Breiðablik - 01.12.1909, Síða 14

I io
BREIÐABLIK
H u g b o b i b.
Eftir MARCEL PRÉVOST.
AÐ er einung-is stutt saga og
undur-létt á metum, svo létt í
rauninni, að eg óttast, a8 yndj
hennar og ilmur hverfi íhöndum
mér, er eg fer aö setja hana á
pappírinn.
Hvernig stób á því, spyr eg sjálfan
mig oft, að hún skyldi hafa jafn-ógleym-
anleg áhrif á okkur, þegar hún var sögö
í dýrlegum munaði viö dögurðarborö aö
kveldi til, af yndislegu konunni, sem er
söguhetjan sjálf, og veröa í því horni
Parísarheimsins, er við vorum, ein af
þeim fyrirmyndar-sögum, sem hvert
mannfélag á eitthvað af og ávalt er hug-
ljúf og hugðnæm, þegar á er vikið.
Eg ímynda mér,aö það hafi verið vegna
þess hún gerði ofurlitla glufu í kvik-
söguskvaldrið og væmið stjórnmála og
og bókmentanagg, er sífelt ómar í eyrum
vorum. Stundum er líka lítil hreyfing
eða bending nóg til að gefa hugmvnd um
líkamsfegurð undir þykkum feldi. Og
ef tii vill hafa þessi fáu og látlausu orð,
sem töluð voru af góöri og yndislegri
konu, verið fulinóg við þetta tækifæri ti^ ■
að birta oss sálargöfgi hennar og hrein-
leika.
Við höfðum verið að tala um þau furðu-
legu fyrirbrigði, sem vísindin eru nú tek-
in að telja fram og flokka saman og fæst-
ir hinna yngri manna hafa farið öldungis
varhluta af—ósjálfráðar hvatir, sem koma
oss til að telja rósirnar á veggfóðrinu eða
bækurnar í bókaskápnum, eða eitthvað
annað í nánd, sem hægt er að telja.
Hvatir, sem kriýja aðra til að vera endi-
lega komnir að gasljósastaurnum, er þeir
eru ágangi á strætum úti, áöur vagninn,
sem kemur á eftir, hefir náð þeim, eða
áður stundaklukkan í gretidinni er hætt
að slá. Eða hvatir, sem neyða suma á
hverju kveldþáöur þeir fara að sofa, til að
raða öllum hlutum í herberginu með ný- —
jum og fáránlegum hætti, eða fara að
skoða tilteknar myndir eða söfn. í
stuttu máli, við vorum að tala um alla
þessa smávegis útúrdúra heilans með nú-
tíðarmönnum,eins konar geðsturlunarfræ^
sem ein kynslóð tekur í arf eftir aðra, unz