Breiðablik - 01.06.1907, Blaðsíða 10

IO
BREIÐABLIK
einnig' ágaet í sinni röö og sérlega vönd-
uð. Frá bókmentalegu sjónarmiði þykir
hún fyrirtaks-vel at' hendi leyst og hefir
haft áhrif óumræðilega víðtæk á þroska
ogf vöndun ensks ritmáls. Svo mikið
ástfóstur hafa enskar þjóðir við hana tek-
ið, að hún er víðast notuð enn, þótt hin
endurskoðaða biblíuþýðing, er svo frá-
bærlega var vandað til (n. t. 1881, g. t.
1885) sé miklu nákvæmari og réttari.
Um undanfarin árhefirverið starfað að
nýrri biblíuþýðing íslenzkri og nú er
nýja testamentið þegar útkomið,en gamla
testamentið væntanlegt svo sem að ári
liðnu. Biskup íslands, herra Hallgrim-
ur Sveinsson, hefir átt göfugan þáttí þýð-
ingarstarfi þessu og mikið á sig lagt til
þess, aðþað yrði heppilega af hendi ieyst.
Kennarar prestaskólans hafa starfað að
þýðing nýja testamentisins. En guðfræð-
is kandidat Haraldur Níelsson þýttgamla
testamentið. Oll hefir þýðing þessara
einstöku manna svo verið yfirskoðuð og
gjörhugsuð af nýju af nefnd manna og
hefir biskupinn verið þar helzti maður.
Árangurinn hefir orðið bæði mikill og
góður. Sú biblíuþýðing er vér áður
áttum og höfum hingað til notað, er að
mörgu leyti næsta ófullkomin og lítt við-
unandi.
En með þessari nýju þýðing eignast
þjóð vor biblíuna í eins vönduðum og
veglegum búningi og nokkur þjóð önnur.
Erum vér þess fullviss, að hún mnni hafa
mikla blessan í för með sér fyrir alda og
óborna.
Eigi munu allir hinir eldrifella sig þeg-
ar í stað við hið nýja orðalag, enda er á-
valt hægt um það að deila, hvort eithvert
orð eða orðatiltæki sé heppilegt eða ekki.
í þessari nýja testamentis þýðing hefir
öll aðal áherzlan verið lögð á nákvæmni
þýðingarinnar, en fegurð málsins fremur
verið látin sitja á hakanum. Aftur má
búast við snildarfrágangi á gamla testa-
mentis þýðingunni, einnig frá málfegurð-
arinnar hlið, eftir þeim sýnishornum að
dæma, sem út hafa komið.
Málgalli einna mestur finst oss í fljótu
bragði í þvi fólginn, að forsetningar eru
látnar fara á undan sögnum en ekki eftir
t. d. n i ð u r brjóta, í staðinn fyrir
brjóta n i ð u r , upp Ijúka f. ljúka
u p p , ú t taka f. taka ú t o. s. frv. Að
meðtaka einhvern er naumast gott mál;
að taka við einhverjum segja allir, sem
hugsa á íslenzku. Einstöku fornyrði eru
notuð, þó málið yfirleitt sé alls ekki með
neinum forneskjublæ. Lýsingarorðið
lami (e. lame = haltur) kann sumum að
finnast nokkuð fornt; það hefði þá líka
mátt segja d u m b i í staðinn fyrir mál-
laus. Æðimargir munu ekki skilja orðið
s p ö r v a r (þér eruð meira verðir en
margir spörvar Matt. 10, 31); finst oss
spörfuglar hefði þar verið heppilegra af
því það skilst betur. ,,Mun þá alt það,
sem skrifað er af spámönnunum, f u 11-
gj ö r a s t á mannsins syni” (Lúk. 18,31).
Er það heppilega að orði komast?— Mál-
lýti, sem allir eru að varast eins og heit-
an eldinn, furða menn sig á að finna í svo
vandaðri þýðing; t.d. Galíleumönnunum,
h v e r r a blóði Pílatus hafði blandað
(Lúk 13,1). Þar eð sézt nú naumast í
nokkurri bók,en það er lífgað við hér aft-
ur, en e g e m, sem er svo fagurt og
fornt og skilst af öllum, látið fara veg allr-
ar veraldar. Lýsingarorðin ó k r e n k i-
legur (1. Tím. 1,17) og tvítyngdir
(= tvöfaldir 1. Tím. 3,8) eru fremur óvið-
feldin. Eins að taka viðbragð (um
fóstur Lúk. 1,41)1 st. f. að hreyfast,sem
er stöðug málvenja. En alt þetta er tekið
nokkuð af handa hófi Og bókin að eins lít-
inn tíma verið í höndum vorum. Langan
tíma og mikla umhugsaii þarf til að átta
sig þar á öllu.
En þó þýðingin sé ekki fullkomin frem-
ur en aðrar þýðingar og mannaverk, eru
kostir hennar svo stórmiklir í samanburði
við þá þýðing, sem vér höfum áður haft,
að það er hverjum manni fögnuður að