Alþýðublaðið - 18.04.1961, Blaðsíða 13

FRIMURAJRAR, rótaryklúbb
ar, Lionklúbbar, Oddfellow
ar, hvítasunnusöfnuðir og fíla
delfía er eitthvað, sem allir
bera virðingu fyrir, Hér er um
að ræða félög eða félagsskap
— þar sem meðlimirnir halda
réglulega fundi eða samkomur.
Um hina fyrstnefndu vita fæst
ir utanaðkomandi mikið, meiri
oða minn lcíynd hv.'lir yffr
störfum þeirra, en allir geraráð
fyrir, að eitthvað hljóti að ger
ast merkilegt, þar sem kjól
klæddir karlmenn koma saman
til að borða Um hvítasunnu
söfnuðinn, hjáipræðisherinn og
fíladelfíu gegnir dálítið öðru
máli, — þar mega allir vita,
hvað fer fram. — En allt hefur
þetta það sammerkt, að almenn
ingur veitir félagsskapnum til
veruviðurkenningu í huga sin
um og játar. að með félags
skapnum hl.iótj stefnt að-ein
hverju markmiði Aftur á móti
mætti nefna klúbba — sem
miklu og rnik’Isverðu starfi
gegna — sem halda fundi reglu
lega, ser', starfa í fjölmörgum
deildum, sem alls staðar fyrir
finnast. sem tnka öll mál til
umræöu, sem ekkert mannlegt
láta sér óviðkomandi, — en
sem þó hlióta ekki viðurkenn
ingu i munni almennings. Samt
er engan vesinn unnt að segja,
að „hljótt sé“ um þessa klúbba
né þeirra .starfsemi. — Sauma
klúbb'jrnir eru að hætta fyrir
sumarið
Ef einhver karlmaður skyldi
sjá konuhóp á veitingahúsi, —
má hann vera viss um að hafa
séð saumakiúbb Sumir klúbb
ar halda nefnilega lokahófið
á opinberum veitingahúsum og
einmitt um þetta leyti árs eru
klúbbarnir að hætta — þeir,
sem þá ekki starfa allt sumar
ið með tilheyrandi heimsókn
um í su^arbústaði eða sameig
inlegar glæfraferðir upp á Víf
ilsfell eða önnur háskaleg
fjöll og gnýpur.
í tilefni þessa datt okkur í
hug að taka mynd af klúbb
stúlkum, — sem þó ekki
vilja láta þekkja sig
— því að þeirra klúbbar
er ekki raunverulegur sauma
klúbbur heldur menningar
klúbbur!, — en það er önnur
saga. Menningin verður líka,
a. m. k öðru hvoru, að víkja
fyrir vettlingaprjóni og smá
barnafatasaum — því að sumar
hafa „fundið þann eina sanna“
og eignazt börn og buru — en
hinar, sem enn ekki hafa dott
ið í þann lukkupott, sitja með
sveittan skallann við að prjóna
smábarnassokka og sauma
ungahnoðra á pilsgopa á börn
vinkvennanna sem eiga afmæli
í tíma og ótíma.
Eins og kunnugt er bera
karlmenn óttablandna virð
ingu fyrir saumaklúbbum. Mik
ill tími ævi þein-a fer í að velta
því fyrir sér og tala um það á
veitingahúsum hvað fram fari
i saumaklúbbum og þeir kom
ast jafnan að þeirri einkenni
legu niðurstöðu, að í sauma
klúbbum sé jafiian rætt um þá
sjálfa!
Okkur datt því í hug að lyfta
oíurlitlu honii af tjaldinu og
leyfa karlmönnum að gæjast
snöggvast inn í hið dularfulla
.— nokkurs konar saumaklúbb.
Vitanlega sitja allir meðlim
ir stilltir og hljóðir með sól
skinsbros á vör, þegar tjald
horninu er lyft. Sumarsitjameð
einhverja handavinnu á milli
hanáanna, cin er t, d að prjóna
rauða barnsvettlinga og til
kynnir, að hún sé raunar búin
að læra nýja aðferð við að
prjóna fingravettlinga.
— Lærðuð þið ekki að byrja
á litla putta?
— Jú, hinar gátu ekki neitað
því — Síðan kemur löng lýs
ing á hinni nýju aðferð við að
búa til fingravettlinga, sem
ekki þykir ástæða til að rekja
hér — en lýsingunni lýkur með
því, að sannað þykir, að þessir
vettlingar muni of stórir á vin
konubarnið og hljóti því að
b'ða þau hörmulegu örlög að
verða raktir upp til þess að
fæðast aftur í minni útgáfu.
— I>að er munur að sjá ykk
ur hafa eitthvað á milli hand
anna, segir móðir ,,húsmóður“.
Hér fyrr á árum voruð þið van
ar að sitja á lúkunum og lesa
kvæði.
— Mamma, þú varst búin að
lofa að hita kaffið.
— Vertu ekki að reka
mömmu þína til að hita kaffið.
— Já, sko — þú tekur svari
mínu.
— Vinur dýra og smáfugla
ó . . . .
— Munið þið eftir því, þeg
ar verið var að gefa manni lýs
ið í skólanum? Þessu var hellt
upp í mann af færi, og stundum
skelltu krakkarnir saman kjáik
unum fyrr en skyldi, og lýsið
fór út um allt.
— Þá er ég komin í betri æf
ingu. — Ég gef krökkunum f
skólanum lýsispiilur og er kom
in upp á lag með að skjóta upp
í þau. — Það þykir þeim feiki
lega spennandi.
— Það er nú ekkert að segja
orðið feikilega, en mikið þótti
mér sniðugt að heyra til stelpn
anna í strætó. Þetta voru stelp
uy svona 13 eða 14 ára og.hitt
ust í strætó
— Hvert ertu að fara? spyrði
önnu’-
— Ég er að fara á stúkufund,
sagði hin. Er gaman þar?
spurði þá sú fyrri. — Já, „fer
lega“.... Finnst ykkur ekki
dálítið ósamrými í því að nota
orðið ,,ferlega“ um stúkufund?
En úr því að þetta er nú
,,menningarklúbbur“, fóru þær
auðvitað að tala um Ionesco
— Hafið þið séð Nashyming
ana eða einþáttungana í Iðnó?
(Bæðj já og nei).
— Hvernig fannst ykkur?
— Mér þótti verst að vera
búin að lesa svona mikið um
Nashyrningana áður en ég fór.
Þess vegna hélt ég í fyrstu, að
ég skildi eitthvað 1 þeim — en
undir lokin skildist. mér, að ég
skildi ekkj neitt,
— Mér finnst andstyggilegt
að telja fólki trú um. að lífið
sé tilgangslaust, grátt og við
burðasnautt Mér finnst hlægi
legt, þegar fólk þykist hrifast
af því, sem það hvorki segist
skilj-a né skynja og enga mein
ingu hafi í sjálfu sér. Hvers
vegna er alltaf verið að hamra
á því. sem er ijótt og grátt?
— Þó er fólki talin trú um,
að þetta sé sannlcikurinn. Og
sumir trúa því, þótt þeir labbi
dauðsyfjaðir út af hundleiðin
Framh á 14. síðu
FYRIR SUMARDAGINN FYRSTA
Barna
og unglSngaskór
/ MIKLU ÚRVALI
Alþýðuh’aðlð — 18. spríl 1S61 f 3