Breiðablik - 01.03.1908, Blaðsíða 12

156
BREIÐABLIK
þörf var að rita eitthvafi um þau. Von-
andi verður bráöum bót á þessu. A8
líkindum veröur það mikia ljóðasafn áður
langt líður gefið út á prent og erum vér
þess fullviss, að talinn verður bókmenta-
legur viðburður. En stöðugt er skáldið
að yrkja og ekki förlast honum mikið,
það sýna ágæt ljóð eftir hann, er vér höf-
um ánægju af að birta í þessu blaði og
vér spáum, aö einhver, sem ritar um hann
á ókominni tíð, muni vitna til.
Meginritgjörðin í þessu hefti nefnist
Jafnaðarstefnan og er eftir ungan rit-
höfund, Ólaf Björnsson, son Biörns Jóns-
sonar, ritstjóra. Er þar heppilega og vel
úr garöi riðið af ungum manni. Bæði er
efnið eitt hið stærsta og hugðnæmasta
allra mála, sem nú eru á dagskrá þjóð-
anna, og svo er sérlega skipuleg og Ijós
grein fyrir því gjör. Teljum vér víst, að
úr þeirri átt sé von margrar gagnlegrar
hugvekju, enda veitir ekki af. Andleg
fæða þjóðar vorrar er ekki of fjölbrevtt
fyrir því.
Næst er sögukafli ,,Hví hefir þú yfir-
gefið mig?“ eftir Sigurjón Friðjónsson,
háalvarlegs og trúarlegs efnis, og vel til
þess falinn, að vekja hugsanir hjá þeim,
er lesa, en það teljum vér ávalt bezta kost
ritaös máls. Sumir heimta, að svo sé
ritað, að lesandi fallist á alt, sem sagt er.
Hitt er eigi síður list, að vekja sjálfstæð-
ar hugsanir hjá þeim, er lesa, þó ganga
kunni þær að einhverju leyti í aðra átt.
Þá er ritgjörð um ungverska skáldiö
Alexander Petöfi eftir Stgr. Thorsteins-
son skáld, og rektor almenna mentaskól-
ans í Reykjavík, með mörgum þýddum
sýnishornum af Ijóðagerö hans, sem nú
er farin að fyrnast. Er nafn höfundarins
eitt fullnóg sönnum þess, aö hvort-
tveggja sé vel af hendi leyst.
Ritdómar eru hér eftir eina fjóra höf-
unda, allir gætilega ritaðir og samvizku-
samlega. Er það ekki lítill kostur, því
þegar ritdómar eru léttúöarfult fleipur út
í bláinn, ritaðir að eins til aö fleygja ónot-
um og staðlausum lítilsvirðingar orðum
í þann, sem um er verið að dæma, eru
þeir eitt ömurlegasta fyrirbrigöi bókment-
anna og þeim blöðum og tímaritum til
vansa og ófrægöar, sem fiytja.
Síðast í þessu hefti, eins og hinum öðr-
um, er einkar ljóst og greinilegt yfirlit yfir
meiribáttar viðburði meö erlendum þjó?um
eftir Björn Jónsson, ritstjóra. Það eru
eins konar leyfar af gamla Skírni og
koma sér vel fyrir ísl. alþýðu, sem eigin-
lega hefir ettn ekki grætt á símanum
með útlendar fréttir. Þær hafa verið
tninni, ógreinilegri og miður vel valdar,
síðan ísland komst í fréttasamband við
umheiminn. Þeint mun betra, að fá hér
gott og greinilegt yfirlit hins helzta.
Vér ráðum Vestur-íslendingum til að
lesa Skírni.
Nú er Einar Hjörleifsson tekinn viö
ritstjórn og er ólíklegt, aö þá fari aftur.
HUGARBURÐUR RÆTIST.
SÖNN SAGA.
JÁ, “ sagði læknirinn, og valdi sér vand-
lega vindil með ljósum flekkjum,
sem auðsætt var, aö hann áleit sérstakt
ágætismerki. ,,Það, sem þér segið, er
satt, og enginn getur verið læknir svo
nokkurum tíma nemi, án þess að standa
andspænis vafamálum, sem engin list né
læknisfræði fær úr leyst; vissulega eru
margir hlutir á jörðu — um himininn tala
eg ekki—sem engan heimspeking dreym-
ir um.
,,Eitt markverðasta dæmi þess, “ hélt