Frækorn - 04.12.1903, Blaðsíða 8

FRÆKO RN.
i6o
þeir líka fyrir útlendinga. Það hefur
naumast komið fyrir, að mér hafi verið
synjað um næturgistingu á allri ferðinni.
Ekki aðeins hef eg án borgunar fengið
að vera um nótt hjá mönnum, heldur hef
eg líka oft fengið frían hest til næsta
bæjar. Ekki virðist heldur vera hætt við
því, að maður þurfi að svelta hér á landi,
jafnvel þó maður hafi ekki peninga, sé
að eins matur til; því hér bjóða allir það,
sem þeir hafa til. Naumast hef eg heim-
sótt nokkurn bæ, án þess að þiggja vel-
gjörðir, svo framarlega eg hef þurft þeirra
með. Heiður og þökk sé hverjum hús-
föður og húsmóður, sem hafa opnað heim-
ili sitt fyrir mér!
í öllum þessum sýslum voru góðar,
viðkunnanlegar húsabyggingar. Og þetta
ekki hvað sízt í Strandasýslu, sem sök-
um staðhátta virðist vera óheppilegar
stödd en hinar. Þeir, sem geta, byggja
upp gömlu híbýlin og gera þau bjartari
og rúmbetri. A flestum bæjum sjást
eldavélar, og vel kunna íslenzkar húsmæð-
ur að búa til mat. A hverju heimili sést
stærra eða minna safn af góðum bókum.
Og Islendingum er lesturinn kærkom-
inn í tómstundunum. En æskilegt er, að
biblían væri meira lesin, en hún er. —
Menntunin er víða góð, og allir kunna
að skrifa Og lesa.
í þremur hinum fyrnefndu sýslum búa
menn yfirleitt vel á jörðum sínum. Beit
er líka oft um vetrartímann fyrir skepnur.
í Strandasýslu leggur meiri snjó, og hann
liggur líka lengur, því verður skepnu-
fóðrið dýrara. En þegar snjórinn fer,
grænkar jörð ótrúlega fljótt, oggrasspretta
er hin ágætasta.
Hafísinn er óskemmtilegur gestur þar
nyrðra. En stundum kemur hann líka
með eldivið handa fólldnu, ef eg má svo
segja um rekatrén, sem stundum kemur
heil mikið af.
Selveiðar eru oft miklar. A sumum
stöðum hafa menn veitt um 200 seli.
Töluvert fiskast af þorski, og á sumum
stöðum líka hákarl. Æðarvörpin eru fleiri
í Strandasýslu en í Hunavatnssýslu,
I þrem hinum fyrnefndu sýslum liggja
bæirnir drcifðir bæði út með sjávarsíðu
og innan með fljótum og dölum í land-
inu. í Strandasýslu Iiggja bæirnir mest-
megnis meðfram hafsströndinni. — Mik-
ilfengleg er náttúran í öllum þessum sýsl-
um. Það er fögur tilbreytni af blómleg-
um dölum, fossandi ám og háum tignar-
legum fjöllum. Fyrir utan Iiggur hafið,
umgirt af skerjum og mörgum undarleg-
um fjallamyndunum, og fyrir utan fjöldi
af eyjum og hólmum, sem eru aðhald
fyrir sel og fugl.
Niels Andrésson.
Bækur.
Pekka Ervast: Framtíðartrúarbrögð- Hug-
Ieiðingar og reynzla. Ólafur Davíðsson
þýddi. Akureyri 1903. Kostnaðarmaður:
Oddur Björnsson.
Kver þetta er þýtt úr sænsku. Höf-
undurinn er Finni, hingað til fremur lítt
þakktur maður, enda hefur hann Iítið
annað skrifað en þessa bók.
Aðalinntak bókarinnar er feigðarspá
um gömlu trúarbrögðin og spádómur um,
hvernig hinum komandi verði háttað.
Höf. byrjar með að spyrja: »Hvaðer
það, sem vér heimtum af trúarbrögðun-
um?« Hann lætur í veðri vaka, að trú-
arbrögðin, sem nú eru í metum höfð,
veiti alls ekki þetta, sem rétt er að
heimta af þeim. Það, sem þau veita, er
að hans ætlan »að eins huggun í hörm-
um vorum, styrkur í þjáningum vorum,
hugrekki til þess að halda að hinum miklu,
ókunnu leikslokum, dauðanum?« Þetta,
sem óneitanlega er mikið, nægir þó ekki
þessurn herra. Það, sem hann segist
gera sem kröfu til trúarbragðanna, er
það, »að þau fái oss hugsjón til þess
að berjast fyrir, takmark til þess að keppa
eftir, og að þau skýri fyrir oss tilgang-
inn með lífinu.«
Það, sem er að þessari staðhæfingu hr.
Ervasts, er það,aðhún byggist á því, sem
ekki er satt.
Fyrst og fremst er það, að enginn
maður, ekki einusinni hr. Ervast sjálfur,