Alþýðublaðið - 15.11.1964, Blaðsíða 15

inum og vörubíll stefndi beint
tnig eins og skot, og það sama
mundi henda þig.
— Hvers vegna ertu eiginlega
að elta hann? spurði ég.
-— Ég vil halda þessu fróðlega
Samtali áfram. Ég þarf raunar
að vera kominn aftur í Hvíta
hestinn eftir um það bil fimmtán
mínútur^ því ég var búinn að
mæla mér mót við mann þar.
En ég húgsa að það verði allt í
lagi þótt ég komi örlítið of
seint.
— Hvern ætlaðirðu eiginlega
að hitta þar? spurði ég furðu
lostin.
— Ég ætlaði að hitta hann Pét
ur þinn, ef þér er sama. Já sagði
hann undrandi, ég kom bara til
þess. Ég fór á spítalann í morg
un og var þá sagt að hann væri
farinn. -Þá fór ég í búðina ykkar,
en hann var ekki þar. Þá hringdi
ég heim til dr. Lindsay og þá var
hann nýkominn þangað. Ég sagð'
honum, að ég þyrfti nauðsynlega
að tala við hann, en í augna-
blikinu held ég að sé mikilvæg
ara að reyna að ná tali af Biggs.
— Heldurðu að Biggs hafi séð
eitthvað úr bílnum sínum? Nú
tók hjarta mitt svo mikinn kipp
að mér varð ómótt.
— Það kann að vera, en er þó
alls ekki víst. En það sem mig
langar að vita er hvers vegna
hann var einmitt þarna. Mér
skilst að hús dr. Lindsay og
þetta útskot séu hérna megin við
Lachester.
— Það er alveg rétt.
— Það getur svo sem vel hafa
verið einsær tilviljun, að hann
var þarna staddur, en svo þarf
það heldur alls ekki að hafa verið
néin tilviljun.
w- En heldurðu að það geti ver
ið, að hann hafi séð Pétur og
Jess?
Ef hann hefur séð þau,
þá gæti hann vel hafa haldið,
að þetta væri Tom, sem væri að
leika sér við hundinn.
— Já, alveg rétt, — líttu á
bókina, sem er hérna í sætinu
undir regnkápunni minni. Hún
heitir Ágrip af erfðafræði, og er
eftir L. S. Penrose.
. Barfoot hemlaði snögglega því
ibíll Geo -Biggs hafði snaiheml-
að fyrir utan hlið, sem stóð á
_Geo Biggs,
Við sáum að Biggs fór út úr
bílnum og heyrðum að hann
tuldraði eitthvað reiðilega
barm sér. Við hliðið var einnar
liæðar timburkumbaldi með
-bárujárnsþaki og við dyrnar var
rúHa af ryðguðum gaddavír og
nokkrir gamlir skór. Þetta hús
hlaut einhvemtíma að liafa stað
ið við götu í þorpinu Sandy
Green, því flest húsin í grennd-*
i-nni voru lítil og hlaðin úr múr-
steini. í kringum þau flest voru
blómagarðar, en verksmiðjuvegg
ur lokaði götunni og skammt frá
var verið að byggja nokkrar nýj
ar verzlanir.
Við fylgdumst með Biggs, er
hann steig aftur upp í bílinn og
ók inn í portið. >— Þú hefur
ekki sagt mér hvað skeði í gær-
kveldi, sagði ég, þegar þú fórst
að hitta hann kunningja þinn
í Skotland Yard.
— Við spjölluðum heillengi
saman, sagði Barfoot.
—- Léztu hann hafa skartgrip •
ina?
— Já, það gerði ég. Nú opn-
aði hann dyrnar sín megin og
benti mér að fylgja sér út. —
Hann lofaði að segja Belden lög
reglufulltrúa frá þessu öllu. Gee,
vinur minn hefur auðvitað ekk-
ert haft af þessu máli að segja,
en ég býst við, að hann eigi auð-
velt með að ná sambandi við
Belden.
