Alþýðublaðið - 01.03.1962, Page 4

<g 1. niarz 1962 — Alþýðublaðið
MENK hafa mjbg velt því fyr-
. ir sér, hvert hafi verið hlut-
verk Nikita Krústjovs á þeim
tíma, þegar Stalín var að
fremja alla þá glæpi, sem Nik-
ita sakaði hann um á tveim
síðustu flokksþingum rúss-
neska kommúnistaflokksins.
að vcra
í því, að
Mönnum kynni
nokkur upplýsing
bera saman tvo ræðustúfa eft-
ir Krústjov, sem að vísu eru
fluttir með alllöngru millibili,
en gefa engu að síður góða
hugmynd um afstöðu hans og
skoðanir á tveim tímabilum í
sögu Sovétríkjanna.
Jlæðukaflann í vinstri dálki
hér á eftir flutti Krústjov 30.
janúar 1937 í tilefni af annarri
hreinsuninni, 23.—30. janúar
það ár, er Pyatakov, Serebry-
kov, Muraiov og Kadek voru
dæmdir, ýmist til dauða eða
fangelsisvistar, sem reyndist
vera hið sama, því að þeir, sem
. fengu fangelsisdóma, hurfu al-
gjörlega, og hefur ekkert til
þeirra spurzt síðan.
i Ilin ræðan var flutt á síðast-
■* liðnu ári.
i
\
ARIÐ 1 9 37 :
★ „FÉLAGAR, verkamenn, karlar og konur, verkfræðingar,
starfsmenn, vísinda- og listamenn og allt vinnandi fólk þjóðar
vorrar! Við höfum komið hér saman á Rauða torgi til þess að
upplyfta vorri öreigarödd í fullum stuðningi við þann dóm, sem
licrdómstóll Hæstaréttar hefur upp kveðið yfir fjandmönnum
fólksins, svikurunum við föðurlandið, svikurunum við málstað
verkalýðsins, njósnurunum, brcytingamönnunum, agentum fas-
ismans, hinum viðurstyggilegu, fyrirlitlegu trotskýítum . . .
Þessir morðingjar miðuðu á hjarta og heila flokks vors. Þeir
lyftu sínum saurugu höndum gegn félaga Stalín. Með því að
lyfta höndum sínum gegn félaga Stalín lyftu þeir þeim gegn
öllu því bezta, sem mannkynið á til. Því að Stalín er vonin;
hann er franitíðin; hann er sá vitri, er vísar veginn öllu hinu
framfarasinnaða mannkyni. Stalín er gunnfáni vor! Stalín er
vilji vor! Stalín er sigur vor!“
ÁRIÐ 1961:
★ „STALÍN gerði vissa takmörkun á lýðræði innan flokksins
og Sovétríkjanna, sem óhjákvæmileg var vegna harðvítugrar
baráttu gagnvart óvinum útávið og innávið, að föstum „stand-
ard“ í málum flokksins og ríkisins. Hann braut ikýlaust hið
leninistíska meginmarkmið um forustu og framdi gerræðis-
legar aðgerðir og misnotkun á völdum . . . Þúsundir algjör-
lega saklauss fólks fórust, og um hvern mann er heil saga.
Margir flokkslciðtogar, stjórnmálamenn og hernaðarleiðtogar
misstu lífið . . . Þegar vér rannsökuðum (sum þessara mála)
. . . spurðum vér Molotov, Kaganovich og Voroshilov: Eruð þið
meðmæltir því að endurreisa þá? Já, við erum meðmæltir því,
svöruðu þeir. En það voruð þið, sem tókuð þetta fólk af lífi,
sögðum vér hneykslaðir. Hvenær fóruð þið þá eftir samvizku
ykkar — þá eða núna? En þeir gáfu ekkert svar við þeirri spurn-
ingu, þeir vilja ekki gefa svar“.