Alþýðublaðið - 06.03.1963, Blaðsíða 12

I
V01) MAPE MB %
ALMOST FEOUD OF
HODAö BBiNO A
PEIME TARÖST,
f BUT THESE COM'-
! MUNISTS WISH To
LpesTEoy us from
[V WITHIN i .
IS THIS THS MISS
RUNE WHO ALSO
ÖPPOSED TO£ CCfA-
INö OP MISSILES
. TO HEBTOWN? .
fí////^MV///////Æ!/ ...BUTYOU ARE W
/////p’^ eoiua into townJI
r ST£V£ CANYON, ^ TO PROTBCT A
APE you OUT OF CROWP OP PINICOS
YOUR MINP ?.NOT WHO WANTTO STOP
ONty APE YOU WEAfC THE BUILDINö OP
FROM THE VIRUS . THE MI5SILE
>—. ATTAclc... SITE.I ■Kíj
ARE POINÖ...ANP
7H=y HAVE A ElöHT
■--íTOSAYSO... ,
POWNS OR ANV
OTHER WAY...
SHOULP BE
X EASy.'
og þó var augljóst af orðum
hans, að hann sá skýrt, ekki
aðeins það, sem gerzt hafði,
heldur einnig- það, sem gerast
mundi, þar sem allt máiið var
fyrir mér hins vegar furðulegt
og fáránlegt. Er ég tók heim
til húss míns í Kensington,
hugsaði ég um það allt sam-
an, alit frá hinni furðulegu
sögu hins rauðhærða uppskrif-
ara Encylopædiun til heim-
sóknarinnar í Saxe-Coburg-
torgi og hinna válegu orða, sem
hann hafði viðhaft, er hann
skildi við mig. Hver var þessi
næturför, og hvers vegna skyldi
ég fara vopnaður? Hvert áttum
við að fara, og hvað áttum við
að gera? Ég hafði fengið þá
vísbendingu af vörum Holm-
es, að hinn mjúkleiti aðstoðar-
maður veðlánarans væri hættu
legur maður — maður, sem
kynni að leika djúpt laumu-
spil. Ég reyndi að gera mér
grein fyrir þvl, að gefast upp
I örvæntingu, og ýtti máiinu
frá mér, þar til nóttin færði
mér skýringu.
Klukkan var kortér yfir níu,
er ég lagði af stað að heiman
og gekk yfir garðinn, upp Ox
ford Street og til Baker
Street. Tveir leiguvagnar stóðu
við dyrnar og þegar ég kom
inn í ganginn, heyrði ég'radd
ir berast að ofan. Þegar ég kom
inn í herbergi Holmes, kom ég
að honum í áköfum samræð-
um við tvo menn, og þekkti
égj að annar þeirra var Péter
Jenes, lögreglumaðúr, en hinn
var hávaxinn, magur maður
með dapurlegt andlit, mjög
snjáðan hatt og ægilega virðu
legan lafafrakka.
„Ah! þá eru allir komnir“,
sagði Holmes um leið og hann
hneppti jakkanum og tók
þungu svipuna sína. - „VVatson,
ég tel, að þú þckkir Jones frá
Scotland Yard? Leylðu mér að
kýnna herra Mérryweather,
sem verður með okkur í næt-
urævintýri okkar.“
„Þér sjáið, að við eltum nú
í sameiningu aftur, læknir“,
sagði Jones á sinn þóttafulla
hátt.„Vinur okkar hér hefur
mikia hæfileika til að hefja elt
ingaleik. Það eina, sem hann
þarf, er gamall hundur til að
hjálpa sér við að hlaupa.“
yJÉg vona, að eltingaleikúr
okkar nú reynist ekki vera al
gjörlega tiigangslaus", sagði
herra Merryweather dapur-
Iega.
„Þér getið borið talsvert
traust til herra Holmes", sagði
lögregliunaðurinn yfirlætislega.
„Hann hefur sínar eigin aðferð
ir, sem eru ef hann afsakar, að
ég segi það, dálítið of fræki-
legar og furðulegar, en hann
hefur í sér vissa leynilögreglu
hæfileika. Það eru engar ýkjur
að segja, að einu sinni eða tvis
var, eins og t. d. I Soltomorð-
inu og Agramálinu, hafi hann
komizt nær hinu rétta en lög-
reglan sjálf.“
„Ef þér segið það, herra Jon
es, þá er allt í lagi!“ sagði ó-
kunni maðurinn með lotningu.
„Ég verð þó að játa, að ég
sakna rúbertunnar minnar.
