Alþýðublaðið - 28.06.1962, Blaðsíða 15

að hann héldi að hurðin væri
föst. „Látið mig ekki trufla yð-
ur, Monsieur11, sagði ég kurteis-
lega. „Ýtið miðanum undir hurð
ina“. Hann fitlaði eitthvað meira
við hurðarhúninn, og ég gat
heyrt þungan andardrátt. Svo
varð hlé ög ég heyrði skrjáfá und
ir hurðinni. Það var miðinn. Ég
sagði: „Merci, Monsieur“ mjög
kurtcislega, tók upp miðann og
steig í skyndi yfir í næsta vagn“.
Kerim veifaði höndinni. „Þessi
hálfviti sefur senn'ilega rólegur
nú þegar. Hann heldur, að hon
um verði fenginn miðinn aftur
við landmærin. Þar hefur hann
rangt fyrir sér. Miðinn verður þá
orðinn að ösku og askan komin
k t í veður og vind“. Kerim
benti út í myrkrið fyrir utan.
„Ég mun sjá um, að maðurinn
verði tekinn úr lestinni, hversu
mikla peninga sem hann er með.
Honum verður sagt, að rannsaka
þurfi aðstæður og framburður
lians staðfestur af íarmiðasalan-
um. Honum verður leyft að halda
áfram með síðari lest“.
Bond brosti við tilhugsunina
um Kerim að leika skólabrögð
sín. „Þú ert magnaður, Darko. En
hvað um hina tvo?“
Karko Kerim yppti breiðum
öxlunum. „Mér dettur eitthvað
í, hug“, sagði hann öruggur. „Að
ferðin til að hafa í fullu tré við
Rússa er að láta þá líta út eins
og asna. Kom þeim í klípu.
Hlæja að þeim. Þeir þola það
ekki. Við komum einhvern veg
inn út svitanum á þessum mönn
um. Og svo látum við MGB um
að hegna þeim fyrir að hafa mis
tekizt verkefni sitt. Þeir verða
vafalaust skotnir af sínum eig-
in mönnum“.
Á meðan þeir voru að tala
hafði þjónninn komið út úr klefa
7. Kerim sneri sér að Bond og
lagði hönd á öxl honum. „Vertu
ekki hræddur, James“, sagði
liann glaðlega. „Við sigrum þessa
náunga. Farðu til stúlkunnar
þinnar. Við hittumst aftur i
fyrramálið. Við sofum ekki mik
ið í nótt, en því er ekkert að
gera. Allir dagar eru ólíkir hver
öðrum. Ef til vill sofum við á
rnorgun".
Bond horfði á eftir stóra
manninum ganga léttilega niður
eftir ganginum. Hann tók eftir
því, að þrátt fyrir hreyfingu lest
arinnar, komu axlir Kerims
aldrei við veggina. Bond fann
til mikillar ástúðar í garð þessa
harðgerða, glaða atvinnuspæj-
ara.
Kerim hvarf inn í klefa miða-
varðarins. Bond sneri sér við og
barði lágt að dyrum á nr. 7.
22. kafli.
ÚT ÚR TYRKLANDI.
Lestin æddi gegnum nóttina.
Bond sat og horfði á tunglbjart
landslagið og einbeitti sér að því
að sofna ekki.
Allt hjálpaðist að við að gera
hann syfjaðan — málmhljóðið í
lijólunum dáleiðandi sveigja síma
víranna, dapurlegt hljóðið í eim
pípunni við og við, málmkennt
hljóðið í tengslunum milli vagn
anna við sitt hvorn enda gangs-
ins og svæfandi brakið í timbr-
inu í litlum klefanum. Jafnvel
blátt næturljósið yfir dyrunum
virtist segja: „Ég skal vaka fyr
ir þig. Það getur ekkert gerzt
á meðan ég lýsi. Lokaðu augun-
um og sofnaðu, sofnaðu".
Höfuð stúlkunnar var heitt og
þungt í kjöltu hans. Það var, svo
augljóstlega rúm fyrir hann til
að smeygja sér undir lakið og
leggjast alveg upp að henni.
