Alþýðublaðið - 22.03.1964, Qupperneq 4

«iiiiiiii»iiiimiiiiiiiiiinnimiiiiiiuiiiiiiiiiiiiii«iiiiiiiimimi,iiniiniim,i,m,,mi,iimi,iiiiiiiiiiiiiii"n",iiiiiii,ii
ÞEIR dagar koma, a3 manni
verður spurn, livað sé orðið af
sjálfsvirðingu, dómgreind og
hehbrigðum þjóðarmetnaði ís-
lendinga. Og ef einhver læt-
ur uppi þá skoðun sína í fullri
einlægni, að kannski væri nú
ekkert á móú því, að þessi
190.000 manna þjóð athugaði
vel sinn gang, áðuir en hún kast
ar þessu öllu saman á glæ, rís
upp her manna og andmælir
þessum vesalingi í einum kór:
Þú ættir að ganga á sauðskinns
skóm og búa í torfkofa, þú ætt
ir að byggja varnargarð um-
hverfis ísland, svo að enginn
kæmist yfir, nema fugiinn fljúg
andi, þú æitiir -aldrei að fara
að heiman, viltu ekki brenna
allar bækur, sem til eru í land
inu, brjóta útvarpið þitt rtieð
sleggju og slíta símalínumar,
— já, þú hefðir átt að riða til
Reykjavíkur með bændum
1906.
Eftir állt, sem á hefur geng
ið í vetur, oru umræðurnar um
sjónvarp á ís’andi að komast í
algleyming. Þetta er að þakka
60 þjóðkunnum mönnum og
konum, sem leyfðu sér þá fá-
dæma frekju að óska eftir því
við fulltrúa sína á Alþingi, að
þeir hlutuðust til um, að sjón-
'i"iiiii"iiiiiiiiiniiiiiiiiiii""iiiiiiii"ii"ii"iiiiiiii">fiii"ii
varp frá Keflavíkurflugvelii
yrði nú þegar „takmarkað við
herstöðina eina,“ eins og til
var ætlazt í upphafi. í liópi
þeirra, sem skrifuðu undir á-
skorun um þetta efni, mátti
finna fólk úr flestum stjórn-
málaflokkum landsins, enda
mun mörgum hafa brugðið,
þegar þeir sáu listann og ljóst
varð, að ekki mundi þægilegt
að gera sjónvarpsmálið að
flokksmáli þegar í stað.
Ekki þurfti lengi að bíða mót
mælanna frá sjónvarpsaðdáeind
um, og verður gaman að sjá,
hverju fram vindur næstu
daga. Þeir bera fyrir sig marg^
vísleg rök. og skal það þegar
játað, að á sjónvarpsmálinu
eru svo margar hliðar, að þvþ
verða ekki gerð glögg skil í
stuttri blaðagrein, hvorki af
þeim, sem sjónvarpinu eru
liiynntir, né hinum. Þrennt virð
ist þó mörgum hinna síðar-
nefndu alveg ljóst: Það er ekk
ert við það að a'huga að svipta
íslendinga er’endu sjónvarpi
með því að takmarka það v'ð
Keflavíkurflugvöll. Það et1 ein-
dregin krafa þeirra, að slíkt
verði gert, ef íslenzk sjónvaros
stöð tekur liér til starfa endá
hafa .stjórnarvöldin lýst því yf-
ir, að það mál þurfi skjótrar
úrlausnar við einmitt vegna
Kef avíkursjónvarpsins, og
væru þau rök þá orðin haldlítil
ef leyfa ætti hér rekstur er-
lendrar sjónvarpsstöðvar efár
að sú íslenzka væri komin á
laggirnar. í þriðja lagi virð-
ist þeim full ástæða til að
flýta sér hægt við að stofna
íslenzkt sjónvarp og þykir það
ofi } apþ naum-^f einleikiið,
sem lagt hefur-verið á það upp
á síðkastið.
