Frækorn - 04.12.1903, Blaðsíða 10

IQ2
FRÆKORN.
brögðum. En ef höf. er jafn-ónákvæm-
ur í skýringu sinni á þeim, eins og hann
er það í því, sem hann talar um Krist
og hans kenningar, t. d. í kaflanum um
Nikódemus, þá er ástæða til þess að
vara menn við að leggja nokkurn trún-
að á orð hans. Margt er Jesú og Nikó-
demusi eignað í bók Ervasts, sem enginn
heilvita maður getur tekið hvorki sem
rétthermi né tilfærslu, og þó vitnar höf.
í Jóh. 3. kap. sem heimild!
Menn, er fara þannig með efnið, sem
þeir taka til umræðu og skýringar, hafa
engan rétt til þess að ætla, að þeim sé
trúað. Þegar höf. t. d. fer að segja, að
Buddha hafi kennt það sama og Jesús,
»en ef til vill enn þá ljósara og fullkomn-
ara en hann,« þá er þetta svo mikil
botnleysa, að það er alveg ótækt að
bjóða lesandi og hugsandi mönnum ann-
að eins. Vilji menn fræðast um Buddha,
en ekki villast um hann, þá eru margar
bækur betri en þessi.
Og varla mun hún hafa nein veruleg
áhrif til þess . að breyta neinu í trúarmeð-
vitund manna. Til þess er hún allt of
þokukennd og »út í bláinn«.
Þýðingin virðist vera vel af hendi leyst.
Illa kann eg þó við, að sænska orðið
»jag« er þýtt með »menni« á nokkrum
stöðum. Eins er óviðeigandi og eg held
rangt að viðhafa orðið »sannleikur« í
fleirtölu. Þýð. talar um »fjóra sannleika«.
Hér hefði orðið »sannindi,« sem er fleir-
töluorð, verið það rétta að nota.
Frágangur bókarinnar af hendi prent-
ara er prvðilegur.
Málfundur í Reykjavík 15. des. 1902 um
vínsölubann og aðflutningsbann. Reykja-
vík 1903. Umdæmisstúkan no. 1. (af I. O.
G. T.) gaf út. — Prentsmiðja Rvíkur.
Rit þetta, sem býðst alþýðu, er eink-
ar-merkilegt fyrir þá sök, að það setur
fram málið frá báðum hliðum, þ. a. e.
s. þeirn, sem móti spursmálinu eru, er
gert jafnhátt undir höfði í ritinu, eins
og þeim, sem tala bindindismanna megin.
Eins og gefur að skilja, inniheldur ritið
umræður þær, sem fóru fram um málið
á umræðufundinum í Reykjavík 15. des.
1902. Inngangsræðu hélt hr. kand theol.
Haraldur Níelsson. Auk hans voru með-
mælendur þessir: Indriði Einarsson end-
urskoðari, Guðmundur Björnsson héraðs-
læknir, Bjarni Jónsson kennari, Halldór
Jónsson bankagjaldkeri, og Pétur Jóns-
son. Andmælendur voru þeir kaupmað-
ur Brynjólfur H. Bjarnason og konsull
Dillev Thomsen. Ræður þeirra eins vel
og ræður bindindismannanna eru »yfir-
lesnar og leiðréttar af ræðumönnunum
sjálfum«. Enginn þarf því að óttast, að
nokkurs manns máli sé hallað í neinu.
Ritið er því þannig, úr garði gert, að
það hlýtur að vera jafnkært andstæðing-
um málsins og hinum, sern fylgja því.
Báðir flokkar hafa í ritinu beztu röksemd-
irnar um hvora hlið málsins.
Niðurstaðan, sem hlauzt af umræðun-
um, var sú, að mæla eindregið með að-
flutningsbanni til framkvæmdar svo fljótí,
sem það er komið í ljós, að það mál
hafi fylgi mikils meiri hluta þjóðarinnar.
Ritið er 41 bls. í stóru 8 bl. broti.
Verðið er 25 au. Til sölu í afgreiðslu
»Frækorna.«
D. Ö.
—©<X>
Lifðu vel.
Lifðu vel, sem ljúfur fugl á kvist,
sem lilja, sveipuð morgun daggar tárum.
I þér sé tendruð trú á Jesúm Krist,
sú trú, sem læknar menn af böli’ og sárum.
Þ.J.
Bæn
Drottinn! Láttu ljósið þitt
lýsa upp aftur hjarta mitt,
Svo jeg fái að sjá mig þar,
Sjái hvað eg áður var.
G.