Alþýðublaðið - 27.05.1962, Side 8

BLAÐAMAÐUR Alþýðublaffs-
Ins brá sér fyrir skömmu í
róður með Nóa, RE 10. Nói er
gerður út héðan frá Reykja«
munu einhverntíma hafa
siglt út um hafnarkjaftinn
hér í Reykjavík, en þeir
munu færri sem siglt hafa út
skipstjórinn okkur á því að
þarna hefðu þeir lent í vit-
lausum fiski kvöldið áður, og
skyldum við því byrja hér.
vík, og er byggður sérstak-
lega með það fyrir augum að
hægt sé að stunda á honum
sjóstangaveiðar.
Við lögðum af stað frá
bryggjunni í Nauthólsvík um
kí. 6.30 að kveldi. Beðið var
í fimm mínútur eftir einum,
sem tilkynnt hafði þátttöku,
en hann lét ekki sjá sig og
var þá umsvifalaust lagt af
stað.
Veður var stillt, logn, en
skúrir öðru hverju, og rigndi
þá ákaflega. En það kom ekki
að sök, því innan stundar vor-
um við aliir fimm komnir í
forláta hlífðarföt. Þau fær
maður um borð í Nóa og geta
menn því bara komið um borð
í sparifötunum, því þar er allt
til alis. Voru menn hinir víga
legustu, er þeir höfðu skrýðzt
þessum klæðum og virtust
færir í flestan sjó. Þótt ekki
væru nema fimm á að þessu
sinni auk skipstjóra, þá er
aðstaða til veiða fyrir 7
hverju sinni.
Velflestir Reykvíkingar
Skerjafjörð, er það vel þess
virði að það sé gert.
Alda var sama og engin og
stóðum við landkrabbarnir
hinir mannalegustu, algallað-
ir, og horfðum í land, meðan
siglt var út fjörðinn. Skip-
stjórinn hafði sagt okkur, að
við mundum sigla í svo sem
einn og hálfan tíma, áður en
við renndum.
Brátt vorum við komnir á
móts við Suðumes, því að
Nói gengur vel. Víða sáust
sker, enda ber Skerjafjörður
nafn með rentu og mun ekki
auðsigldur ókunnugum.
Innan skamms fórum við
framhjá Kerlingarskersbauj-
unni, og síðan fram hjá sex
baujunni svo kölluðu.
Skipstjórinn sagði okkur
að þar í kfing hefði oft verið
gott til fiskjar, en í vor hefðu
þeir orðið að sækia dýpra.
Þegar við höfðum siglt í
um það bil eina og hálfa
klukkustund, vorum við komn
ir svona sex mílur út af
Gróttu. Dýpi var þarna um
fimmtán faðmar. Fræddi
Við þessi tíðindi urðu menn
heldur kampakátir, og hófust
strax handa um að koma sér
fyrir.
Ekki leið á löngu þangað til
sá fyrsti var innbyrtur, var
það ljómandi falleg og feit
ýsa. Beitu notuðum við enga
nema svo kallaða gervibeitu,
þarna hefur fiskurinn nóg
æti, svo að ekkert þýðir að
bjóða honum síld. En gervi-
beituna tekur hann samt,
þótt saddur sé.
Eftir tiltölulega skamma
stund voru allir búnir að fá
fisk, og sumir fleiri en einn
og fleiri en tvo. Mðst var um
ýsu, einnig komu nokkrir
þyrsklingar og einn ufsi.
Þegar fór að tregast þarna
var kippt, á sjómannamáli
þýðir það að færa sig til. Fór-
um við nú lítið eitt dýpra. Þar
voru þó nokkrir innbyrtir, og
síðan var aftur kippt og þá í
síðasta skipti, en þar urðum
við ekki varir.
Eins og áður er sagt, var
næstum blankalogn, betra
hefði verið, þó ekki hefði ver-
Loftur Guðmundsson rithöfundur er hugrsi. —
veginn að stanza, þess vegna er svona mikið
Þegar myndin var tekin var báturinn í þann
rót á sjónum.
ið nema örlítil gjóla, því þá
hefði okkur sennilega getað
rekið yfir isk, og þá hefðum
við ekkert þurft að kippa,
heldur bara getað látið reka.
Um klukkan 9,30 lögðum
við svo á stað í land. Skömmu
siðar spurði skipstjórinn
blaðamanninn hvort hann
vildi ekki stýra fyrir sig smá-
stund. Þáði blaðamaðurinn
það og settist undir stýri og
skyldi stýra suð-austur. Held-
ur gekk það nú skrykkjótt til
að byrja með, en skánaði þó
þegar frá leið, þegar blaða-
maðurinn var rétt að komast
að raun um hvernig allt funk-
eraði kom skipstjóri aftur og
tók við stjóminni. Og varð
blaðamaðurinn eiginlega hálft
í hvoru feginn.
Þegar yið höfðum siglt
skamma stund sigldum við í
gegnum stórfiskavöðu, voru
það sennilega höfrungar. —
Gaman var að sjá hvernig.
þeir veltu sér í vatnsborðinu
og stukku hátt uppur sjón-
um með sporðaköstum og
gusugangi skammt frá bátn-
um.
Þegar komið var á móts við
Suðurnes fórum við flestir úr
hlífðarfötunum og settumst
inn í káetu.
Káetan á Náa er mjög vist-
leg, þykkt teppi á gólfi og
veggir allir spónlagðir. Auð-
séð er að ekkert hefur verið
til sparað að gera bátinn sem
bezt úr garði. Á það við um
bátinn allan.
Forvígismenn Sjóstanga-
veiðinnar hf. eiga þakkir skil-
ið fyrir að hafa látið byggja
þennan fallega bát og gefa
Reykvíkingum þannig kost á
að komast til sjós fyrir lítið
verð.
Þegar eitthvað nýtt kemur
fram á sjónarsviðið er fólk
alltaf dálítið vantrúað til að
byrja með. En vafalaust líð-
ur ekki á löngu áður en
Reykvíkingar læra að meta
sjóstangaveiði, sem áreiðan-
lega gefur lax og silungsveiði
lítið eftir, hvað skemmtileg-
heitin snertir. Með hverju ár-
inu . ýerðúr erfiðara að fá
véiðileyfi í‘góðum ám og vötn
um, auk 'þe'ss sem þau eru oft-
ast óheyrilega dýr. Nóg er
plássið á hafinu, og þar þarf
ekki að borga okurfé fyrir
veiðileyfi.
Þeir, sem fóru þessa ferð,
Hér liggur Nói F
voru allir sammá
fara aftur á sjó, sv
nægju höfðu þeir
ferð.
Fyrir menn, sem
Hér er Smári Karlsson að kenna verðandi veiðimönnum meðferð veiðitækjanna.
inni eru talið frá vinstri: Sverrir Sigurðsson, Haraidur Gíslason, Loftur Guðmunt
Smári Karlsson.
8 27. maí 1962 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