Alþýðublaðið - 19.11.1961, Blaðsíða 15

„Já, en sjáðu b.ara hvað þú
gætir skemmt þér vel.“ Da-
vid gat ekki skilið að alla
langaði ekki í bifreið.
Eleanor bafði haft í 'hyggju
að fá sér ibifreið, en það
hafði verið áður en faðir
hennar veiktist. Eftir það
höfðu þær móðir hennar lagt
sig allar fr.am við að öngla
saman peningum fyrir út-
gjöldum manns, sem var
mjög veikur og sem aldrei
hafði tryggt sig gegn neins
ko,nar veiki.
David nam staðar fyrir
framan laglegt hús í fá-
me.nnu hverfi. Áður en Elea
nor var búin að bera sig að
því að opna bíldyr.nar, þreif
maður á fertugsaldri í þær.
Tvær konur biðu á trobpun
um.
,,'Halló Ellie,“ sagði hann
og faðmaði hama að sér.
„Áttu einn koss h.anda eftir
lætismági þínum?“
„Frank, Ginny horfir á
okkUr!“ sagði hún og hló
svo. Þetta var fynd.ni, sem
þau notuðu oft.
„Hún má sækja um skiln-
að. Ilún brenndi brauðið og
sauð kaffið í morgun.“.
„Ófyrirgefa,nlegt,“ sagði
Frfinkie.
„Og ómeltanlfþt,11 sagði
Frankie og klappaði á vömb
sér.
. Hann kyssti hana á kinnina
og leiddi h.ana upp tröppurn
;ar.
„Halló mamma,“ sagði El-
eanor og kyssti móður sína
‘blíðlega.
: ,,Sæl, elskan mín. Þú ert
hálfhoruð. Hefurðu ekki feng
ið nóg að horða?“ spurði
móðjr henn.ar áhyggjufull.
„Ég hef ekki létzt um eitt
gramm.“ Eleanor leit á eldri
systur sína. „Það er gotl að
sj'á þig Ginny.“
Systir hennar hristi höfuð
ið og andvarpaði. „Ég veit
ekki hvernig iþú ferð að
þessu. Þú e'rt alltaf svona
grön,n. Ég-er alltaf að passa
hitaeiningarnar og sjáðu
mig. Ég hef þyngst um hálft
annað kíló.“
,.Hver heldurðu ,að trúi
því elskan? Þú ‘hefur Qð
mimnsta kosti þyngst um
fimm!“ Frank leit á Éleanor.
„Ég ihef verið að hug3a um
að breikka dvrnar k.annske
um fimm til tíu sentimetra á
hvorn veg svo ég fái almenni
lega breiðar dyr.“
„F.ynd'nn ertu,“ sagði Bin
ny. ,.Hann getur trútt um tal
að. Líttu á hjólb,arðamn um
hverfis mittið á honum.“
,,Vöðvar,“ sagði Frank og
dró inn magann.
„Einmitt það já — ekki
sagði klæðskerinn iþað þegar
hann víkkaði af þér vennar-
buxur.“
„Dave sonur minn, þú ert
óvenjulega elskuleguur og
kurteis“, sagði Frank. „Þú
þarft að komast í utanríkis-
_ ráðuneytið.“
„Hvernig hefurðu haft
það mammia?" spurði Elea-
nor.
„Dásamlegt. Við ætlum að
fá okkur garð. Frank og Da-
vie ætla að stinga upp fyrir
mig. Ég er búinn að skipu-
leggj,a hann alveg.“
Frú Johnson tók um hand-
legg Eleanor og leiddi hana
inn í húsið og sagði henni á
leiðinni hverju hú,n hefði í
hyggju að planta. Fr.ank tók
þátt í samræðunum og Elea
nor gat ekki varizt aðdáun
yfir hrifni,ngunni, sem hann
sýndi yfir áætlunum móður
'hennar. Fra,nk hafði aldrei
‘haft unun af garðyrkju og
Eleainor kunni að meta þá
miklu vinnu, sem hann lagði
á sig með því að .aðstoða frú
•Johnsor. við erfiðari störfin.
Ginnv kom inn með kaffið
og þau hættu í bili að tala um
garðyrkju.
..Nokkrir biðlar?“ spurði
Ginny Eleanor.
Eleanor hristi. höfuðið og
hélt áfram að drekka kaffið
sitt.
, Hefurðu alls ekki farið
neitt út?“ spurði Ginny, sem
hafði verið mikið piltagull á
sínum yngri árum.
unni, sem Frank hafði spunn
ið upp með ómetanlegri að-
stoð gamals sjónvarpsþáttar.
„Þegar öllu er á botninn
hvolft,“ hélt Ginny áfram,
„yngist Ellie ekki.