Þetta er fyrsta laugardagskvöld
í tuttugu og sjö ár, sem ég
splla ekki.“
„Ég held“, sagði Holmes,
„að I kvöld munið þér spila
hærra en þér hafið nokkurn
tíma gert áður, og auk þess
verður spilið enn meira spenn-
andi. Hvað yður viðvíkur,
herra Merryweather, þá verð-
ur spilað upp á um þrjátíu þús
und pund; og I yðar tilfelli,
Jones, er um að ræða mann,
sem yður mun langa til að hafa
hendur í hári á.“
„John Cláy, morðingi, þjóf-
ur og. falsari. Hann er ungur,
herra Merryweather, en hann
er einn fremsti maðnr f sínu
starfi, og ég vildi heldur geta
komið handjárnum á hann en
nokkurn annan mann í Lond-
on. Það er merkilegur maður,
John litli Clay. Afi hans var
hertogi af konungsættinni og
hann gekk sjálfur í Eton og Ox
ford. Heili hans er eins kænn
og hendur hans, og þó að við
sjáum hans merki út um allt,
vitum við aldrei hvar á aff
finna manninn sjálfan. Eina
vikuna kann hann að stela í
Skotlandi, en -1 næstu viku er
hann kannski að safna fé til
munaðarleysingjahælis í Corn
wall. Ég hef verið að elta hann
í mörg ár og hef hann aldrei
augum litið enn.“
„Ég vonast til að hafa ánægj
una af að kynna ykkur í kvöld.
Ég hef sjálfur haft afskipti
einu sinni eða tvisvar af herra
John Ciay, og ég er sammála
ykkur um, að hann er frest-
ur í sínu starfi. En nú er klnkk
an orðin yfir tíu og kominn
tími til að við leggjum af stað.
Ef þið viljið fara í fyrri vagn-
inum, komum vlð Watson í hin
um síðari."
Sherlock Holmes var ekki sér
lega ræðinn á hinni löngu öku
ferff, en hallaði sér aftur í sæt
inu og raulaði lögin, sem við
höfðum heyrt siðdegis þenn-
an dag._ Við skröltum gegnum
endalausar götur, upplýstar
með gasljósum, þar til við kom
um út í Farrington Street.
„Við erum farnir aff nálg-
ast“, sagði vinur minn. „Þessi
Merryweather er bankastjóri
og hefur persónuiegra hags-
muna að gæta í málinu. Mér
datt í hug, að það væri eins
gott að hafa Jones með okkur
líka. Hann er ekki mjög slæm-
ur náungi, þó að hann sé al-
gjör hálfviti í starfi sínu.
Hann hefur einn kost. Hann er
eins hugrakkur og bolabítur og
þrautseigur, eins og liumar, ef
hann kemur klónum í ein-
hvern. Þá erum við komnir, og
þeir bíða eftir okkur.“
Við vorum komnir í sömu,
fjölförnu umferðagötuna, sem
við höfðum veriff í um morg-
uninn. Við sendum vagnaua
burtu og eftir tilvísun herra
Merryweathers gengum viff nið
ur þröngt sund og inn um hlið
ardyr, sem hann opnaði fyrir
okkur. Þar fyrir innan var lít-
ill gangur, sem lá að mjög
sterklegu járnhliði. Það var
einnig opnað og haldið niður
hringstiga úr steini, er endaði
við annað sterklegt hlið. Ilerra
Merryweather stanzaði til að
kveikja á ljóskeri og fylgdi okk
nr svo inn eftir dimmum gangi,
þar sem ríkti moldarlykt, og
svo, eftir að hafa opnað þriðju
dyrnar, inn I risastóra hveif-
ingu eða kjallara, sem fullur af
kössum og stórnm kirum.
„Vkkur stafar ekki mikil
hætta að ofan“, sagði Holm-
i'Fíu
1

29?r
LOTC OF PBOPLB
BESIPES THE REPS
ARE SINCERELY
AGAlNST WHAT WE
=\/gU.TTHAT'S ALL.I
?s V-i
NONE OF THEM
MUST HOLP UP
WOPg ON THE
&AS5 py SIT—
-lA/ma
fM V TAL*
MAYBE I CANn
TAL< THEM OUT
OF PEMÓN-
STRATINS! 1F
X COULP CON-
VlNCE you ,THE
A1ARCHERS
- Ert þú geggjaður, Stebbi Stál? Það
er ekki bara að þú sért ennþá máttfarinn
eftir veikindin, heldur ætlarðu þér að fara
til borgarinnar til að vernda þennan lýð,
sem stöðva vUl byggingu eldflaugnastöðv-
arinnar.
— Er það sem mér heyrist. Er það frök-
en Rune, sem talar. Hún, sem elnmitt var
á móti þvf að stöðin yrði staðsett hér.
— Þér tókst að gera mig næstum hreykna
af því, að Hodag yrði gerð að skotmarki.
En þessir kommúnistar vinna sín eyðíngar-
störf innan frá.
—“ Það ern marglr aðrir en kommúnlst-
arnir, sem ern á móti því, sem viff eram
aff gera, — þetta fólk hefur rétt á að láta
sínar skoðanir í ljós. En meira má það ekki
gera. Það má ekki stöðva vinnuna með því
að setjast niður á vinnustöðum, eða á nokk-
urn annan hátt. — Þaff kann að vera, að ég
geti talið þeim hughvarf. Ef mér tekst að
sannfæra þig, ætti að vera auðveit að eiga
vlð friðarflókkinn.
Sherlock Holmes fyrir unglinga Etfir A. Conan Poyie
______________——————■■
12 6. marz 1963 - ALÞÝÐUBLAÐtÐ