Alþýðublaðið - 01.11.1961, Blaðsíða 15

Alþýðublaðið - 01.11.1961, Blaðsíða 15
„Slei'ktu mig ekki“, sagði Jói. ,Vertu kyrr Jói“, svaraði marnrna hans. ,,Ef þú ætlar að sleikja mig hreina.n ættirðu heldur að tala við Madame Ritu því andlitið á honum Ktur enn verr út“. „Ó“, sagði frú Kramm og dæsti. ,Þá veit maður það. Hvílíkt framferði. Þetta er ógnarlegt fyrir heiðvirða konu“. Þegar búið var að hreinsa Jóa fór hann niður í kjall aTann en (þar var fulllt af gömlum sýningarbrúðum, lituðum kreppappír og kö'ss um. Þó hann yrði skítugur fengu konurnar tækifæri til að 'taíia um Lafði R en það er það sem allar konur vilja gera. Haijn lék sér hins vegar í Torgsöluleik. Hann var indverskur spá maður með grænan túrban á höfðinu þegar honum kom dálítið sniðugt til hugar. Hann var enn með græna túrbaninn um höfðið þegar hann kom upp. Lafði , R. sem var að borða saltkjöts samloku kallaði til hans og veifaði með agúrkusneið, að hann væri dúkkan hennar og sheikinn af Arabíu. Ef Jói gæti ekki fundið sér eitt hvað að gera mynd hún evðileggja allt, þannig var hún. Það var gott að herra Kandinsky kom einmitt þeg ar Jói var að borða sein,ni sultusamlokuna sína. /Hér á . mynd að koma). Þar sem herra Kandinsky hafði verið allan morguninn rónusneiðinni í, sem ætlast var til að yki vökvamagn lík i amans, svona rétt eftir að þeir höfðu lagt allt þetta á sig til að losna við það. Herra Kandinsky reifst aðallega um stjórnmál við Moise, um það hvor þeirra MacDonalds og Baldwins' ihefði verið betri maður, eða \ hvort Félag Klæðskera ætti i myrtur eða tekinn af lífi og hvort Félaf Klæðskera ætti að hafa Isjúkrabótasjó.ð eða hvorl það yki aðeins á freist- i.ngarnar? Og í gufubaðhús- inu urðu þessar þrætur þeirra sérstaklega fjörugar og þá aðallega í heitasta her berg: heimsins því í þes?u gufubaðhúsi var hægt að treysta því að heitt væri. Það er sagt að 'hann Scha- fick hafi verið mikill kenni maður og svo guðhræddur að Barney Barnato hafi lang að til að gefa honum eitthvað og þar sem hann var svo guð (hræddur gaf hann honum „Rétt gr nú það“, sagði frú Kramm. „Dugleg er hún að vjnna, en ég myndi ekki kjósa hennar vínnu fyrir minn versta óvin.“ Hún herti á saumavélinni svo nál in skaust ejns og elding 1^1 og frá. „Frú Kramm'j sagði mamma hans Jóa og leit í áttina til Jóa. „Eg er undr andi yfir þessum orðum yð ar. Þetta er aðejns orðróm ur“. „Nei það er það ekki Recky“, sagði Soffa. ,Ég hef séð hann á eftir henni bak við fatahengið og það var hrejnt út ágeðslegt að sjá til þeirra“, ,,'Soffa“, sagði mamma hans Jóa. ,Mundu eftir barn inu‘. „Hérna Jói“, sagði Soffa, ,Hérna er karamella í silf urpappír handa þér“. „Þakka þér fyrir“, sagði Jói af því að þetta var mjúk karamella með hnetu innan í, þó hann hefð] heldur yilj að heyra meira um Madame Ritu og Lafði R. En það var jafn gott fyrir Soffu að hætta að tala því meðan hann var að ta'ka silfurpapp írinn varlegan utan af kara mellunn] til að skemma hann ekki, kom Lafði R sjálf inn- „Elsku Becky“, 'sagði hún við mömmu hans Jóa“, held urðu að Jói mætt] ekki fara lí sendi'ferð? Jói, ihjartagull ið mitt viltu fara í sendjferð fyrir Ruby frænku, dúkkan mín?