Alþýðublaðið - 02.08.1961, Blaðsíða 8

Vinæta
STRÁKNUM hafði verið
boðið út í sveit og þar varð
hann góður vinur jafnt
manna sem dýra.
Þegar hann fór aftur til
borgarinnar gaf húsbóndinn
honum hænu Móðir hans
varð mjög glöð og mat-
reiddi hænuna þann sama
dag, en þegar hún var borin
fyrir stráksa, varð hann
ókvæða við og sagði: — Ég
borða ekki vini mína.
UNGUM OG METNA.Ð-
ARGJÖRNUM embættis-
manni fannst að hann
hefði ekki fengið þær
stöðuhækkanir sem hann
ætti rétt á, svo að hann
sneri sér til yfirboðara síns
og bað um að vera fluttur
í annað ráðuneyti.
Yfirboðari hans brást
reiður við og sagði að slíkt
kæmi ekki til mála. Næsta
clag fékk yfirmaðurinn
bréf„ utan á bví stóð: Al-
gjört einkamál. — — —
Hann opnaði bréfið og las
eftirfarandi ævintýri:
Það var einu sinni kon-
ungur, sem hafði tekið vitr
ing í þjónustu sína til þess
að láta hann spá fyrir
veðri. Dag nokkurn greip
konunginn löngun til að
heimsækja beztu vinkonu
sína, sem bjó í útjaðri borg
arinnar, og þar eð hann
ætlaði að ferðast fótgang-
andi, spurði liann vitring-
inn um veðurútlitið.
Eftir að vitringurinn hafði
vandlega skoðað skýin og
reiknað út vindáttina, —
sagði hann. „Veðrið verður
gott og þurrt í kvöld“.
Konungur klæddist þess
vegna sínum bezta skrúða
og lagði af stað. En á leið-
inni mætti hann bónda,
með vagn sem asni var
spenntur fyrir. Og bóndinn
sagði: „Herra konungur,
ef þér ætlið ekki að verða
holdvotur, þá skuluð þér
flýta yður heim, því að
Þ-ESSI ANDLIT á mynd
inni koma flestum kunn
uglega fyrir sjónir, enda
er hér um að ræða fólk,
sem á fræga að, að ekki
sé meira sagt. Stúlkan
er Maria Scicolone, —
systir hinnar fögru leik
konu Sopliiu Loren. —
Hann cr aftur á móti
sonur einvaldans Ben-
itos Mussolini og heitir
Romano Mussölini.
Þessi hjú hafa nú til-
kynnt að þau séu í þann
veginn að ganga í heil-
agt hjónaband, eða nán
næstkomandi.
Bæði eru þau all
þekkt í skemmtanalífi
Rómaborgar, hann sem
hjjómsveitarstjóri og
píanóleikari danshljóm-
sveitar, hún sem söng-
kona með hljómsveit
hans.
ar til tekið í september
bráðum verður kominn
hellirigning“.
Konungur sagði: „Ég hef
ráðið til mín vitring til
þess að spá fyrir veðri, og
hann hefur lofað mér því
að í kvöld verði veðrið gott
og þurrt“. Síðan hélt kon-
ungurinn leiðar sinnar til
vinkonu sinnar, sem bjó í
útjaðri borgarinnar.
Litlu seinna kom mikil
rigning og konungurinn
varð holdvotur, og þegar
hann kom til vinkonu sinn
ar hló luin að honum.
Konungurinn hélt aft-
ur heim til sín og þegar
hann kom þangað lét hann
kasta vitringnum á dyr og
sagði síðan við forsætisráð-
herra sinn: „Náðu fyrir
mig í bóndann með asn-
ann“.
Þegar bóndinn kom fram
fyrir konunginn, sagði sá
síðarnefndi: „Ég hef rekið
viíringinn minn á dyr og
nú ætla ég að ráða þig í
hans stað“.
En bóndinn sagði: „Ég
er enginn vitringur, það
eina, sem ég gerði, var að
líta á asnann minn: Ef eyr-
un á honum hanga niður
kemur rigning, og því
mcira, sem þau hanga því
meira verður regnið. — í
Gáöverk
Móðir sagði kunningja
sínum frá því, að Pétur,
sonur hennar, sem var 10
ára og ný orðinn skáti,
væri mesti óþekktargep-
ill.