Undirritaður er ' þeim alveg
sammála, og'ég skal í meginatr
iðum benda ó orsakir þess. Sjón
varpið á Keflávíkurflugvelli hef
ur frá upphafi verið sniðið fyr
ir útlendinga, og af því leiðir,
að þaðan er sjónvarpað á
ensku. Nú mun það skoðunarat-
riði fyrir okkur að fá hér ís-
lenzkt sjónvarp stra, ef Keflav.
sjónvarpið yrði bundið við völl
inn einan. En það er fjarri mér
að hatast við þá hugmynd. Deil-
urnar um sjónvarpið snúast nú
um það, hvort sjónvarpið á ís-
landi eigi að vera íslenzkt eða
ekki. Ég fylli flokk þéirra, sem
telja allt annað óverjandi en
það, að íslendingar reki sjá’fir
sitt eigið sjóovarp og leyfi
ekki, að útlepdingar sjónvarpi
iiiiiiiimiii iii"ii"iiiiiiii""iiii"iii"iiiiii"iiiiiii
hér erlendu efni, eins oð þeir
væru heima hjá sér, hvorki áð-
ur né eftir að komið hefur verið .
upp íslenzkri sjónvarpsstöð. Fæ
ég ekki séð, að þetta sjónarm,ð
sé á nokkurn hátt hættuleg. né
gangi á rétt annarra. Ef svo er,
er ekki lengur hægt að hafa
sjálfstæða skoðun á þeim mál-
um, sem varða 'alla þjóðina né
geri grein fyrir henni á opin
berum vettvangi. Ég sagði það
fjarri mér að hatasc við hug-
myndina um íslenzk sjónvarp,
og þess vegna get ég vel tekið
undir með þeim mæta manni,
sem nýlega sagði í blaðagrein:
„íslenzkt sjónvarp viljum vér
öll fá, og auðvitað viljum vér
öll leyfa hermönnunum að
horfa á sitt sjónvarp. En vér
viljum sjá um að vér eignumst
íslenzkt sjónvarp, þar sem ís-
lendingar eru fræddir um það
sem í heiminum ber við, á ís-
lenzku, samið af íslenzkum
mönnum handa íslendingum."
Ég vil aðeins bæta þessu við:
Ef íslenzka sjónvarþið getur
ekki fullnægt kröfunni um að
vera . fyrst og fremst íslenzk
stofnun, höfum við ekki efni á
að koma því upp.
Þeir, sem ekki geta hugsað
sér að missa Keflavíkursjón-
varpið, gera nú mikið úr nyt-
semi þess, uppeldis- og menn-
ingargildi og fullyrða, að af
því stafi engin hætta né vafa-
söm áhrif o. s. frv., og sjón-
varpsandstæðingar hafi ekkert
fyrir sér, þegar þair láti liggja
að því. En þá mætd spyrja á
móti: Hvenær hefur það verið
sannað, að það hafi eingöngu
æskileg áhrif? Peir segja líka,
að þá séu menn farnlr að berj-
ast gegn sögulegri þróun, ef
þeir vilji ekki fá sjónvarp með
góðu eða illu; það hljóti að |
koma, fyrr eða síðar. En geng- 1
ur þróunin ævinlega í rétta átt, I
og er ekki sjaldgæft, að hver I
eins.aklingur spyrni við henni |
ef honum finnst hún ekki gera |
það? Með tæknina í ’nuga ér |
uppfinning sjónvarpsins fram |
för, en ef þessi uppfinning er |
notuð á rangan hátt, t. d. með |
því að sjónvarpa dag eftir dag |
nauðalélegu#efni. án þess að jj
þar með sé beinlinis sagt, að 5
það þurfi að vera hædulegt, er |
þá menningarleg framför að E
þessu undri tækninnar? Sjón- =
varpsmenn segja, að það sé |
minnimáttarkennd smáþjóð- |
arinnar, sem liggi að baki and- |
úðinni á Kef'avíkursjónvarpmu =
og kröfunni um, að rétt yfir- |
völd fari hægt og varlega í að |
undirbúa íslenzkt sjónvarp. En |
kemur ekki minnimáttarkennd =
smáþjóðáTinnar einnig fram í |
því að gleypa allt hrótt og gagn |
rýnislauct, sem útlendingar I
rétta að henni, og apa eftir |
þeim nýjungar af lítilli forsjá? |
Það hefur he’dur aldrei ver =
ið kannað með óyggjandi hætti I
hver er vilji þjóðarinnar í sjón =
varpsmálum, og kannski er það |
einmitt til þess, að svo margir =
láta sié málið skipta þéssa dag-
ana. Nú er sem sagt kominn
tími til að ræða bað fyrir frum
kvæði þeirra 60, sem komið
liafa óskum sínum á íramfæri
við Alþingi. — Eitt er það atr
iði í málflutningi sjónvarns-
manna, sem mikla athyg’i hef-
ur vakið. Þeir telja sig eiga
rétt til einhvers konar skaða-
bóta, ef Keflavíkursjónvarpið
verður af þeim tek'ð. Ég verð
að leyfa méir að efast um bað
fyrirfram, að íslenzkur dóm-
Framh. á 6. síðu
BjörgunarstóH
— ÞEGAR nálgast tók háflóð I
|
gekk sjóripn svo að segja látlaust i
yfir skipverja þá, sem á hvalbakn |
um.voru, og gerðust flestir þeirra I
mjög þjakaðir og. máttfarnir. En .