“ „Það vill hann“, sagði mamma hans Jóa, þó Jó] lit ist e'k'ki sem bezt á að vera kallaður dúkka. „Gerðu það dúkkan mín“, sagði Lafði R og hállaði sér áfram og lagði kinn sína að hans. „Fyrir mig?“ „Allt á lagi“ sagðj Jói. Það var góð lykt af Lafð] R og hún var með stór brún augu- og 'slétta dökka húð og mjúkt, ihrafnsvart hár, sem var vafið í hnakkahnút. „Guð blessi þig barn“, sagði Lafði R og kysstj Jóa á kinnjna. Þó það sé svo sem ská:rra en að vera klipinn er það andstyggilegt samt. Sendiferðin var út að horni og þar áttj hann að ná í kálfsskinnstösku Lafði R, en verið Va.r að gera við handfangið á henni. Þegar hann kom ajftifr með tösk una, sem hann 'hélt á e]ns og kolapoka um öxl sér sá hann Madame Rita og Lafði R bak við fatahengið og það sem Soffa sagði var alveg satt. Þegar hann kom aftur inn í vinnustofuna tók mamma hans fram vasaklút ]nn sinn 0g sleikti hann og néri varalit Lafði R. af og þar með vissi hann að vara li'turinn hafðj verið á and liti hans allan tíman,n, en það sýnir 0g sannar að mað ur á ekki að sendast fyrir konur. sem kalla mann dúkk una sí-na. Hann hugsaði um það hvað konunum þætti gaman að tala um Lafði R og hvað Shmúle langaði til að vinna e]na keppnina til þó hann hefði þegar unnið tvær og hvað herra Kandinskylang aði til að eiga gfupressu og að pabbi hans hefð] ekki enn sent eftir þeim. Og, hugsaði Jói, allir segja alltaf, ég vild], ég óska og alliir vilja alltaf fá eitt hvað. Og svo bætti hann of an á spámennskuna Afrík ana. Afríkana hafði að vísu ekki stækkað mjkið en mað ur skildi ætla að hornið han3 gæti veitt fimm eða sex óskjr. Jói tók fram fjóra kassa og teiknaði á þá með krítar broti. sem 'ha,nn bar í vasa sér og notaði þegar mikið lá (við. Á einn teiknaði ' ha,nn mömmu sína með 'hatt, á annan herra Kandnsky, á þann þriðja Shmule Og á þann fjórða alla og þar á meðal Mavís og Sonju. Svo leiddi hann Afríkana, sem óskirnar uppfyillir, að hverj um kassa fyrir sig. Eftir að hafa útskýrt fyrir Afríkana hvað nauðsynlegt væri, hall aði hann höfði hans fram á við, svo horn ihans snerti hvern kassa fyrir sig. Og þann.ig voru óskirnar upp fylltar. Þetta var mikið erf iði og hann hafði ekki lok ið verkinu fyrr en Soffa kom niður og kaflaði t:l hans að koma að borða. í gufubaðhúsj Shafickes í Tígulsteinsgötu var hann rjóður og hreinn en hann var alls ekki reiður við Moise og það var óvenjulegt. Hann sagði við mömmu hans Jóa: „Moise, hattagerðarmað urinn gekk einum um of langt í dag. Hann soðnaði.“ Og svo hló hann og spurði Jóa bvort hann langaði til að koma með sér í Félag klæð- skera; hann varð að segja þeim að Moise hefði soðn- að. Moise, hattarin.n, var með stéra bumbu og gamall vin ur herra Kandinskys. Þeir voru alltaf að rífast og þeir ’hittust á hverjum föstudegi í gufubað'húsinu þar sem þeir rifust í heita 'herberg- i.nu, í heitara herberginu og í heitasta herbergi heimsins, já, þeir rifust jafnvel meðan Luke, litháski nuddmaður- inn nuddaði þá. Luke notaði aðeins rússnesku nuddað- ferð’.na hvort sem hann var beðinn um hana eða ekki. Luke 'bjó til hrísvöndinn sinn og'hélt honum inn í gufunni ■til að hita hann. Hann nudd aði eins og jarðskjálfti, tók svo f hendina á þeim og sagði: fGóða