Breiðablik - 01.07.1907, Qupperneq 3

BREIÐABLIK.
J9
verða mætti frjósamar, ef þær væri
látnar falla í akur þjóðlífs vors.
Hljóðnæmt eyra er hvarvetna
einkenni andlegs lífs. Engin
hugsan, sem nokkurt hald er í,
er látin fram hjá fara, án þess
henni sé gaumur gefinn. Hún er
eins og smásteinn, sem kastað er
úr fjöru fram á spegilfagra vatns-
flöt. Hann myndar ótal ölduhringi,
einn stærri en annan, svo naumast
er unt að sjá, hvar hreyfingin nem-
ur staðar. Eða hún er eins og berg-
mál, sem kastast milli fjallshlíða,
— knöttur, sem einn hamravegg-
urinn kastar til annars, eins og
vaskir drengir að leikjum á velli.
Svo á það að vera. Svo er það þar
sem andlegt líf er vakandi og með
fullu fjöri.
Ollu andlegu lífi fylgir mein-
ingamunur. Skiftar skoðanir hljóta
að koma fram, hvar sem sjálfstæðir
menn eru saman að verki. Ekkert
laufblað í skógi er með nákvæm-
lega sömu gerð og annað. Enginn
maður til, svo að í eðli hans sé ekki
eitthvað sérstakt, er gjörir hann
öðrum ólíkan. Þetta sérstaka má
hann ekki kæfa né bæla. I því
liggur ef til vill hið sérstaka pund,
sem honum er ætlað að ávaxta.
H ann nýtur sín bezt, er það fær að
koma fram. Þegar hann fær að
bera fram bróðurlóð sitt og ávaxta
það með því móti og á þann hátt,
sem hið sérstaka manneðli hans
knýr hann til, er hann trúastur og
beztur þjónn. Með því móti mynda
hugsanir hans flesta ölduhringi á
vatnsflöt andlega lífsins og verða
um leið til mestrar blessunar.
Yfir því ætti sjálfstæðir menn
ávalt að fagna, kunna að meta kosti
hvers annars, og eigi æðrast um
vegginn, þó eigi sé allir steinar í
hann lagðir með sama lagi.
En ef hverjum þeim er aðsúgur
gjör, er að einhverju leyti bindur
ekki bagga sína eins og samferða-
menn, eða hefir djörfung til að
benda á eitthvað, sem varhugavert
sé og betur mætti fara annan veg
eða reynt á nokkura lund að beita
ofríki eða reka úr lest, — þá eru
með því stíflaðar uppsprettur and-
legs lífs í því mannfélagi.
Og það rennur þáeinhvern tíma
upp sú stund, að sagt verður með
raunasvip og niðurlútu höfði: Hér
gat ekki þrifist neitt andlegt líf,
því það fekk enga framrás.
MINNING FEÐRANNA.
Fátt er það sem meiri and-
legan arð hefir í för með
sér fyrir þjóðlífið en það,
að minning þeirra ágætismanna,
er uppi hafa verið með hverri þjóð,
sé dyggilega á lofti haldið.
Sérhver ný kynslóð í landi þarf
að gjöra sér Ijósa grein fyrirdags-
verki þeirra. Hún þarf að skilja, í
hverju ágæti þeirra var fólgið,
hvaða hugsjónir það voru, sem
þeir elskuðu og helguðu líf sitt,
hver heillarík áhrif þeir hafa haft