Alþýðublaðið - 19.11.1961, Blaðsíða 8

Hið bláa blóm ljóðsins er
slitið upp af skurðgröf-
um.
KNUD MEISTER skrif-
ar í Berling um danska
ljóðagerð á þessu hausti,
en þar virðast þeir vera
að berjast við sama órím-
aða sullið og hér. Grein
Meisters fer hér á eftir
lauslega endursögð. Mynd-
irnar, sem fylgja eru gerð-
ar af SYS Gauguin.
Þá erum við í miðri bóka
vertíðinni og nú fer allt
vel og skipulega fram. —
Ljóðagerðin hefur loksins
fund;ð sinn sess í bók
bókmenntunum, eftir að
hafa verið árum saman án
marks og miða og án þess
að vita hvert stefndi. Hún
vissi það var maðkur í
mysunni, en vissi hins
vegar ekki hvaða maðkur.
Skáldin hafa látið skegg
sitt vaxa og ölið freyða á
könnunni, en allt til einsk-
is. Eftir urðu þó þessi ein-
földu, rímuðu vers, sem
sögðu frá öllum þessum
•fr Skáld’n hafa látið skegg
sitt vaxa og ölið freyða.
erfiðleikum, sem eru sam-
fara því að vera fólk. Og
þegar enginn lét sig varða
vandamál annarra, komst
kvæðasafnið upp í 85 ein-
tök, eða kannski fleiri, —
væri fjölskylda skáldsins
og vinahringurinn 86
manns.
Auðvitað fékk maður
ekki mikla virðing á skáld-
skapnum, og þegar ég segi
skáldskapnum, þá meina
ég það sem ég segi. Heim-
urinn er fullur af skrölti,
mótorhjólabrestum, véla-
dyn og keðjubréfum og
landið er að verða malbik-
að frá Ringköbing til Drag
ör, og hið bláa blóm ljóðs-
ins er slitið upp af skurð-
gröfum. Það var eitthvað
bogið við það, að skáldin
skyldu vera þeir einu, sem
rauluðu látlaus lítil vers
um blómin í brautarkant-
inum og spegil skógartjarn
arinnar.
í stuttu máli, það er
ekkert samhengi orðið
milli okkar heims og skálds
ins, eða hvað þýðir að
segja:
Hve fögur brosir
hin danska strönd,
þegar ekkert bros nær
lengur að brjótast gegnum
olíublettina, ísturnana og
sumarbústaðina. Á þessu
sést hversu erfitt reynist
að láta ljóðið og raunveru-
leikann mætast.
Hver okkar, sem hefur
reynt að böggla saman af-
mælisvísu, veit hve erfitt
er að fá orðin til að ríma,
en áður en maður fær ljóð-
ið úr prentsmiðjunni hef-
ur prentarinn verið dæmd
ur af skattayfirvöldunum,
og auk þess mátt sjá á eftir
konunni sinni til Mallorca
með ökukennaranum. —
Klukkutímastarf er eyði-
lagt. Skáldið má játa, að
það hefur beðið lægra hlut
fyrir raunveruleikanum. —
Þetta eru slæmir tímar.
Hápunktur hjónabands-
haming-junnar.
Auðvitað verður skáldið
að halda út á nýjar braut-
ir, til að fást við mein-
ingarleysi tímans, og það
gleður migj eftir að hafa
lesið yfir Ijóðaútgáfur
þessa hausts, að geta lýst
því yfir að þetta hefur tek-
izt. Mér var sérstök á-
nægja að lesa rammaslag
eftir mýtt skáld, Jens Oli-
varius Jensen, sem hljóð-
ar svo:
SA, sem nú gengur með
helzta stórveldisdrauma í
Afríku, Nkrumah, ein-
valdur í Ghana, hefur feng
ið grun um, að þegnar
hans séu ekki alltof hrifn-
ir af honum. Hann er orð-
inn fram úr máta hrædd-
ur um líf sitt, enda hafa
Ghana-búar verið að
sprengja nokkrar sprengj
ur undanfarið til að sýna
honum í tvo heimana.
Þetta gerðist á slæmum
t.'ma, þar sem von var á
Elízabetu Englandsdrottn-
ingu í heimsókn, og þá átti
Ghana að setja upp sitt
bezta andlit. Brezkur ráð-
herra fór tvisvar til
Ghana áður en drottning-
in kom tij að ganga úr
skugga um, hvort spreng-
ingarnar væru mótmæli
við komu drottningar eða
ekki, og sannfærðist að
lokum yfir fallinni styttu
af Nkrumah, að landar
einvaldans voru aðeins að
sýna honum í tvo heim-
ana.
Og Nkrumah lagði
mikla áherzlu á að drottn-
ingin kæmi. Hann hefur
nefnilega átt í erfiðleikum
með að láta sjá sig á al-
mannafæri af ótta við að
verða fyrir sprengju, en
þar sem landar hans voru
ekkert á móti drottning-
unni, sá hann fram á þann
möguleika, að hann gæti
viðrað sig óhultur eins
lengi og hann viki ekki frá
hlið drottningarinnar
Þess vegna gætti hann
þess að sleppa aldrei taki
á drottningunni meðan á
heimsókninni stóð, og hef-
ur þeldökkur maður aldr-
ei haft tignari konu að
hlífiskildi sínum.
Hér sjást þau á gangi í
Accra, höfuðborg Ghana.
• ea
F —
Fak
Fum
Faldera
Falder a
A.
Loksins kemur
sem maður getur
ekki neitt um hi
lík, sem velkjast
eða landið lengst
og björgin á pó
þvíumlíkt. Maðt
tilfinningu Jenst
lífsinnihaldinu 0£
geislavirka . vi
hans.
En auðvitað ei
tímar sín tilfinni:
skáld, sem þrengj
í mannshjartað; a
innifyrir býr, eh
má á eftirfaranc
Karsten Griishöj
Dundrende, dc
drápe
Avispapir
Henter mit öjc
mærkbart
Cyklehjul vrid
ophidset
Förste prioritc
drag bakkedra
Pragmatik og
lighedsfnis
Brand stejle r
mig mig mig
Pandelokkem
pademaddende.
Það er auðfu
nær nútímanun
ekki komizt en
ljóði. Hér hefui
fundið æðasláti
dagsins, cg af fí
tilfinningu náð
dönskum umsi
málastappinu ur
hagsbandalagið.
Náttúrlega he
verið fjallað u
konur og hraust
en því eru. takn
hvað hægt er ac
virðulegu blaði,
voga mér þó að
tæmandi svar \
innri trúnað mii
og konu. Þar se|
Hjónabandshar
byggir á inribyri
semi og virðin
punkti þessarar
er náð, þegar eig
lok janúar ritar
undir hina sam
skattskýrslu.
Þannig er þettc
í Danmörku í da
g 19. nóv. 1961
Alþýðublaðið
■'•■trtOKXSM