líða,n Reb“. iHann hafði líka stóra bumbu og þegar þeir Moise stóðu andspænis bvor öðrum hefði verið hægt að aka hestvagni milli þeirra Þeir rifust all- an tímann í gufubaðinu, já, þeir rifust alveg þangað til þeir drukku teið sitt með sít gufúbaðhús fyrir állan Aust unbæinn og þar varð Schafisk framkvæmdarstjóri og allt gekk mjög vel eftir því sem sagt er og því ekki það þeg ar hægt var að treysla því að heitt vær; í gufúbaðhúsi Sehafiscks dag sem nótt? Þarna ónáðar mann enginn, þar er setið í þilfarsstól eins og í Bournemouth eða á Krím, teflt, dukkið te, þrætt, allt .eftir því hvað hver girnist. Og allan tíman.n nýtur mað ur hitans. Gigtin bráðnar óð ur en henn] tekst að krystall ast umhverfis beinin, æðarn- ar herpast ekki lengur sam an, bakverkir hverfa með öllu og auk þess hvílist mað ur vel. Og á eftir Um það þarf ekki að spyrja. Þá líður manni eins og engli sem gengur eftir grasigrónum völlum Tígulste:,nsgötu. Já það væri jafnvel auðveþ að 'hefja sig til flugs og fljúga yfir Austurbæinn og allt er nýtt og ferskt umhverfis mann eins og á morgni lífs ins. Að vitum manns leggur ilm nýbakaðra brauða. Hest vagnar aka eftir götunni og minnna á sveitarbæ 0g fólk ið umhverfis ber andlit góðra vf.na. Allt er svo gott Kápufóður Vliiseline Rennilásar Hnappar og tölur og allt til heibasauma Þorsteinsbúð Keflavík — Reykjavík , komi maður frá guðfubað- húss; Schaficks qg hafi mað ur komist. upp ó bragðið iðr ar man.n þess aldrei jafnvel þó orð Moises séu svo heimrkuleg að maður reið- ist. Reiðip skiptir engu máli. Henni fylg'r sú vellíðan að njóta mun betur þeirifa blessunar að hafa lifað eitt gufubaðið enn af. Herra Kandinsky hló svo tll alla leiðina að Félagi Klæðskera og einu sinni eða tv svar nam hann alveg stað- ar, leit á Jóa og skellihló. „Að hann Moise skildi soðna“, hló han,n. ,HvíMk suða!“ Félagið var við Hvítu- kirkjugötu og hversdagslega voru ekki margir klæðskerar þar en á sunnudagsmorgnpm var fullt af þeim í herberg- inu og langt út á götu. Þrír stoðu þar,na eða Sátu í síðu frökkunum sínum og ræddu hitt og þetta, smáhópar þeirra voru um alla götuna. Stundum kom klæðskera- meistari og sagði: „Hafið þið séð Kalla? Ég er með þriggja daga vinnu handa honum'* (og all'r kölluðu: „Hvar ,er Kalli? Hérna er maður mpð vipnu banda honum.“ Félggs herbe”gið siálft var óhreint og glu"garnir rykugir. Á einn þeirra stóð skrifað með fingri „Up'". með“ en þeir ihöfðu aldrei ákveðið með hvern. s”o bar stóð ekkert nafn. Trégólfið var þakið síg arettuytuhbum og elna vegg skreytingin var aualýsingar mynd í rauðu og svörtu, sem á stóð „Glímukeppni næst- komand; laúírardagskvöld1* með mvndum af Shmule og 'Slöngu Matta. Ungur klæð- skeri ! ar atvinnulaus sat við borð undir auglýsfng unni og skr'faði í litla bók. I hinum enda herbergisins var stórt borð með stórum brúnum ter.otti á, hólfflösku af mjólk og fati með brauði og mjöri á. Bak við borðið stóð frú Middleton, ráðskon- an og sk~r brauð, h:taði te og talað’ Yiddisku við gaml an klæð^kera sem hafði kom ið inn til að athuga hyað væri að sk° í beim’num oins og herra Kandinsky. Alþýðublaðið — 1. nóv. 1961 15

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.