Alþýðublaðið - 15.04.1962, Blaðsíða 12

I
HAH m S4T
JIPV06NENE 1
$AN6 OVENOVERl
HicmwEXim
swviswea'mez!
IETPAR SEKUNDER StAK EEÞiE 50»l mtCJEH VEÞET
wimomoD-

Hickmann er ekki að súta meðulin
HANN hefur sett vagnana í gang þarna
uppi . . . Eddie stendur eins og áhorfandi
á leiksýningu og horfir á aðfarirnar . . .
fyrir litla folkið grannarnir
Sagan um unga kónginn
i Hversdagslandi
„Jú, það er ég. „Hvers vegna ekki? Svona á-
fram nú“.
Jón reyndi eins og hann gat að átta sig á öllum
þessum óksöpum og rifja upp kvæðið, sem hann
hafði gleymt, en það tókst ekki betur til en svo,
að hann sagði þetta:
I '' ' *
Þú ert hávær og hortug
og herfileg drós.
Þitt heimaland vérra
en ómokað fjór.
Mér geðjast ei frekja
hjá göfugri mey
ég get ekki unnað þér
segðu því nei.
„Ég hef nú aldrei heyrt annað eins“, sagði kóngs
dóttirin. Hún lyfti prikinu, sem hún hélt á í hend-
inni og bjó sig til að ráðast á kónginn með því.
Að baki hennar ruddist hirðfólkið fram, allt með
prik á lofti. Jón virti augnablik fyrir sér þennan
óhugnanlega mannsöfnuð og flýði.
Hann hafði rétt tíma til að klifra á bak hesti sín
„Jumbo, svínið þitt . . . Þú ert nýþveginn og svo leggstu á
óhreint gólfteppið . . .“
um og þeysa af stað, áður en fólkið var komið á
hæla honum. Hann linnti ekki sprettinum, fyrr en
öskrin frá Austurmýrum voru dáin út í vindinum.
Smám saman lægði vindinn líka og að lokum
komst kóngurinn, þakinn leðju frá hvirfli til ilja
og dauðþreyttur að hallardyrum sínum. Ráðherr-
arnir biðu eftir honum á tröppunum.
„Góðan dag, herra konungur“, sögðu þeir. „Haf-
ið þið nú náð samkomulagi“.
„Fullkomlega“, sagði Jón og stóð á öndinni af
mæði. -----
HEILABRJÓTUR
'fc TVEIR skóladrengir léku sér í frí-
mínútunum. Þeir komu of nálægt kola-
bing, þegar þeir voru áð leika sér, því
að þegar frímínútunum lauk var ann-
ar orðinn kolsvartur í framan, — en
hinn var táhreinn. Samt var það svo,
að þessi hreini flýtti sér að þvo sér í
framan strax og hann kom inn en hinn
fór beint í tíma. Hvers vegna? (Lausn
neðst á síðunni).
LÖGFRÆÐI
Framhald af 11. siðu
maður tekur að sér ábyrgð að-
eins að ákveðnum hlitta skuldar-
innar.
Ábyrgðin er liins vcgar in
solidum (einn fyrir alla og allir
fyrir einn), þegar kröfuhafi hef-
ur heimild til að ganga að hvaða
ábyrgðarmanni sem er 00 krefja
hann um greiðslu á allri skuld-
inni.
Þegar um samábyrgð er að
tefla og ekki er tekið frani,
hvernig ábyrgðinni skuli hagað,
ber að líta svo á, að hún sé pro
rata, nema annað sé lögákveðið
eða verði leitt af öruggri vitnju.
Sé eigi héldur fram tekið, live
mikinn hluta skuldarinnar hver
maður eigi að taka ábyrgð 'á. er
litið svo á, að þeir ábyrgYst að
jöfnum hlutum.
Hafi kröfuhafi gengið að ein-
um ábyrgðarmanni samkv, soli-
dariskri ábyrgð um greiðslu allr-
ar skuldarinnar, á sá ábyrgðar-
maður rétt til að ganga að hvaða
samábyrgðarmanni sínum, setn
vera skal, og krafið Iiann um
það, er hann hefur orðið að
greiða að frádregnum þeim
hluta, sem honum ber að greiða
af skuldinni. Innheimtan getur
þannig gengið koll af kolli, þar
til hver hefur greitt sinn hluta.
Sérhver samábyrgðarmaður,
eða þeir allir í sameiningu, eiga
sams konar rétt gagnvart aðal-
skuldara, eins og um aðeins
einn ábyrgðarmann væri að
ræða.
Þess eru dæmi að tekin er á-
byrgð á öðru en skuldagreiðsl-
um. Má þar nefna úr sakamála-
réttarfarinu, að menn fá stund-
um að halda frelsi sínu, ef á-
byrgð er tekin á nærveru þeirra.
Hér á landi eru slílcar ábyrgðir
fágætar. Eftir hernámið 1940
kröfðust brezk hernaðaryfirvöld
slíkrar ábyrgðar fyrir frelsl
nokkurra íslendinga.
Sama viðhorf kom fram nú á
dögunuhi hjá bandarískum dóm- /
endum, er þeir kröfðust Cjár-
tryggingar fyrir væntanlegrl
nærveru skinverjanna þriggja á
Goðafossi, sem grunaðir eru um
brot á bandarískri tolllöggjöf.
12 15. apríl 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
•Bfgas.ee vmarqo uunj ran jba buibs go
SIÍI3 IJ3ÍA jnjiefs uubii p® 3o uuiq
eá nu3.ii[ uuih :jofjqBii3H Q!A NSnVT