Alþýðublaðið - 18.01.1962, Side 15

Shayne: ,Hvað segir þú
Mike?“
Michael Shayne spurði blíð
lega: „Veiztu hvern þú hefur
sett handjárn á Will?“
„Nei. Hann ber engin skil
ríki á sér og hann neitar að
seoja til nafs“.
„'Hann heitir“. sagði Mic
hael S'hayne einkalögreglu
maður með undiróm af með-
aumkvun, ,Buell Renslow.
„Það vill svo til að hann er
bróðir frú Leoru Thrip —
fyrrum fangi í Colerado,
settur inn fyrir morð- Er
þetta nægilegt svar Will?“
Renslow bölvaði ákaft
Will Gentry kinkaði kolli.
„Svo sannarlega. Heldurðu
að !hann hafi myrt systur
sína?“
Shayne svaraði ekki strax.
Hann fitlaði við eyrnasnepil
sinn og virtst áhyggjufullur
og ringlaður. Loks sagði
hann: „Ef ég á að segja þér
sannleikann Will þá er ég
■hér um bil viss um það. Ég
hef undir höndum gögn sem
sanna að Renslow hafi myrt
frú Thrip í gærkveldi — og
að hann hafi drepið Meldr
um til að koma í veg fyrir
að hann talaði af sér“.
„Þegiðu“, cþkracl Ren
slow“, ertu búinn að gleyma
milljóninni sem ég lofaði".
„Gott hjá þér Mike“, sagði
Gentry hrifinn. „Þú skalt
alltaf finna upp á einhverju
þegar þú ert sem verst sett
ur“. Hann gekk frá rúminu
og sagði um öxl. „Farið þið
með hann niður á stöð. Hann
er grunaður um morð“. '
Gentry gekk sjálfur með
þe>m til dyra. Þegar hann
kom aftur inn sat Shayne í
stól og reykti sígarettu.
Gentry kveikti sér í vindli.
Þögnin varð þvingandi. Loks
sagði Gentry: „Hvað segirðu
um það Mike?“
„Segi ég um hvað?“
c,Þú veizt það vel. Um kon
una þína aðallega“.
Shayne reis á fætur' „Hvað
með Phyllis?"
,,Við skulum ræða það
núna“, ráðlagði Gentry hon
um“. Það gefst aldrei betra
tækifæri. Ég varð að auglýsa
eftir henni í útvarpinu“.
Shayne réðst á hinn mann
in. „Af hverju varðstu að
gera það? Þú hefðlr getað
frestað því. Ég hélt að Þú
værir vinur minn!“
Gentry sagði: „Ekki þetta
Mike“.
„Því ekki ?” Nasavængir
Shaynes voru þandir og augu
hans tryllingsleg. „Af hveriu
skildi é? ekki segja það? Ég
treysti þér eins og hvert ann
að flífl. Ég s.Tgði bér að Phyl
hefði farið til Meldrum til að
hjálpa mér. Nú eru þessir
helvízkir blóðhundar þínir að
elta hana. Þeir draga hana
út á götu og henda henni f
steirinn innan um fullt af
hórum. Og þú spyrð mig um
konuna mína!“
Will Gentry var hættur að
totta vindilinn sinn. Hann
var ellilegur og þreytulegur
•að sjá. Hann sagði: „Þú veizt
að ég geri mitt bezta”.
„Ég skal sjálfur grafa mín
lík hér eftir. Ég vil enga
'hjálp frá þér“.
Will Gentry reis á fætur.
Meðaumkvun skein úr aug
um hans en munnsvipur hans
var h-rökulegur. „Segðu ekki
orð sem þig kann að iðra
Mike. Við höfum oft staðið í
"ströngu hlið við hlið.“
„Fari það til jandans",
sagði Shayne grimmdarlega.
„Þegar í eindaga er komið
svfkur þú mig. Þú liggur trún
að á orð fyrrverandi fanga og
þó ég hefði vitað það hefði
ég orðið að gera þetta. Ég
trúi ekki sögu hans Mike. Ég
hef aldrei gert það“.
„Af hverju beiðstu þá ekki
með að senda út lýsingu á
Phyl?“
„Vertu sanngjarn“, bað
Gentry. Hann þerraði svitann
af enni s>nu- „Þú veizt hvern
sagði Gentry kvartandi’1,
„Þekkti Renslow Phyllis?“
„Nei. Hann ihefur aldrei
séð hana“-
,,Þá hlýtur hún að hafa
verið hér“, sagði Gentry
þreytulega. „Annars hefði
hann ekki getað lýst henni“.
„Hvernið veiztu að hann
var að lýsa Phyl?“ öskraði
Shayre. „Þegsi lýsing á við
hundruð annarra kvenna í
Miami“.