þegar sást til björgunarliðsins óx
þeim þrek, svo að þeir fengu enn |
staðizt ólögin. —
Geta menn gert sér það í hugar
lund, hver aflraun það hefur ver
ið, að standa þarna og halda sér
í 5—6 klukkustúndir í slíku veðri
sem þá var, stormi frosti og blind
hríðarbyl. — Fyrsti stýrimaður og
háseti sá, er með honum var,
stóðú á „salingunni” á aftursiglu
og gekk brimlöðrið yfir fætur
þeirra. —
Þegar björgúnarliðið kom á
strandstaðinn og hafði komið'
björgunartækjunum fyrir, var
skötið eldflugu með línu en fyrsta
skotið misheppnaðíst. í næsta
skoti lenti eldflugan á bómu um
borð í skipinu og náðu þá skip-
verjar, sem á hvalbaknum voru,
í línuna og drógu tildráttartaug-
ina ,til sín. — Það urðu þeir þó
að gera með hvíldum, þar eð þeir
urðu að halda sér meðan ólögin
riðu yfir. Er þeir höfðu náð í
„halblokkina“, var' hún fest í
framsiglu, og gerði það Kristinn
Stefánsson annar stýrimaður.
Sömuleiðir festi hann líflínuna,
þegar þún var dregin út. Eftir
að samband var með þessum
hætti fengið milli skips og lands,
gekk björgunin bæði fljótt og vel
og var öllum bjargað, sem lifandi
voru, þegar björgunarsveitin kom
á vettvang. -—- Fyrsti stýrimaður
og háseti sá, er með honum var
á aftursiglunni, urðu að bíða
nokkru lengur en hinir, þar eð
ófært var að komast fram á skip
ið, fyrr en komið var fast að fjöru.
— Urðu þeir að sæta lagi til að
brjótast fram á hvalbakkinn.
Tókst það að lokum, og komust
þeir einnig lifandi í land. —
Jafnóðúm og mönnunum var
bjargað frá borði, var þeim fylgt
heim að Móakoti og Stað í Grinda
vík, þar sem þeir nutu, undir um
sjón Sígvalda Kaldalóns, héraðs-
læknis, hinnar beztu aðhlynning-
ar, sem kostur var að veita.
Hér héfur verið lýst einu af
björgunarafrekum slysavarnadeild
I arinnar í Grindavík, skráð eftir
árbók Slysavarnafélags íslands.
Slíkir atburðir ske næstum árlega
hér við land, stundum oft á ári.
J — Öll mál Slysavarnafélags ís-
I lands eru góð mál og þau ber
I að styrkja. Væri það ekki athug
andi fyrir félagið, að það gæfi
út nýtt hjálparmerki í stað þess,
er uppselt er, að sjálfsögðu í sam
vinnu við póstinn.----.
4 22. marz 1964 — ALÞÝÐUBLAÐIÐ
TCf
OD
OD
OD
Einangrunargler
Framleitt einungis úr úrvala
gleri. — 5 ára ábyrgð.
Pantið tímanlega.
Korkifðjan h.f.
SMURT BRAUÐ
Snittur.
Opið frá kl. 9—23,30.
Vesturtrötn 25. — Sími 24840.
Brauðsfofan