Alþýðublaðið - 20.04.1961, Blaðsíða 15

I.
RUSH fór yfir nöfn þeirra
allra í huganum. Tom Macy
sat í steininum. Meyer og
Dorn voru í. einhverju rík-
isfangelsinu. Gaust var dauð
ur, og það var Vic Coviei
líka. Jago var í steininum,
og Wilmer — já, HVAR var
Wilmer? Hann greilp síma-
tólið cg valdi númer.
Rödd svaraöi: — Saka-
máladeildin.
— Oarnaham? sagði Rush-
— Carnaham hér.
— Þetta er Rush Henry,
Segðu mér, Sam, hvar er
Wilmer? Þú manst eftir hon
um? Þú klófestir hann í
sarrhandi við Germaine-
málið. Ég veit að foringi
hans, Jago, si-tur ennþá inni,
Merwn heimsótti frænda
sinn þangað' fyxir m'ánuði,
,og þá sá hann að hann var
þar.
Það var þögn á línunni,
meðan Carnaham taiaði í
innanhússsímann. Svo heyrð
ist rödd hans aftur:
— Hann fékk m)|D.li 10
og 20 ár, og jafnvel með
. góðri hegðun á hann alltaf
6 ár eftir.
— Þakka þér fyrir, Sam!
—Er það viðvikj andi
nokkru, sem við hefðum á-
huga á?
— Nei, mér datt bara svo
lítið í hug.
Rush lagði frá sér heyrn-
artólið og horfði út um
gluggann. Þá var listinn full
kominn. að því er hann
bezt fékk séð. Allur bófa
flokkurinn upptalinn. Hann
vissi ekki til að aðrir en
þeir sæktust svo eftir lífi
hans, að þeir færu að gera
sér sérstakt ómak þess
vegna. Hann leit á hvíta
bréfmiðan á skrifborðinu.
Hann hafði komið í mjög
venjulegu umslagi og vél-
ritað innihaldið var stutt cg
vafningalaust.
Ef þér ós-kið að k^-nnast
dálitlu, sem vekja mundi á
huga yðar þá komið kl. 20 í
kvöld að horninu á Pimmta
. stræti og Hollywoodgötu.
Þar fáið þér nánari vit-
neskju.
Bréfið var ekki undirrit-
að, og hann hafði strax
fleygt því í bréfakörfuna. en
sá sig svo um hönd. Honum
leiddist og auk þess vildi
vo til, að innstæða hans I
bankanum var allsæmileg.
En nú var Marion Dorr far
in í sumarleyfi og Quinn
Cornell var í Flca-ida, svo
að hann hafði engar tij að
eyða peningunum í, og til-
veran heldur daufleg. Hann
hafði einmitt verið að hugsa
um að unna sér leyfis, þegar
Geirþrúður, hin stórvaxna
skrifstofudama, sem' stjórn-
aði einkaskrifstofu Rush
Henrys þsgar hann var á
ferðalögum og í rauninni
líka þegar hann var heima,
lagði bréflapnann á skrif-
borðið hans. Hann las hann,
hló við og flevgði honum í
bréfakörfuna. Síðan hallaði
hann sér aftur á bak í stóln
um og lét sér leiðast. Það
endaði með því að hann
náði aftur í lappann. slétti
úr honum og las hann ednu
sinni enn.
Þetta virtist svo augljós
gildra, að það var ótrúlegt
•að svo væri, og aðgerðaieys
ið var að verða óþolandi.
Hann hringdi á Geirþrúðu.
— Náðu í- Merwin fyrir
mig. Hann á að fara út og
elta einhvern.
— Ég vissi ekki til, að
við hefðum neitt mál með
höndum nú sem stendur,
sagði hún.
— Nei, svaraðl hann. —
í>að hef ég ekki hugmynd
um. Ég átti ekki von á neinu
slíku og athugaði það ekki
sérstaklega.
— Er nokkur, sem veit að
þér eruð hér?
Rush fannst hann geta
strikað yfir Merwin.
— Ekki nokkur sál.
— Fyrirtak, kvakaði öld
ungs-röddin.
Umræðuefnið virtist þrot-
ið í bili. Bifreiðin rann ör
uggt gegnum umferðar-
strauminn og sneri norður á
hóginn, beygði síðan til aust
urs og nam að lokum stað
ar fyrir utan hús, sem helzt
'hefði mátt líkja við höll.
'Þjónn opnaði bílhurðina
fyrir þá, og nú sá Rush að
fylgdarmiaður hans var all-
miklu sprækari en rödd hans
gaf til kynna, því að hann
hljóp léttilega upp trölpp-
urnar á undan honum. Þá
sást á grátt hór undir hatti
— Eg get hugsað mér, að
það sé margt, sem þér vild
uð gjarnan spyrja mig um,
herra Henry?
Rush áleit það svo sjálf
sagt mál, að ekki væri ó-
maksins vert að svara.
— Ég skal reyna að svara
hugsanlegum spurningum yð
ar í eins stuttu máli og
eins ljóst og mér er unnt,
hélt húsráðandi áfram. — í
fyrsta lagi er nafn _ mitt
Leaeh, Aaron Leach. Ég er
málafærslumaður og meðeig
andi í firmanu Carruthers
& Leach. Þér hafið sennilega
heyrt þess getið.