„En það eru ekki korur
sem hafa verið með Carl
Meldrum { allan dag. Þú sagð
ir mér sjálfur . . .“
„Gleymdu því sem ég
sagði þér. Það var meðan ég
hélt að þér væri treystandi".
„Heyrðu nú Mike. Þetta er
ekki til neirs fyrir þig. Af
■greiðslumaðurinn á hótelinu,
já fjöldi fólks veit að Phyllis
var með Meldrum. Við skul
um líta á málið frá þeim sjón
ai'hól. Ef til vill kom hún
sem ég vil“, tautaðj Shayne.
„Nei”, Will Gentry 'hristi
höfuðið. ,Þú ert ekki með sjálf
um þér. Þú ert drukkinn og
þú ert reiður og hræddur um
Phyl Mike“.
Slhayne leit lengi í andlit
ið á lögregluforingj.anum.
Svo kir kaði hann kolli og
hló illilega“. „Allt ií lagi. Ef
þú vilt hafa það þannig.“
s.Þannig verður það að
vera. Það er hægt að finna
hver átti byssura“, Gentry
klappaði á vasa sinn”, og ef
við getum rakið hana á ein
hvern hátt til þín eða koru
þinnar verður hún að skýra
ihvernig húr komast hingað“.
„Og ef það er ekki hægt?”
spurði Shayne.
Centry yppti öxlum. „Þá
tölum við við eigandann."
Hann néri höku sína og
saoði svo:
„Segðu mér alltaf létta
Mike! Hvernig á ég að 'hjálpa
ig lögrelgan hefur það- Ef þú
reynir að setja þig í mín
spor . . . ’
Shayre settist. Hann strauk
með lófanum yfir enni sér
og augu- „Já, ég — ég býst
-við að ég hafi hlaupið á
mig“.
Gentry virti hann vongóð
ur fyrir sér og andaði létt
ara.
Shayne spurði: „Hvar er
byssan sem Renslow segist
hafa tekið af Phyl?“
„Hérna“, Gentry dró
skammbys:\a upp úr vasa sín
um. ,,Það eru engin fingra
för á henni og það má undar
legt heita ef þau hafa slegist
um hana eir s og hann sagði“.
Shayne tók við byssunni
og virti hana fyrir sér.
„Rerslow hefur sennilega orð
ið hræddur og þurrkað þau
af.“ Hann þefaði af hlaup
inu.
,.Það befur verið skotin
einu sinni úr henni“, sagði
Gentry.
Shayne leit beint í augu
ihans. „Var Meldrum skotinn
með henni“.
Evans læknir fann ekkert
skotsár“, Gentry hikaði.
„Hann sagði samt að það
gæti vel verið kúla í hausn
um og skotsárið ’hulið vegna
'höggsins sem hann hefur
fengið á er.nið. Hann sér það
þegar hann kryfur hann“.
Shayne virti litlu byssuna
fyrir sér. Hann leit ekki á
Gfentry þegar hann spusrði:
„Hvað heldur þú?“
„Ég get ekki haldið mikið
þegar ég veit ekki neitt“,
hir gað með honum. Ef til
vill — ef til vill varð hýn að
skjóta hann til að verja sig“.
„Og braut hún svo koníaks
flösku á hausnum á hon
um?“ spurði Shayne reiði
lega.
„Það gæti verið að kúlan
hefði ekki stoppað hann“,
sagði Gentry. „Það fer eftir
því hvert hún fór og í hvaða
beini hún lenti. Kannske hef
ur það verið þannig. Þá verð
ur allt í lagi með Phyllis.
Meldrum hefur slíkt orð á
sér. . .“
Shayne reis á fætur:
„Farðu til helvítis“, sagði
hann þvöglulega. „Þú lætur
allt henta of vel sögu Ren
slows. Ég viðurkenni alls
ekki að Phyl hafi komið hing
að”.
Gentry svaraði engu, hann
rétti fram hendina eftjr byss
unni og eftir smá hik lét
Shayne hann fá hana. Gen
try leit hörkulega á manninn,
sem hafði verið vinur hars í
tíu ár.
Hann sagði: „Þetta gengur
ekki lengur Mike. Ég hef
margoft hjálpað þér en ég hef
alltaf gert það af því að ég
hélt að þú hefðir á réttu að
starda. Ég geri það ekki á
annan hátt“.
„Þú verður að gera það
Varðberg
Framhald af 5. síðu.
i *
og skýrði m. a. frá bréfas^ip-
bandi sínu við ungan Austur-
Þjóðverja. Kom í ljós, að hinn
ungi Austur-Þjóðverji mátti
ekki einu sinni senda laus frí
merki í umslögum til íslands
án sérstaks leyfis valdhaf-
anna. Kvað Heimir þetta gott!
dæmi um það, hvernig vald-
hafarnir í Auslur-Evrópu
ihefðu fingurna í hverju smá-,
I atriði. Heimir sýndi fram á
iþað í ræðu sinni, að í raun og
jveru hefði þróunin í Austur-
lEvrópuríkjunum og öðrum
| kommúnistalöndum opnað
aucm lýðræðisþjóðanna fyrir
eðli kommúnismans og þannig
skaoað vestræna samvinnu.
