Eimreiðin - 01.09.1917, Blaðsíða 1

«
Sagan af Hermóði og Háðvöru.
Eftir séra SVEINBJÖRN GUÐMUNDSSON.
Pað var einu sinni kóngur og drotning í ríki sínu; þau áttu
eina dóttur, sem Háðvör hét. Hún var bæði fríð og fögur, og af
því hún var einbirni, var hún réttborin til ríkis. Kóngur og
drotning áttu og fósturson, sem Hermóður hét; hann var hérumbil
jafnaldri Háðvarar, fríður sýnum og vel að sér um alla hluti.
Hermóður og Háðvör léku sér tíðum saman, meðan þau voru í
æsku, og féll svo vel á með þeim, að þau 'þegar á unga aldri
hétu hvort öðru trygðum í kyrþey.
Nú leið og beið, þangað til drotning tók sótt, og af því hana
grunaði, að þetta mundi verða sótt til dauða, gerir hún boð eftir
kóngi. Pegar hann kemur, segir hún, að hún muni eiga skamt
eftir ólifað, og ætli hún að biðja hann einnar bænar, og sé hún
sú, að ef hann fái sér aðra konu, láti hann það að sínum orðum,
að eiga enga aðra en drotninguna af Hetlandi hinu góða. Kóngur
lofar henni því, og svo deyr drotningin.
En þegar fram liðu stundir, fór kóngi að leiðast einlífið, býr
skip sitt og leggur í haf. Á ferð þessari kemur yfir hann mikil
þoka, svo hann kemst í hafvillur. Eftir langa mæðu hittir hann
land, leggur þar að skipi sínu og gengur einn á land. Þegar hann
hafði gengið nokkra stund, verður fyrir honum skógur; fer hann
lítið eitt inn í hann og staðnæmist þar. Heyrir hann þá fagran
hljóðfæraslátt, og gengur á hljóðið, þangað til hann er komin að
rjóðri einu. Sér hann þá, hvar þrjár konur eru í rjóðrinu; situr
ein þeirra á gullstóli í ljómandi fögrum búningi, heldur á hörpu
og er sorgbitin mjög. Önnur var tígulega búin, en unglegri að
sjá, og sat hún einnig á stóli, en ekki var hann jafn-kostulegur
og hinnar. Priðja konan stóð hjá þeim, og var hún rétt hreinleg
á að líta; í grænum mötli var hún yztum fata, og var auðséð á
öllu, að hún var þerna hinna tveggja.
v
9