Frank dró Elean0r að sér.
„Láttu Ginny ekki reka þig í
hjónabandið, vina mín- Þú
hefur alla ævina fyrir þér.
Bíddu eftir þeim rétta. Ein-
hverjum stórkosllegum, eins
og mér“.
„Þetta er rétt hjá Frank
vina mín,“ sagði frú John-
son.
„Þakka þér fyrir mamma,"
sagði Frank glottandi. „Ég
vissi ekki að þú áli'tir mig
stórkostlegan.“
„Þegi þú Frarik Griffin. Ég
átti við að Ellie hefði al'la
ævina fyrir sér. Þegar mað-
ur hlu'star á Ginny mætti
ihalda ,að Eleanor færi bráð-
lega að sækja ellilaunin sín.“
„Ég ER tuttugu og fjög-
urra ára“.
.,Þú hlýtur að hafa hitt
einhvern“. sagði Ginny á-
kveðin.
að Kitty er alin upp 'hér f
Centervil. Ég þekki haria
ekki sjálf, en Fay tekur á-
byrgð á henni.“
Friank urraði.
„Hvað varstu að segja?“
spurði Eleanor.
„Ekkert. Bara það að þar
sem ég þekki Fay myndi ég
ekki meta meðmæli hennar
mikils.“
„Fay er ekki jafn 'léttlv.nd
og hún vill að fólk haldi.“
„Þetta er Frank vin.an. Þú
gleymir því að ég hef 'hitt
Fay. Hún er bezti krakki, en
samt aðeins krakki.“
„Kan.nske flytur Kitty sTs
ekki til okkar. Þ.að var allt
óákveðið þegar ég fór. Ef íil
vill fannst henni íbúðin allt
of dýr.“
„Já, það minnir mig á að
dpyrjg þig um dálítið EH'e.
Ert þú ekki penimgalítil? Þú
sendir mömrau þinni töluvert
háa upphæð mánað,arlega.“
„Ekki jafnmikið og ég
vildi gera.“
„Ve'ztu að hún lætur okk-
ur Ginny fá það?“
„Einu sinni eða tvisvar,“
sagði Eleanor létt í máli.
„Segðu okkur frá því. Var
það eirihver sætur?“
„Láttu ekkf svo,na Ginny,“
sagði Frank.
„Haltu fyrir eyrun ef þú
vilt ekki heyra,“ sagð Ginny
og við Eleanor: „Nú?“
„Það er ekkert um það að
segja.“
Frank greip fr,am í fyrir
Girmy og þaggaði þar með
■niður í henni: „Eleanor hef-
ur hitt fagran, ungan lækni
og b.a,nn elskar hana út af líf
inu. En hann dirfist ekki að
‘biðjia hennar, því han þjáist
af sjaldgæfum sjúkdómi.
Sjúkdómi, sem ekki er unnt
að lækna með öðru en inn-
gjöf vökva úr sjaldgæfum
jurtum. Gallimn er sá að að-
eins ei-nn ræktar þessar sjald
gæfu jurtir og sá eini er
grannvaxin falleg norn, sem
elskar 'lækninn. Læknirinn
er á báðum áittum, öðrum
megin er hin mikla ást hans
‘á Ellie og á hi,nn veginn lífs
lö.ngun hans. Bvort er sterk
ara? Ástin eða 'lífsþráin?
Sigrar Ellie eða jurtalæknis-
,rni,n?“ _
„Hættu þessu Franíc“ Þú
t alltaf að leika þér. Ég
ld að Ellie ætt iað taka
tta mál alvarlegri tölrran,“
gði Ginny.
Eleannr- hló dát.t að SÖS-
Eitt augnablik minntist E1
eanor Grants, en hún hristi
höfuðið. „Enginn. Ég er
íhrædd um að töfraprinsinn
minn sé enn ekki stiginn á
bak hvíta hestinum“.
Eina svar Davids v,ar:
„Della!“
Þá hlógu allir og spennpn
sem verið hafði 'í andrúms-
loftinu hvarf. Samræðurnar
hér eftir voru um auðveldari
viðfangsefni.
Eftir kvöldmatinn fór Ellie
með -Frank á daglega kvöld-
göngu hans. Þau gengu ró-
lega eftir gangstígnum og
nutu kvöldloftsins.
„Ég uni vel þessum tíma
'árs,“ sagði Fr.ank án þess að
taka út úr sér pípuna.