Þór Vilhjálmsson talaði síð-
astur frummælenda. Ræddi
hann einkum um hernaðarmál.
Saeði hann, að Atlantshafs-,
bandalagið hefði gert gífur-
legt átak í því að byggja upp
sameiginlegan varnarstyrk
NATO ríkjanna. Benti Þór á,
að síðan NATO hefði verifí
stofnað 1949 hefði kommún-
istum ekki tekizt að færa út
veldi sitt í Evrópu um einp
þumlung.
Ræður frummælenda hlutu
miög góðar undirtektir. Er þeir
höfðu lokið máli sínu hófusfe
fná'sar umræður og tók Jón-
as Arnason kommúnisti fyrst-.
þér ef þú vilt ekkr leyfa mér ur {j| máls. Byrjaði hann ræðu
það? Þú sagðist geta sannað sína á þvf að iýsa þvf yf;r) ag
að Renslow hefði drepið syst hann mundi ekki svara til sakat
ur sína og Meldrum til að
lósna við að har.n ljóstraði
upp um hann. Hvar eru1 sönn
uargögnir ? Láttu mig fá
þau oS séu þau nægilega góð
er málinu lokið“.
„Ég var_að röfla", tautaði
Shayne. ,Ég talaði af mér
þegar ég skildi að Phyl
hafði komið hingað og hann
var að reyna að koma morð
inu á hana“.
,Ég skil þetta ekki‘, sagði
Shayne. ,Þú þurftir ekki að
ljúga að mér“.
i„Kar,nske var það engin
fyrir Rússa. Vakti sú yfirlýs-
ing hans m;kla hrifningu fund
armanna. Að öðru leyti var
ræða hans góðlátlegt hjal um
veru sína til sjós. svo og nokkP
ir molar úr bandaríska tíma-’
riiinu Time. Ræðu s:nní jaulc
Jónas á bví að segja, að Islfendr
ingar ættu að vera hlutlausir
og án hervarna til bess að forðaj'
lífi bandarísku þjóðarinnar!
Nokkrir aðrir kommúnistar
tóku til máls, svo sem Björn-
Þorsteinsson sagnfræðingur,'
Ragnar Arnalds og Gísli Gunn
arsson. En állmargir stuðnings
; menn vestrænnar samvinnu töl
lygi. Kannske kem ég með1 uðu einnig á fundinum auk-
sönnunargögnin. j frummælenda, svo sem Hrafn
„Gáðu vel ,að því að þau | kell Asgeirsson, formaður Stúd-
verði ekki fölsuð“, sagði entafélags jafnaðarmanna,
Gentry aðvarandi. |Þórir Sæmundsson, formaður
„Hefur þú nokkru sinni. ™ í Hafharfirði, Sigurður
staðið mig að því verki að j ^rstemsson bankamaður
koma með flösk sönnunar I f ^T*?n S m°S
..... i Matthias A. Matthiasen alþm.
sogn a saklausan mann“,
reiðm skem úr rödd Shayne.
„Nei. Það hefur enginn
staðið þig að verki Mike. Ég
hef aldre trúað þvi að þú
gerðir það En ég held að þú
værir fæy um að koma með
flösk sönnunargögn núna til
,að Phyllis sleppi“.
„Ef til vill þarf ég þess
ekki. Ef til vill sérðu að það
var ekkj Phiyllis j egar þú
hefur athugað með byssuna*.
Gentry leit ringlaður á
ihann. „Er þetta einn leikur
inn ennþá. Ertu í peninga
leit? Fær ekki Renslow pen
inga frú Thrip ef hann verð
'Var mun betri rómur gerður
að máli Varðbergsmanna held
ur en kommúnistanna og
sýndi það vél hug Hafnfirð-
inga til vestrænnar samvinnu.
Eiríkur Pálsson skattstjóri {
Hafnarfirði bar fram tillögu á
fundinum í anda kommúnista,
þar sem óskað var eftir hlut-
leysi íslands og brottför varn
arliðsins. Fundarstjóri endur-
tók þá yfirlýsingu sína, að
fundurinn væri eingöngu um-
ræðufundur en ekki ályktunar
fundur og því yrðu ekki bomar
upp tillögur á fundinum. Var
fundinum því næst sliíið. Fóni
kommúnistar lúpulegir heim.
Alþýðublaðið — 18. jan. 1962 J5