalega á flöskurnar,
„en í hvorri er kaffi —
þeirri rauðu eða þeirri
bláu?“
,,Þú ert svei mér góður
skurðlæknir,“ hló hún.
„Hvernig færi ef þú ruglað-
ist á verkfærunum?“
„Ég skelf við tilhugsun-|
ina. Við skulum reyna þá;
bláu.“ Hann skrúfaði tapp-
ann af og þefaði af innihald
inu. „Gjörðu svo vei og
fáðu þér hænsnakjötssúpu,‘.!
sagði -hann. „Hún er mjög
nærandi.“
Þau byrjuðu á skíða-
kennslunni í smáhlíð. Gil
spennti skíðin á hana og
gekk umhverfis hana og virti
hana rannsakandi fyrir sér.
„Slepptu þessu,“ sagði
hún. „Það er eins og þú sért
að kryfja mig.“
„Það var iþá samlíking!
Slappaðu nú af. Hangdu
ekki svona á stöfunum.
Svona, reyndu að slappa af.
Verð ég að gefa þér sprautu
til að fá þig til að hlýða
mér? Svona, já. Nú fer ég
fyrst. Bíddu þangað til að ég
er kominn alla leið. Ég vil
f-á að horfa á þig þegar þú
ferð niður.“
Hann tók léttilega á stöf-
unum og hvarf niður brekk|
una. Henni fannst örstutt
stund líða unz hann veifaði
til hennar neðan úr daln-
um. Hún veifaði á móti. Og
þar með missti hún fótfest-
unnar, hún baðaði út hönd-
unum og valt niður bakk-
ann með skíði cg stfi í all-
ar áttir. Loks lenti hún
eins og snjóbolti fyrir fram
an fætur Gils.
Þegar hún reis á fætur
stóð Gi| meg hendurnar
fyrir andlitinu samankreppt
ur af hláturskrampa.
„Ó,“ sagði hún ásakandi
°g hrækti snjó út úr sér,
„og þú sem lofaðir að hlæja
tekki.“
„Ég veit það, en ég bjóst
ekki við að freistingin yrði
svona mikil,“ hann burstaði
snjóinn af henni meðan
hann reyndi að jafna sig.
„Ég hef -brotið fótinn
minnst á átta stöðum.“
„Alls ekki. Þú ra-nnst á
rassinum svo til alla leið-
ina.“
„Hvað ertu að segja! Ég
sem er á buxunum hennar
Maríu! Eru þær heilar?“
Hún reyndi að athuga það,
en gleymdi að hún var með
skíði á fótunum, rann á ný
og settist á rassinn. Gil
hjálpaði henni að standa
upp án þess að breyta um
svip. Svo gengu þau saman
upp_ hlíðina.
„í þetta skipti. förum við
saman niður,“ sagði hann.
„Hægt. Ertu tilbúin? —
Komdu.“
Þau runnu hlið við hlið
og hann studdi vinstri skíði
hennar með áínu hægra. En
svo gleymdi hún sér og
stakk stafnum út til hliðar
og þar með duttu þau bæði.
Það hvein í -þeim af hlátri
og þau héldu fast hvcrt í
annað meðan þau stóðu á
fætur.
„Berðu enga virðingu fyr
ir hinni göfugu skíðalist?11
spurði hann.
„Ég hef meiri áhyggjur af
skíðabuxunum hennar Mar-
iíu,“ andvarpaði hún, „Séu
þær rifnar. ætla ég að biðja
þig um að þegja. Ég vil
ekki hugsa um það að það
kostar mig heilt mánaðar-
kaup að fá nýjar.“
„Þær eru heilar enn. Eri
ég þori ekki að ábyrgjast
hve lengi það stendUr ef þú
heldur svona átfram,“ Hann
hikstaði atf hlátri. „Ég hef
ekki skemmt mér svona vel
í mörg ár,“ viðurkenndi
hann.
Þau gáfust ekki upp fyrr
en Clare stóð brekkuna ein.
„Gott, þú ert góður nem-
andi.“
„Það var gott að heyra
það. Þakka bé- kærlesa fvr-
ir Gil. Þú hefur verið miög
þolinmóðnr við mig. Það
íeit ekki vel út í fvrstunni.“
Hún andvarpaði. „É5 verð
víst með harðslperrur á
morgun."
„AIÞ ekki Þú getur ekki
verið liðuPTÍ. Það er ein-
kennilegt, því þú lítur ekki
Launajöfnuður
Framhald af 1. síftu.
jafnrétti. Er það gert með því, •*
að lögbjóða árlega hækkun á
launum kvenna í öilmn fjöl-
mennustu atviunugreinum þjóð
arinnar á næstu sex árum, unz
fullum launajöfnuði verði náð
1. janúar 1967. Flutningsmcnn
telja, að þessi réttarbót náist j
ekki öðru vísi en með löggjöf, ?
þar seni atvinnuvegunum sé gef;
inn frestur til að aðlaga nýjnm
viðhorfum. Hefur slíkur háttur
verið liafður á sums staðar er- ■
lendis. Þó er rétt að taka fram. ■
að frumvarpið tálmar á engan '
hátt því3 að launajafnrétti kom
ist á fyrr, heldur kveður á um ’
að það verði ísíðastalagi*
1. jan, 1967.
Verkakvennalfélagið Fram-
sókn í Reykjavík og fleiri að-
ilar hatfa lýst fylgi sínu við *
málið. Kommúnistar hamast
gegn þessari leið með yfirboð-
um, sem engum heilvita manni
villa þó sýn.
París, 22. marz
(NTB—AFP)
Friðarumleitanir frönsku
stjórnarinnar og alsírsku út-
lagastjómarinnar munu ekki 4
hefjast fyrr en 5. apríl, að því,
er franskr upplýsingamálaráð- .
herrann Louis Terrenoire
skýrði frá í kvöld.
Ódýr bEóm
Blóma- og græiimetis-
markaðurinn
Laugavegj 63. a -
Blómaskálinn
v. Kársr.esliraut
og Nýbýlaveg.
Opið daglega 10—10.
RÓSIR
Túlipanar \
Páskaliljur
Pottaplöntur
Pottamold
Pottar
Pottagrindur.
Sendum heim!
Gróðrastöðin
við Miklatorg. ,
Símar 22 8 22 -- 19 7 7St
Alþýðublaðið — 24. marz 1961