Rétt var það. Þetta var
gamaldags og virðulegt lög-
fræðifirma, sem fékkst ein
'göngu við eignasölu, dánar-
gjafir, erfðaskrár o. þ. h.,
og viðskiptavinirnir voru
fyrst og fremst aldurhnignir
og efnaðir. Henry botnaði
ekkert í hvað slíkt firma
vildi honum. Hann sagði
ennþá ekki neitt.
Veltur
áýmsu
Framhald af 16. síðu.
varpsstöðvarinnar NBC hefur
leitað hælis í ítalska sendiráð-
inu. Franska fréttastofan AFP
hefur ekkert heyrt frá frétta-
ritara sínum frá því á sunnu-
dag. í
Á ýmsu hefur gengið um við
brögð almennings í ýmsum
löndum. Austantjalds hefur
Castro verið vottað traust. í
Moskvu var sendiráðsbygging
Bandaríkjanna útötuð bleki
eftir blekbyttuskothríð daginn
áður. 100 þúsund manns fóru í
hópgöngu í Varsjá og mótmæltu
„árás heimsvaldasinnanna“.
í Belgrad lýsti varaforseti
Júgóslavíu, Kardelj, jrfir því í
þinginu, að innrásin væri ógn
un við heimsfriðinn. 4.500 jap-
anskir verkamenn fóru í hóp
göngu í Tokyo og mótmæltu
„árás Bandaríkjanna á Kúbu“.
í Austur-Berlín mættu 100 þús.
manns á mótmælafundi, er var
svo friðsamur, að þeir sem seldu
ís, höfðu miklu meira að gera
en lögreglan. Og í Danmörku
boðaði kommúnistaflokkurinn
til „stórkostlegs mótmælafund-
ar“ við bandaríska sendiráðið.
50 hræður mættu. f Geneve
yfirgaf sovézka sendinefndin
fund í SÞ-nefnd um evrópskan
efnahag eftir að formaður
bandarísku nefndarinnar hafði
svarað mótmælum Rússanna út
af Kúbu með því að scgja, að
þau væru smán Við starfsemi
— Satt er það.
— En hvern á hann þá
að fara að elta? Er það ein
hver ljóshærð, sem þér haf-
ið komið auga á?
—• Langt frá því, væna
mín, svaraði Rush með á-
nægjubrosi. — Hann á að
elta mig.
Eftir að hafa rannsakað
umhverfið gaumgæfilega,
gekk Rush fram að horninu
við Fimmtastræti og Holly-
wood-götu, þar sem örlögin
biðu hans. Hann stóð undir
götuljóskeri og var ekki
meira en svo öruggur, en
sem betur fór varð biðin
ekki löng. Gömul viðhafnar
hifreið nam staðar við hlið
hans og þurr og hás rödd
spurði:
— Rush Henry?
— Það er ég, svaraði Rush
cg gekk að bifreiðinni.
Hurðin var opnuð. —•
Viljið þér setjast inn, herra
Henry?
Fyrst þegar Rush var setzt
ur í aftursætið, tók hann eft
ir því að gluggatjöldin voru
dregin niður, og hann vonaði
innilega að Merwin tækist
,að ná í leigubíl og koma á
eftir. Þá heyrðist hása rödd
in í hálfrökkrinu:
— Eruð þér vissir um að
enginn elti yður, herra
Henry?
Rush royndi að sjá mann
inn við hlið sér.
hans, cg undir loðkraganum
á frakka hans skein í hvít
an trefil. Rush sá að hann
myndi eiga að fylgja hon-
um.
Gamli maðurinn fór með
hann inn eftir gangi og inn
í viðkunnanlegt herbergi,
iþar scm veggirnir voru þakt
ir bókahillum. Þar spm Rush
hafði enga yfirhöfn. gáfst
honum tóm til að renna aug
'Um ytfir bókakilina, meðan
hinn fór úr frakkanum fyrir
framan. Það voru eingöngu
lögfræðilegar hækur, og
hann vissi varla, hvort hann
varð hissa á því eða ekki.
Húsráðandi sneri sér að
honum.
— Má bjóða yður eitt
staup?
— Ég þakka. Helzt
viskí, ef ég má velja um.
Gamli maðurinn sneri sér
að þjóninum, sem beið í dyr
unum. — Það er vtfst flaska
af gamla whiskyinu í kjallar
■anum, Rogers.
Hann gekk í kringum
skrifborðið og starði ofan í
borðplötuna, svo sem hefði
hann þar falin skjöl. Að lok
um festi hann augun á
Rush,
ÞRÍHJÓL - KRAKKAHJÓL
með hjálparhjólum og stærri gerðir
ÖRNINN
Spítalastíg 8. — Sími 14661.
Höfum til söiu
Reo Studebaker vörubifreiðir. Verð kr. 65,000,00.
Ennfremur kerrur, verð kr. 9.000.00. Bifreiðam-
ar eru keyrðar 5—15 þús. km. og enn í ökufæru
ástandi. Burðarmagn með kerrum, 7—8 tonn.
Sölunefnd varnarliðseigna.
EIKARSPONN
nýkominn eikarspónn.
Verð kr. 23,95 pr. ferm.
Kristján Siggeirsson h.f.
Laugavegi 13. — Sími 13879.
Alþýðublaðið — 20. apríl 1961 J5