Kunninginn spurði hana
livað hún hefði fyrir sér í
því. Hún sagði, að Pétur
hefði sjálfur sagt sér frá
því.
Hann hafði verið í skól-
anum einn daginn, þegar
sá, sem sat hjá honum
hafði tekið upp á því að
leggja- teiknibólu upp í
loft á stól kennarans.
— Og þú hefur auðvitað
rokið til og fjarlægt ból-
una? spurði móðir Péturs.
— Nei, það gerði ég nú
ekki, svaraði Pétur, ég tók
nefnilega svo seint eftir
því hvað Hans aðhafðist,
en mér tókst að kippa stóln
um undan kennaranum
rétt í því að hann ætlaði
að setjast.
kvöld héngu þau eins mik
ið niður og þau geta“.
Þá sagði konungurinn:
„Farðu heim og sæktu asn
ann þinn bóndi, því ég ætla
að ráða hann sem veður-
spániann“.
Og þannig byrjaði það
allt saman. Frá
hafa asnar verii
hinum góðu og \
embættum í ver
Sama dag var
aðargjarni embæ
inn fluttur í an
neyti.
ADDA LITLA sem var
Ijóshærð og með undrandi
blá augu, sagði beztu vin
konu sinni að hún væri nú
ekki rélt ánægð með nýja
vininn sinn.
Vinkonan spurði hana
hvernig stæði á þv{ og
fékk að heyra eftirfar-
andi sögu:
Ungi maðurinn hafði
eitt kvöldið komið í heim
sókn og sköduhjúin
höfðu setið lengi vel ein
í herbergi og ræðst við um
alla heima og geima, en
þó einkum um málvísindi
sem vinurinn var að nema
við einhvern frægan há-
skóla.
Adda var löngu orðin
þreylt á stappinu og vildi
gjarnan að viinm’inn
sýndi henni einhverja ást
leilni, hú.n braut lengi
heilann um hvernig hún
ætti að fara að koma hon
um á sporið, og að lokum
sagði hún; í>að er undar-
legt, að hvorugur hand-
leggurinn á þér skuli vera
Næsti, takkl
I bænum Abakaliki í Au.
Nigeríu eru engir leigu-
bílar, en reiðhjól, sem út-
búin eru með auka sæti á
bögglaberanum, koma í
þeirra stað, og ökumenn-
irnir eru reiðubúnir til að
flytja jafnvel hið fcitasta
fólk, þv£ að ökugjaldið fer
eftir kroppþunga.
Á þessum ökutækjum
eru þrjú farrými, ef svo
má segja.
1. farrými; Fólkinu er
ekið alla Ieið.
2. farrými: Fólkið verð-
ur að ganga upp brekk-
urnar.
3. farrými: Fólkið verð-
ur að ganga upp brekkurn
ar og draga sjálft hjólið.
nógu langur ti
ulan um mittið
Og' þá var það
beit höfuðið af
inni, því að í st£
leggja handlegg
aralega um gra
Öddu lillu, tók
málband og mæ
lega á sér han
MA.ÐUR nok
inn á bar £ Lum
bað um koníaks
þjónninn kom s
hann og á meða
inn saup úr glas
hann, að þjónnii
leggja á borð fy
viðskiplavin, og
með mikilli kurtc
kvæmni.
Fyrst breiddi h
nýjan dúk á b<
næst setti hann f
djúpan disk úr 1
versku postulíni.
um kom hann i
og sódavatn og f
inn.
Svo fór gest
borða.
Maðurinn, sem
koniakssnapsinn,
þjóninn til sin
— Er ég orðin:
ur eða drekk
viskiið með skeii
Barþjónninn s\
gjarnlega: Jú, \
hann reyndar.
nefnilega hjáti
og af því að þa
tungl í dag, drek
viskíið með ski
annars er hann
láta sér nægja
gaffal.
§ 2. ágúst 1961 — Alþýðublaðið