Bond kreisti aftur augun og
opnaði þau aftur. Hann lyfti
handleggnum varlega. Klukkan
var fjögur. Aðeins klukkustund
eftir að landamærunum. Ef til
viil gæti hann sofið að deginum
til. Hann gæti fengið henni byss
una, sett þvingu á hurðirnar
aftur og hún gæti staðið vörð.
Hann horfði niður á fagran,
sofandi vangasvipinn. En hvað
hún var sakleysisleg þessi stúlka
úr rússnesku leyniþjónustunni.
Hann fann blíðu fara um sig
eins og straum og fann til ákafr
ar lönjgunar til að taka hana í
faðm sér og þrýsta henni að sér.
Hann iangaði til að vekja hana,
ef til vill af draumi, svo að hann
gæti kysst hana og sagt henni,
að allt væri í lagi, og sjá hana
sofna aftur.
Stúlkan liafði heimtað að fá
að sofna svona. „Ég sofna ekki,
nema þú haldir utan um mig“,
hafði hún sagt. „Ég verð að vita,
að þú sért. alltaf þarna. Það væri
hræðilegt. að vakna og snerta
þig ekki. Viltu það. James._
Viltu það, duschka“.
Bond hafði farið úr jakkanum '
og tekið af sér bindið og komið
sér fyrir í horninu með fæturna
á tösku sinni og Berettuna und
eftir lan Fleming

ir koddanum svo að hann náði
auðveldlega til hennar. Hún
hafði ekki minnzt neitt á byss-
una. Hún hafði farið úr öllum
fötunum, nema svarta bandið um
hálsinn og hafði látizt ekki vera
neitt ginnandi, er hún fór upp
í og kom sér þægilega fyrir.
Hún liafði teygt hendurnar til
hans. Bond hafði tekið í hár
lienni og sveigt höfuðið aftur á
bak og síðan kysst hana lengi
og grimmdarlega. Síðan hafði
hann sagt henni að.fara að sofa
og hafði hallað sér aftur á bak
og beðið kuldalega eftir því, að
hann fengi að vera_ í friði fyrir
líkama sínum. Hún hafði nöldr-
að syfjandalega og síðan lagzt
út af með annan handlegginn
hvílandi á læri hans. í fyrstu
hafði hún haldið fast utan um
hann, en slakað smám saman á
og síðan sofnað.
Bond útilokaði alla umhugsun
um hana og einbeitti sér að ferða
laginu, sem fram undan var.
Brátt mundu þau vera komin
út úr Tyrklandi. En yrði Grikk
land nokkuð auðveldara? Sam-
komúlagið milli Englands og
Grikklands var ekkert alltof
gott. Og Júgóslavía? Með hvor-
um stóð Titó? Sennilega báð-
um. Hverjar sem fyrirskipanir
þessara þriggja MGB-manna
voru, þá vissu þeir annað hvort
nú þegar, að Bond og Tatiana
væru með lestinni, eða mundi
fljótlega komast að því. Hann
og stúlkan gátu ekki setið í fjóra
sólarhringa í klefanum með
dregið fyrir alla glugga. Skýrsla
um verustað þeirra yrði símsend
til Istanbul, og með morgunin-
um mundi komast upp um hvarf
Spektorsins. Og hvað svo? Skjót
ar aðgerðir gegnum rússneska
sendiráðið í Aþenu eða Belgrad?
Stúlkan tekin úr lestinni sem
þjófur? Eða var það of einfalt?
Og ef þetta væri flóknara — ef
þetta væri allt saman eitthvert
dularfullt, rússneskt samsæri —
ætti hann að reyna að sleppa?
Ættu hann og stúlkan að fara úr
lestinni öfugu megin á ein-
hverri smástöð, leigja sér bíl og
komast einhvern veginn með
flugvél til London?
Fyrir utan var farið að grilla
í dagsljósið á bak við krónur
trjánna, sem þutu framhjá. Bond
horfði á úrið. Klukkan var fimm.
