Breiðablik - 01.07.1907, Blaðsíða 1
BREIÐABLIK.
Mánaöarrit til stuðnings íslenzkri menning-.
FRIÐRIK J. BERGMANN
RITSTJÓRI
II. Ár. JÚLÍ 1907. Nr. 2.
ANDLEGT LÍF.
LESTUM kemur
saman um, að dauft
sé alt og dapurt í
því mannfélagfi, þar
sem ekkert andlegt
líf á sér stað.
Vér vorum eitt sinn á ferð fyrir
mörgum árum frá íslandi til Dan-
merkur. Skipið kom við í Fær-
eyjum, eins og lög gjöra ráð fyrir.
Þar steig námsmaður einn ungur,
færeyskur, á skip og ætlaði sér til
Kaupmannahafnar, til að halda
námi sínu áfram. Hann var ís-
lendingum handgenginn og kunni
íslenzku mætavel.
Vér tókum hann tali dálitla
stund og spurðum um Færeyjar,
hagi fólksins og háttu, sem oss
var næsta ókunnugt um. Hann
lét heldur vel af efnahag og bú-
skap manna. Kröfur til lífsins
væri ekki sérlega margar, og
flestum þeirra gæti allur þorrinn
fullnægt. Svo bætti hann við
með raunasvip op- niðurlútu
höfði:
En andlegt líf er þar nálega
ekki til !
Við hvað átti hann ?
Ekki trúarlíf. Hann hefir lík-
lega ekki verið svo sérlega til-
finninganæmur í þeim efnum,
framar en flestir ungir menn aðrir
á hans reki. Hann átti við andlegt
líf yfirleitt. Menn væri um ekkert
að hugsa, hefðu engin andleg við-
fangsefni, sjóndeildarhringurinn
næði ekki út yfir föt og fæði.
Hvað það er sárt, að svo skuli
vera í nokkuru mannfélagi. Hvað
það er átakanlegt, þegar andlegt
líf kulnar út og göfugustu við-
fangsefni mannsandans og hug-
ljúfustu verða mönnunum ókunn,
fjarlæg, óviðkomandi. Það er lík-