Alþýðublaðið - 24.12.1961, Blaðsíða 46

■jk kkkikjkkk.k,hkfck^k^kk:kk:^kZ
hallandi nál
betri yfirsýn
hin glæsilegá ■•
slant-o matic
SINCER
er állra nýjasu óg þzgiiegasta sa'wmavélin írá Slnger.
Fina saumavélin meö skáhallri nál. S'póÍan ér vel staðsett
og opinV svo . aö xtið sést hyé mikið er eftir á hennl.
Innbyggt þraeðingarkort og skrau'tsaumsléiðárvislr.'’
Auðvelt er að sauma Zig-Zag. hnappagot. lesta tolur^
itoppa og margt fléíra. Slnger 4QI -er fallcgaita og
nýtirkiilegasui saumavélin á;m^ricaðnum. .
SoiustaSir;,
Austurstræti
kaupfélögin
„Menn lifa bara fyrir..."
Framhald af bls. 43.
an verzlunin hefur (jhyeitíi-
brauð til sölu, þá koma þau
frá Julianeháb.
FÁIR VILJA FRELSAST.
Hér í Nanortalik sækir fólk
mikið kirkju. Fólkið telur
sig Lúterstrúar. Messuform
virðist mér vera það sama og
heima. Messa fer fram hvern
sunnudag klukkan 10 árdeg-
is, og er þá oft margt kirkju-
gesta. Grænlenzkir prestar
þjóna-og hafa þeir á sér svart
an hempuskrúða með hvítan
kraga um hálsinn. Engan
kirkjukór hafa þeir hér, en
fólkið syngur þess meir og
betur.
Aðsókn að samkomum
kristniboðsins er yfirleitt
sæmileg. Fólkið hefur þó tak-
markaðan áhuga á lifandi
trúarbrögðum og fáir eru
þeir, sem vilja frelsast. En
Jesús lagði mikla áherzlu á
það að menn skyldu frelsast.
„Kost:ð kapps um að komast
gegnum þröngu dyrnar“,
sagði hann, er hann var einu
sinni spurður: „Herra, eru
það fáir sem frelsast“. Lif-
andi trú í samfélagi við Jesú,
er þó það bezta, sem nokkur
maður getur eignazt hér á
jörðu. Til þess er kristniboðið
rekið hér á Grænlandi, til að
vinna lærisveina fyrir Jesú.
Við trúum, að þeir verði marg
ir um síðir, er Guðs orð hefur
verið prédikað fyrir lands-
mönnum, því að ORÐIÐ skap-
ar trúna.
Þórarinn Magnússon.
„Álfarnir
dansa þar
einn og tveir
/ rr
i roo ....
Framhald af bls. 47.
óskastundina. Hann tók sig
til einn laugardag, en aðrir
segja á gamlárskvöld og
settist upp á bæjarburstina,
hélt húfunni sinni opinni
milli handa sér og bað í sí-
fellu hástöfum með þessum
orðum: „Full, full húfan mín
með rauðagull.“ Þarna sat
pilturinn alla nýjársnóttina
(eða laugardaginn), og var
að óska þangað til um morg-
uninn, að einn af heima-
mönnum gekk út og heyrði,
hvers drengurinn óskaði og
sagði um leið og hann gekk
út: „Eg vildi hún væri orðin
full af skít.“ Þetta varð að
áhrínsorðum, því maðurinn
hitti óskaslundina. en dreng-
urinn þagði, meðan hann
óskaði.
Þá er sögnin um búrdríf-
una allmerkileg, en svo hét
hrím það, sem forðum féll
á nýjársnótt á búrgólfið hiá
húsfreyjum, því þær lélu þá
standa opna búrglugga. Hrím
þetta var líkast lausamjöll,
hvítl á lit, smágert og bragð-
sætt, en sást hvorki né náð-
ist nema í myrkri og var allt
horfið, þegar dagur rann á
nýjársmorgun.
Húsfreyjur þær, sem vildu
safna búrdrífunni fóru svo
að því, að þær settu pott úr
brynjumálmi á mitt búr-
gólfið, létu yfir hann síu-
grind með krosspelum yfir,
Og gat þá búrdrífan ekki kom-
izt út aftur um opið, sem var
krossmyndað. Sumir segja,
að húsmæðurnar væru sjálf-
ar j búrinu alla nýjársnólt,
meðan búrdrífan féll, en
þegar potturinn væri orðinn
fullur, hafi þær látið yfir
hann krosstréð, svo drífan
gæti ekki komizt upp úr
honum, og er sú sögusögn
öll líklegri. En búrdrífunni
átti að fylgja einstök hú-
sæld og búdrýgindi.
ÞRETTÁNDANÓTT.
ÞRETTÁNDANÓTT er og
í mörgu merkileg, sem fyrr
er sagt Þá segja flestir, að
kýr tali, og að lið Faraós
fari þá úr selshömunum og
gangi á land, þó aðrir segi
það se á nýjársnótt. Þá
heppnuðust og vel útisetur á
krossgötum og ailt eins miðs
vetrarnóttina. Þrettándanótt
var og haldin helg í Gríms-
ey og víðar allt fram um
1849 sem síðar er, af því hún
samsvaraði, jólanóltinni
gömlu. Hún hefur og verið
kölluð „draumanóttin mikla“
af því þá átti austurvegs-
kónga að hafa dreymt um
fæðing Krists og því eru all-
ir þeir draumar merkileg-
astir og þýðingarfyllstir, sem
mann dreym'r þrettánda-
nólt.
46 — Jólabók Alþýðublaðsins 1961