Alþýðublaðið - 23.02.1964, Blaðsíða 2

ðátstjór&r: Gyifi Gröndai ^an. og tíenedim Gröndai - Fréttastjóri:
jLrni Gunnarsson. — Ritstjórnarfulltrúi: Eiður Guðnason. — Símar.
14900-14903. — Auglýsingasími: 14906. — Aösetur: Alþýðuhúsið við
Everfisgötu, Reykjavík. — Prentsmiðja Alþýðublaðsins. — Áskriftargjald
ta*. 80.00. — í lausasölu kr. 4.00 eintakið. — Útgefandi: Alþýðuflokkurinii
Sleppum persónulegu n'sbi
ENGIN pólitísk hreyfing hefur iagt eins mikla
éherzlu á áróðurstækni og kommúnistar — nema
■ef til 'vill hinir þýzíku nazistar á sínum tíma. Beita
kommúnistar ö'Ilum hugsanlegum íviopnum til að
hrjóta niður andstæðinga sína, og telja tilganginn
helga meðulin á því sviði.
íslendingar hafa kynnzt þessum starfsaðferð-
um, enda hafa kommúnistar beitt þe'im óspart hér
ó landi. Sérstakiega hafa þeir einbeitt áróðri sín-
tum gegn ellnstökum mönnum og reynt að níða þá
iniður í augum þjóðarinnar. Beita þeir hvers konar
persónulegum róg'i og endurtaka ivifcu eftir vifeu og
ór éftir ár.
ifreidaei
Vegna nýfaliilns dóms Hæstaréttar um bótaskyldu vegna rúðubrota af
völdum steinfcasts frá bifreiðum, vilja undirrituð' tryggingarfélög hér með
sfcora á aTla þá, sem telja sig eiga kröíu á þau iviegna slíkra tjóna, að lýsa
kröfum sínum hjá viðkomandi trygg ingarfélagi hið fyrsta.
Félögin munu sameigiinlega fjalla um framkomnar kröfur og tilkynna
kröfuhöfum afstöðu sína til hinna einstöbu tjóna.
ÁfeyrgS h.f. ASmenrsar Yryggingar Si.f.
Sditivinnutryggingar Sjóvátryggisigarfélag islands h.f.
VáfryggingarfélagiS h.f. Verzlanatryggingar h.f.
Nokkrar athugasemdír um
sfærö Hallgrímskirkju
Guðmundur í. Guðmundsson utanríkisráð-
herra hefur lengi verið einn þeirra andstæðinga,
sem kommúnistar telja sér hættuiegastan. Þieir
hafa beitt ölum áróðursmætti sínum til að koma
honurn á hné, ien hefur ekki tefcizt.
Þjóðviljinn hefur lengi haldið fram, að utan-
ríkisráðherra væri lygari. Hafa binar furðuleg-
; ustu rangfærslur verið bomar fram í blaðinu til
að sanna þessa fjarstæðu. Sérstaklega hefur þó
1 verið stagazt á því, að Guðmundur hafi ekki sagt
isatt, er hann svaraði fyrirspum Lúðvíks Jósiefs-
i sonar um landhelgismálin 6. febrúar 1961.
Þessi áróður er algerlega byggður á sandi. Guð
Dnundur svaraði Lúðvík og sagði frá málinu eins
; og það stóð þann dag. Hann kvaðst hafa rætt við
i Home ilávarð, utanríkiisráðherra Breta, til að kanna
; hvort samkomulag væri hugsanlegt, en formleg
tilboð hefðu lekki verið Tögð frarn. Hann kvaðst
hafa lagt málið fyrir ríkisstjórnina og væri hún
. iað athuga það. Hins rviegar hefði engin ákvörðun
fekin og mundi ekki verða, nema saimráð væri
■j haft vilð Alþingi fyrst.
Þannig stóðu þessi mál í byrjun febrúar.
Næstu vifcur á ef tir reyndist s'amkomulagsgrund-
völlur iviera fyrir hiendi og var málið búið í hendur
1 Alþingis, sem tók um það lokaákvörðun.
] Það er álgengt, að stjórnmálamenn og blöð
þeírra beri andstæðingum sínum á brýn, að þeir
fari méð ósanniilndi. Oft hafa báðir rétt fyrir sér,
, en líta á málin hver frá sínum sjónarhól og miða
tekki við sömu tölur eða forsendur í málflutningi.