Þau kæmu brátt til Uzunkopru.
Hvað var að gerast í lestinni að
baki þeim? Hverju hafði Kerim
fengið áorkað?
Bond hallaði sér aftur á bak
og slappaði af. Auðvitað var til
einfalt svar við þessum vanda.
Ef þeir gætu i sameiningu losað
sig við MBG-mennina þrjá,
mundi liann koma stúlkunni og
vélinni burtu úr lestinni, ein-
hvers staðar í Grikklandi, og
fara aðra leið heim. En ef lík-
urnar bötnuðu vildi Bond halda
áfram. Hann og Kerim voru úr-
ræðagóðir náungar. Kerim hafði
starfsmann í Belgrad, sem ætl-
aði að taka á móti lestinni. Og
svo var alltaf sendiráðið.
Hugur Bonds starfaði leiftur
hratt og gerði sér grein fyrir
því, sem var með og móti. Bond
viðurkenndi það fyrir sjálfum
sér, að á bak við þessa röksemda
færslu al alla lá brjálæðiselg löng
un til að leika leikinn til enda
og sjá, hvað um væri að vera.
Hann langaði til að kljást við
þessa menn og ráða gátuna, og
sigrast á samsærinu, ef um slíkt
var að ræða. M. hafði falið hon-
um að stjórna þessu. I-Iann var
með stúlkuna og vélina. Hví að
verða hæddur? Við hvað þurfti
hann að vera hræddur? Það væri
brjálæði að hlaupast á brott og
komast ef til vill hjá einni gildr
unni til þess eins að falla í
aðra.
Það heyrðist langt hljóð í eim
pípunni og lestin tók að hægja
á sér.
Þá hófst fyrsta lota. Ef Kerim
mistækist. Ef mennirnir þrír
yrðu um kyrrt í lestinni.
Vöruflutningalest kom á móti
þeim og nú kom langur brautar-
pallur í ljós. Hani heyrðist gala
og Austurlandahraðlestin stanz-
aði. Siúlkan hreyfði sig i svefn-
inum. Bond ljdti höfði hennar
mjúklega til, lagði það á kodd-
ann og stóð upp og smeygði sér
út úr klefanum.
Þetta var eins og a'lar aðrar
smástöðvar á Balkanskaga —
drungalegar, málaðar steinbvgg-
ingar, rykugur brautarpallur,
sem ekki var uppnækkaður, held
ur jafnhár jörðu, svo ati það
var langt að stíga niður úr lest-
inni, hænur á vappi og nokkrir
MOUSON
8LM- •
SÁPUR A\
O s 14
KREM : .
Bankastræti 3.
skítugir starfsmenn, sem stóðu
þarna athafnalausir, órakaðir, og
reyndu ekki einu sinni að virð-
ast miklir menn. Rétt að baki
eimreiðinni stóð hópur af bænd-
um með pakka og körfur og beið
eftír tollskoðun og vegabréfs-
skoðun til þess síðan að geta
klifrað um borð til mannfjöld-
ans, sem þegar var fyrir á þriðja
farr^mi.
Handan við brautarpallinn.
gegnt sér, sá Bond lokaðar dyr
með skilti yfir, sem á stóð POL-
IS. Inn um skítugan gluggann
við hliðina á dyrunum kom
Bond auga á stórt höfuð og þrék
legar axlir Kerims.
„Vegabréf. Tollur!”
Óeinkennisklæddur lögreglu-
maður og tveir lögreglumenn í
dökkgrænum einkennisbúning-
um með skammbyssur við beltið
komu inn í ganginn. Vagnþjónn-
inn fór fyrir þeim og barði að
dyrum.
BREZKUR verkfræðingu.
ar líkan af brú, sem byggja á
yfir Severn í Suð-vestur Eng-
landi. Þetta verður 3,240 feta
löng liengibrú með 400 feta há-
um stálturnum. Brúarsmíðinni
á að verða Iokið 1966. Áætlaður
kostnaöur: 1600 milljónir króna.

N
ALÞÝOUBLAÐiÐ - 28. júní 1962 15