Frækorn - 04.12.1903, Blaðsíða 12

IÓ4
FRÆKORN.
Á þessum tíma, þegar hinar sjö plágurgeisa
um jörðina, þegar menn eru sviftir burt eins
og frumburðir egypzkra forðum — munu guðs
börn frelsast úr öllum hættum. Þá munu
hinir trúuðu komast að raun um, að drottinn
frelsar í sex hættum og að í h'tmi sjöundu
skal ógæfan ekki ná til þeirra (Jób. 5, 19).
Þegar óvinir drottins kveina og æpa: æ,
oss auma, æ, oss auma (Es. 24, 16), mun líka
heyrast annað óp, en það verður gleðióp hinna
lifandi trúuðu, sem fagna komu lausnarans;
því að fyrir komu hans geta þeir sungið sigur-
söng yfir dauða og gröf. — Guðs heilagir
safnast þá af einlgunum og verða teknir upp
til húss föðursins (Jóh, 14,3), til brúðkaups
lambsins í hinni himnesku Jerúsalein.
Þá byrjar þúsund ára ríkið, sem drottinn
hefur ákveðið til þess að halda dóm yfir hin-
um óguðlegu. Sbr. Opinb. 20,1-4. Við enda
hinna þúsund ára rísa allir óguðlegir upp og
hreppa þá hegningu, sem þeir hafa verið
dæmdir til. Opinb. 20, 9.
I'á hreinsast jörðin og endurnýjast; því
væntum vér eftir fyrirheiti guðs nýrrrar jarðar,
sem réttlætið mun búa á (2 Pét. 3,13), oghann,
sem á hásætinu situr, segir: Sjá, eg geri allt
nýtt. Opinb. 21, 5.
Þegar allt þetta nálgast æ meir og meir —
mættum vér þá með heilagri breytni og guð-
rækilegu líferni stunda eftir að verða fundnir
án flekkja og lýta fyrir honum.
N. A.
Heimsókn
Margir ungir menn og stúlkur hugsa
þannig,að ef þau eigi að geta skemmt sér,
verði þau að leita sken mtunarinnarannar-
staðar en heima hjá sér.
Þannig hugsaði líka ungur maður, sem
blað eitt í New York skýrir frá.
Hann vann á daginn inni í borginni,
þar til kl. 6 á kvöldin, var svo van-
ur að borða kvöldverð á veitingahúsi
nokkru og fara síðan á leikhúsið, eða
eyða meiri hluta næturinnar út í borginni
með kunningjum sínum. Einu sinni
kom faðir hans inn til hans og spurði,
hvort hann hefði ákveðið að fara nokkuð
í kvöld, en sonurinn svaraði, að svo væri
ekki.
»Mér þætti mjög vænt um, efþúgætir
verið með mér í heimsókn í kvöld,«
sagði faðir piltsins.
»A11 right, en hvar eigum við að
mætast?« sagði sonurinn.
Faðir hans hélt, að þeir gætu mæzt á
vetingahúsinu »Columbia« kl. ý1^.
Pilturinn bjóst við að heyra ræðu um
það, að hann væri of mikið úti um næt-
ur; stðan mundi faðir hans fara með
hann á leikhúsið, hugsaði hann.
Feðgarnir mættust á »Columbia« á
ákveðnum tíma.
»Við eigum að heimsækja stúlku, sem
eg þekkti mjög vel á yngri árum mínum,«
sagði faðir piltsins.
Ungi maðuriun fór með föður sínum,
en furðaði sig á því, að þeir fóru heim á
leið,
»Hún á heima í húsinu okkar«, sagði
faðirinn, þegar þeir höfðu gengið um
stund, en piltinum þótti það mjög undar-
Iegt, að faðir sinn skyldi hafa ákveðið
að þeir skyldu mætast á »Columbia«.
Hann sagði þó ekkert.
Þegar geir komu heim, gerði faðirinn
son sinn kunnugan móðurinni og systur
hans, eins og þau hefðu aldrei þekkst.
Unga manninum þótti þessi viðburður
mjög kynlegur og fór að hlægja, en bros-
ið dó á vörum hans. Enginn hinna
þriggja brosti einu sinni. En bæði móðir
hans og systir heilsuðu honum með handa-
bandi og hin fyrnefnda sagði, að hún
hefði þekkt hann sem lítinn dreng, en
hefði séð hann sjaldan nú í seinni tíð,
og svo bauð hún honum sæti. »Það var
ekki lengur neitt til að hlægja að«, sagði
pilturinn, þegar hann varð eldri, »þó eg
geti nú hlegið að þessu. Eg settist
niður, og móðir mín sagði mér nokkrar
skrítlur frá æskuárum mínum; þá hlóum
við öll og ekki sízt eg. Síðan skemmtum