„Ég líka. Þá er allt svo
ferskt og nývaknað.“
„Hvenær ætlar Connie að
gifta sig?“
„Eftir mánuð.“
„Ég er viss um .að þið sakn
ið hennar mikið. Mér lízt vel
á íbúði.na ykkar. Þpð er gott
að þið eruð búnar að fá
stúlku með ykkur.“
„Ég held að mamma hafi1
ekki verið hrifin af að það er
Kittv Gowers.“
„Ég veit það. Hún hringdi
strax eftir matinn. Það lítur
út fyrir að hún þekki Gowers
fólkið.“
„Ég var búin að gleyma því
„Já.“
„Við _ þurfum þess ekki
með. Ég gæti ekki hugsað
mér að þú berjist í bökk-
um til þess eins að senda
þessa peninga þegar við höf-
urn meira en nóg fyrir okkur
að leggja.“
„Frank, ég met það mik-
ils, að þið skulið sjá mömmu
fyrir heimili. Eg veit, að þeir
peningar, sem ég sendi henni
væru ekki nægilegir, ef hún
byggi ein, en mig langar til
að hjálpa henni.“
„Gott og vel, en þú verður
að lofa mér að leita til okk-
ar Ginny, ef þú verður pen-
ingalaus. Það verður aðeins
okkar á.milli. Hvorki mamma
þín né Ginny fá að vita það.“
Eleanor leit á Frank og
hugsaði með sjálfri sér að
hann væri einn indælasti
maður, sem hún hefði
kynnzt.
„Ef úlfurinn ber að dyr-
um mínum, skal ég kalla á
þig til hjálpar.“
„Gott, leyfðu mér nú að
kaupa handa þér ís,“
„Eftir allan þennan mat?“
„Auðvitað. Höfum við
ekki gengið hér um í fimm
mínútur?“
Síðasta morgun Eleanor
he'ma voru þær frú Johnson
einar í eldhúsinu. »
„Ertu viss um að þið Faý
komist af, þegar Connie fer?“
spurði móðir hennar.
„Já, ég var búin að segja
þér, að Fay bauð Kitty Go-
wers að búa hjá okkur.“
,.Hún er dóttir Tim Gow-
ers.“
„Eg veit það,“ sagði Elea-
nor og þurrkaði af eldhús-
borðinu.
Frú Johnson þagði um
stund, svo sagði hún. „Ellie
ef Fay er ekki búin að binda
þettq fastmælum, ættuð þið
að hætta við það.“
„Hvers vegna?“ Eleanor
leil udp frá vaskinum.
..Það er mikið um hana
talað.“
Mamma hennar hlaut að
hafa m:klar áhvggjur, hugs-
aði Eleanor. Það var ekki
hpnni líkt að tala illa um
fólk
..Og hvað er sagt?“ sagði
Eleanor ákveðin.
..Erf vil síður segja það, ef
t:l vill er það ekki satt.“
„Mamma. segðu mér satt.
Er einhver fótur fyrir þeim.
o^ðrómi eða segir fólk þetta
aðeins vegna þess, að faðir
K'trir drekkur mikið.“
„Ellie, þú þekkir mig bet-
ur en svo. Eg myndi aldrei
segia betta, ef það væru
kjaftasögur einar. Satt að
seffin hefði mér aldrei kom-
ið til hugar að minnast á
þetla. ef svo hefði ekki viljað
ii 1 að þú ætlar að bjóða henni
að búa hjá þér. Fyrir mán-
uði síðan var hún í vanda
stödd vegna hvarfs dýrmætra
skartgrÍDa. Það var ekkert
sannað á hann. Eg held að
kona læknisins hafi viðpry
kennt að hún gæti hafa glat-
að demantshringnum.“
Eleanor minntist þessa at-
viks. Sylvia Howard hafði
heimsólt barnadeildina eins
og hún gerði svo oft og þá
hafði hún saknað hringsins
síns. Eleanor hafði ekki unn-
ið við Behe County sjúkra-
Fangageymsla
Framh. af i6. síðu
Lögreglan í Reykjavík hefur
farið fram á það, að byggðar
verð. fangageymslur vxð þau
hús, sem auglýstu þessar opin
beru drykkjarveizlur. Þetta á
lögreglan að standa við. og ekki
koma á þessa staði fyrr en þessu
hefur verið framfylgt.
Nauðsyn fa.agageynslu fyrir
drukkna menn er m kil á þess
um stöðum, og skal eitt dæmi
nefnt því til sönnunar: Drukkn
um manni var e tt sinn fleygt út
af dansleik í Hlégarði. Hann
Á þetta að endurtaka sig?
komst komst við illan leik eft
ir þjóðveg num niður á móts
við Blikastaði Þar varð hann
fyrir bíl, og þar lauk ævt hans.
Á þetta að endurtaka sig.
O. G.
Alþýðublaðið — 19- nóv. 1961 15