Breiðablik - 01.03.1908, Blaðsíða 14

BREIÐABLIK
i58
■eimreiðarstjóri, — vélarstjóri, sem í tíu ár
haföi gegmt þeim störfum á braut vestur
í landi. Hann var 45 ára gamall, giftur,
átti tvö börn, var reglusamur, duglegur,
síviimandi, og í góöu áliti hjá búsbænd-
um sínum, þangaö til fyrir skemstu. Mér
skildist, aö eitt af daglegum skvldustörf-
um bans heföi verið að fara meö eimlest
síðdegis frá stórborg til fjöllótts skemti-
staðar í nágrenninu. Meö eimlest þess-
ari fóru helzt þeir, er sóttu leikhús;
margir vfirmanna brautarinnar áttu þar
heima og einn eða tveir þeirra voru vana-
lega í hópi farþeganna.
,,.\lt haföi gengið vel, þangaö til kveld
ei(t í tunglsljósi, þegar ver ð var aö fara
fvrir bugðu í skorningi, sem náði alla leið
að brautarslöðinni, að vélarstjóranum
varð hverft við að sjá mann, gamlan og
gráskeggjaðan, í fornfálegum, gömlum
hermannakufli, beint fram undan,—gang-
andi yfir brautina, eins og ekkert væri.
Hann reyndi að stöðva vélina, lét hana
reka upp stutt en sterkt gól, svo hjólin
yrði stöúvuð.
,,Hann varð samt ofseinn. Lestin
náði manninum, kastaði honurn áfram,
og til annarrar hliðar og fór svo yfir flat-
an líkama hans, þó ferðin væri orðin
miklu hægri. En af því farþegavagn-
arnir voru þungir og járnin vot og sleip,
var lestin komin spölkorn fram hjá, áður
hún nam staðar. Vélarstjórinn lét þá
lestina fara aftur á bak, en kyndarinn,
sem var honum nákunnur, spurði, hvað
væri í vegi, og hvað hefði komið fyrir.
,Koniið fyrir!1 kallaði hann; ,koniið fyrir!
Við fórum j'fir gamlan mann í blárri yfir-
höfn og höfuni orðið honum að bana. ‘
,, ,Hvar?‘ hrópaði kyndarinn. ,Eg
horfði út um gluggann og sá engan,
hvorki í yfirhöfn né yfirhafnarlausan. ‘
— ,Lengra aftur‘, sagði vélarstjórinn,
,einmitt þar seni bugðan byrjar. Hann
stóð á dálítilli brú við bliðina á brautinni
og fór að ganga yfir, um leið og við kom-
um að henni. ‘
,, ,Vitleysa!‘ sagði kyndarinn. ,Þú
veizt, að bugðan er í skorningi og að þar
er engin brú. Þú hlýtur að vera geggj-
aður, eða drukkinn*. — Nú voru þeir
komnir á staðinn. Þar var ekkert lík og
engin brú, og vélarstjórinn sannfærðist
um, að þetta hefði verið eintóniur hugar-
burður. Héldu þeir svo leiðar sinnar, án
þess að tala frekar urn viðburðinn.
,,En næsta kveld kom hið sama fyrir
aftur. Maðurinn í bláu yfirhöfninni þaut
afbrúnni, aftur stöðvaði vélarstjórinn lest-
ina, enn þá einu sinni lét hann hana fara
aftur á bak eftir bugðunni, leitaði áratig-
urslaust eftir líkinu, læknuni og brúnni.
,,A heimleiðinni bað kyndarinn vélar-
stjórann mjög ákaft um að taka sér eins
mánaðar hvíld. Hann minti hann á, að
hann hefði enga hvíld fengið í fimm ár,
sagði honum, að hann væri yfirkominn af
þreytu og bilaður að kjarki. Vélarstjór-
inn félst á þetta og í tvær vikur var hann
frá störfum.
,,Að hálfum mánuði liðnum tók hann
til starfa aftur með nýjuni hug og dug.
Tunglsljósið var horfið, nætur voru
dimmar, alt sýndist falla í ganilar felling-
ar. En er bjart varð af næsta tungli,
varð hann aftur mannsins var, sem stóð
við brúna. Hann sá hann leggja út á
brautina og vissi nú, að það var ímynd-
unaraflið, sem gjörði honum þenna grikk.
Hann breytti um aðferð, því hann vildi
verða laus við þetta. Hann gaf vélinni
slakan tauni, notaði alt það gufuafl, sem
til var, og lét lestina fara eftir bugðunni
með ferð svo óskaplegri, að með naum-
indum var unt að stöðva hana, án þess
hún færi fram hjá stöðinni. Samt tókst
það, en með svo miklutn hristingi, að
farþegunum var nóg boðið.
,,Nótt eftir nótt, gjörði hann þetta
meðan tunglsskinið entist. Ógnir sálar
hans uxu, hann hætti að líta eftir mann-
inum, en dvaldi með augun við breyting-
ar landslagsins, þangað til hvert smáat-
riði var blýfast orðið í huga hans.