Þjcðviljinn hefur hins ivegar reynt að rangtúlka
/þessi svör ut'anríkisráðherra 1'961 og byggja á
jþeim þá þjóðsögu, að ráðherrann sé lygari og
. ‘engu orði trúandi, sem hann segifr. Alþýðubiaðið
anófcmælir þessum dylgjum harðlega og vítir Þjóð-
viljann fyrir svo óheiðarlegan málflutning. Það er
tfióg að deila um í pólitíkinni, þótt persónulegu níði
«é sleppt.
STÆRÐ IiALLGRÍMSKIRKJU
hefir verið ræöd nokkuð að und
anförnu. í sambandi við þær um
ræður er fróðlegt að rifja upp og
hugleiða eftirfarandi:
SKÁLHOLTSKIRKJA KLÆNGS
BISKUPS OG HALI.GRÍMS-
KIRKJA.
Klængur biskup Þorsteinsson
(1152—76), reisti nýja kirkju af
grunni í Skálholti.
„Á tveim skipum komu út stór
viðir þeirra, er Klængur biskup lét
höggva í Noregi til kirkju þeirrar,
er hann lét gjöra í Skálholti, er að
öllu var vönduð fram yfir hvert
hús annað, þeirra er á íslandi
voru gjör, bæði að viðum og smíði“
— Svo segir í bæklingnum SKÁL
HOLTSSTAÐUR eftir biskupinn,
herra Sigurbjörn Einarsson.
Meðfylgjandi uppdráttur, sem
nýverið var gerður á teiknistofu
Húsameistara ríkisins, sýnir grunn
fleti Klængskirkju og Hallgríms
kirkju í Reykjavík lilið og hlið í
hömu stærðarhlutföllum:
DÓMIRKJAN í REYKJAVÍK.
— í núverandi mynd — var full
gerð 1848. Þá voru íbúar Reykja-
víkur rúmlega 1100. Kirkjan rúm
ar yfir 800 manns í sæti, þ. e. upp
haflega hafa allir bæjarbúar get
að hlýtt þar messu samtímis.
STÆRÐ HALLGRÍMSKIRKJU
ÁKVEÐIN 1926.
Árið 1926 kaus Dómkirkjusöfnuð
urinn nefnd manna til að athuga
möguleika á byggingu nýrrar
kirkju í höfuðstaðnum. í nefnd
þessa völdust eftirtaldir menn:
Magnús Th. Blöndal, útgm.,
Sveinn Jónsson, trésm., Ólafur
Lárusson, próf., Jón Halldórsson,
trésmíðam., síra Bjarni Jónsson,
síra Friðrik Hallgrímsson, Matt-
hías Þórðarson, fornminjavörður,
Sigurbjörn Á. Gíslason, oddviti
sóknarnefndar.
Hinir fjórir síðasttöldu tilnefnd
ir af hálfu sóknarnefndarinnar.
Á sóknarfundi hinn 5. des. 1926
leggur þessi nefnd fram svofellda
tillögu í málinu:
„Að unnið verði að því að koma i standa í Austurbænum, t. d. Skólá
upp nýrri kirkju með sæti fyrir vörðuholtinu".
1200 manns, ætti sú kirkja að | FramhaJd á 5. síðn.
31. 5. 1902 — 2.2. 1964.
MINNING
Þú varst oss gjöf frá Drottins dýrðar liendi.
Honum þökk, að liann þig til vor sendi.
Að ljá oss yl og ljósið dýrðar bjarta,
sem nú og ávallt yljar veiku hjarta.
Með karlmennsku og kjarki byrðar barstu,
þó sorg að þrengdi, sífellt traustur varstu.
Gjör vér þekktum göfgi sálar þinnar.
Það gefur styrk í þrautum sorgarinnar.
Vér kveðjum þig með hjartans kærstu þöldiiuu.
Til endurfunda í heimi dýiðar hlökkum.
Vér, sem sorgmædd ein hér eftir stöndum,
erum tengd þér órjúfandi böndum.
Dagfinnur Sveiubjörnsson.
•k
Margan dag ég átti stutta stund
í stormahléi með þér, Anton minn.
Ef virtist dimmt og iokað sérhvert sund,
mér sýndist birta, þegar þú komst inn.
Guði vígð er gatan, þar sem fer
góður maður, — slíkur einn varst þú.
Hlýja, traust og friður fylgdi þér.
— Fyrir allt og alit ég þakka nú.
Þeim, sem harma liorfinn förunaut,
liuggun bezt er minninganna safn
um góða drenginn, sem nú hlýða hlaut
þeim hljómi, er eitt sinn kallar hvers eins nafn.
Guðjón Jónsson.
£ 23. febrúar 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