Breiðablik - 01.03.1908, Blaðsíða 13

BREIÐABLIK
i57
læknirinn áfram, ,,kom fyrir mig fyrir
nokkurum árum og hefir þaö ryfjast upp
fyrir mér aftur við dauðsfall hlutaðeig--
anda. Það var rétt eftir að búið var að
ráða nafnfrægu máli til lykta, réttarhaldi
ylir morðingja, sem með glæpi sínum
hafði látið hrylling fara um allan mentað-
an heim. Dagblöðin höfðu lagt mikla
áherzlu á hið undarlega augnráð hans;
þótti þeim það bera vott brjálsemi. Hafði
eg því verið ráðinn af stjórn Bandaríkja
sem sérfræðingur meðan á málinu stæði.
,,Ein afleiðing þess vár að bréfafjöld-
inn,sem mér barst með póstþfór dagvax-
andi. Egfór að fá alls konar bréf fráýmis
konarfólki. Bréf frá giftum mönnum, sem
lýstu svipuðum hugarburði betra helm-
ingsins; bréf frá konum, sem kvörtuðu
um brjálaðan hugarburð bænda sinna; bréf
frá ungum stúlkum, sem hörmuðu yfir
dutlungum elskhuga sinna, öll með orða-
tiltækjum geðveikislækna, þangað til
heilbrigður og sturlaður hugarburður,
dularfull vafamál og arfgengi virtist vera
orðið alls herjar þrámælgisefni allra
þeirra, sem blöð lásu og bréf rituðu.
,,Morgun tímar mínir voru úti, heitan
dag í júnímánuði, og eg var seztur niður
við að lesa óvanalega þykkan bunka af
bréfum um þetta efni, þegar vikadreng-
urinn tilkynti mér, að kominn væri mað-
ur, sem bæði afsökunar á, að hann kæmi
of seint. En þar sem hann væri kominn
vestan úr landi í þeim tilgangi að finna
mig, en gæti eigi staðið við nema fáeinar
klukkustundir, vonaðist hann eftir að fá
að tala við mig. Rétt á eftir kom hann
inn í skrifstofuna pg eg furðaði mig þeg-
ar á útliti hans og háttum. Mér fanst
hann líkastur amerískum afltræðingi af
skozkum ættum, enda reyndist það rétt.
,,Hann var hægur og gætinn, en bar
með sér að eiga heilmikið dulið viljaþrek
í sálu sinni, sem var í beinni mótsögn við
augljósa hugaræsing, sem hann var í,
en reyndi af alefli að halda niðri. Fyrstu
spurning minni svaraði hann svo : ,Lækn-
ir, mér væri fjarska-mikil þökk á, að þér
vildið rannsaka mig sem nákvæmast og
grandgæfilegast, en án þess að leggja
nokkurar spurningar fyrir mig. Og svo,
þegar þér hafið sagt mér álit yðar, skal
eg segja yður sögu mína, ef þér kærið
yður um að heyra hana. ‘
,,Eg var í þann veginn að minna hann
á þýzka lækninn, sem svaraði líkri bón
frá konungssyni með því að segja, að hon-
um hefði verið betra að fara til dýralækn-
is. En alvaran í andliti mannsins og
flóttalegt útlit fekk svo á mig, að eg tók
þegjandi að rannsaka hann, nema hvað
eg spurði hann fáeinum nauðsynja spurn-
ingum um upphafsstafina á spjaldinu.
,,Loks spurði hann með stiltum rómi,
hver niðurstaðan væri; en hann kom upp
um sig geðshræring'unni, sem hann var í,
með snöggum hreyfingum fótanna og
handanna. Eg sagði honum, að það
gengi alls ekkert að augunum hans, sjón-
in væri algjörlega heilbrigð. ,Guði sé
lof, ‘ tautaði hann, ,þá hefir það verið
heilbrigður hugarburður. ‘ Hann sneri
sér með ákafa að mér og sagði hátt:
,Svo þér funduð engan brjálsemisvott?1
,,Alls engan“, svaraði eg, ,,en þér
verðið að muna, að þér getið verið alheil-
brigður á geðsmunum og þó verið mjög
bilaður á sjón, eða verið geggjaður eins
og gaukur á vori með óveikluð augu.
En — héltegáfram, því maðurinn hafði
þrátt fyrir alt hrifið huga minn svo, að eg
hafði gleymt matnum mínum, sem var
að verða kaldur —■ við hvað eigið þér
með því að tala um heilbrigðan hugar-
burð, og hvað hefir komið yður til að ráð-
færa yður við mig?
,,Það kom hik á manninn; hann stóð til
hálfs upp úr stólnum, en settist aftur og
sagði: ,Eg gerði iíklegast réttast í að
segja yður alla söguna, ef þér hafið tíma
til að hlýða á hana; hún hyrfi þá líklega
úr huga mér og þér gætið gefið mér eitt-
hvert ráð. ‘
,,Það kom fram, að sjúklingurinn var