Við fylgdum nú Biggs eftir
inn i portið. Hann tók ekkert
eftir okkur, heldur gekk inn í
kumbaldann og skellti hurð-
inni á eftir sér. Barfoot opnaði
hurðina og við gengnum bæði
inn. Þetta var skransalan hans
Biggs, og sjálfur hann seztur í
gamlan, brotinn ruggustól, sem
stóð á miðju gólfi. í kringum
hann ægði saman allskýns rusli
og drasli, gömluni ofnum, kola
skóflum, malarskólfum, hálf-
brotnum og brotnum rúmstæð-
um, og allt var þetta þakið ryki
og köngulóarvefuhl Biggs, liáfði
lygnt aftur augum og ruggað* sér
hægt fram og aftur í stólngm.
Nú ræskti Barfoot sig hátt
til að vekja athygli húráðanda á
komu okkar' og Biggs opnaði
augun. Hann leit illilega á Bar
foot um leið og hann sá hann,
svo sá hann mig og mundi greini
lega um leið eftir tengslum mín
um við Tom og Pétur.
— Allt í lagi, sagði hann. Ég
veit hvers vegna þið eruð kom
in. Þið viljið fá að vita hvað ég
sá. Ég sá heilmikið, ef þið vilj
ið vita það. Það fer ekki margt
framhjá manni á borð við mig.
Það má vel vera að þið trúið
mér ekki, en þið um það. Hinir
fávísu halda oft að þeir viti allt
milli himins og jarðar. Ef ég
segði til dæmis, að ég hefði séð
minn gamla vin J. Robinson, sem
ég kynntist í austurlöndum fyrir
löngu síðan, hann var afskaplega
menntaður og tiginn maður, —
ef ég segi að hann hafi komið
til mín, og sagt: — Heyrðu
Georg gamli vinur, þú skalt ekki
blanda þér í þetta mál. Hvað ætl
ið þið þá að trúa miklu af því
sem ég segi.
Barfoot studdi sig upp við
gamla gaseldavél og hlustaði
með athygli.
— Ég held að ég muni trúa
öllu, sem þú segir, sagði hann(
eða að minnsta kosti mest öllu.
Þessi vinur þinn mælti skynsam
lega, þegar hann talaði til þín.
Við höfum samt ekki mestan
áhuga á því sem þú ,sást, held-
ur höfum við öllu fremur áhuga
á því sem þú bjóst við að sjá.
Biggs hætti.að rugga sér and-
artak og varir hans bærðust
hægt eins og hann væri að end
' urtaka það sem Barfoot hafði
sagt.
i— Okkur langar mikið til að
vita, sagði Barfoot, hvað þú
varst að gera þarna á útskot-
inu.
— Það þætti mér nú raunar
gaman að vita líka„ þegar allt
kemur til alls, sagði Biggs og
byrjaði að rugga sér á ný, og
starði upp í loftið, þar sem ekk
ert var að sjá nema kusk og
köngurólarvefi, en það g'et ég
ekki sagt ykkur, því ég hef
hreinlega ekki minnstu hugmynd
um það sjálfur.
— Manstu það ekki eða hvað?
>— Ég man ekki nokkurn skap
aðan hlut. Ég man bara, að þessi
vinur minn kom til mín og . . .
— Hann stoppaði, þegar dyrn
ar opnuðust og Owen Loader
gekk inn.
Þegar ég sá hann gerði ég mér
það Ijóst, að ég hafði heyrt bíl
inn hans stanza fyrir utan og
hann stíga út, en ég hafði hlust
að af svo miklum áhuga á Biggs
að ég hafði ekki beinlínis veitt
þessu eftirtekt. Mér sýndist Ow-
en bregða við að sjá okkur Bar
foot þarna, því hann brosti hálf
gerðu uppgerðarbrosi um leið
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sænguraar.
Seijum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐTTRHREINSUNIN
Hverflsgöta 67A. Siml 167S8.
og hann lokaði dyrunum á eftir
sér.
Ég kynnti harin og Barfoot
hvom fyrir öðrum, og Owen
sagði: -— Ég býst við að við sé-
um hér í sömu -erindagjörðum
Anna. Varstu ekki að velta því
fyrir þér, eins og ég, hvort
Biggs hefði séð inn í garðinn
hjá dr. Lindsay, þegar bíllinn
hans var þarna á útskotinu?
■— Ég fann hjarta mitt taka
kipp og um leið fann ég að ég
roðnaði. — Ég hélt að það hefði
enginn séð nokkurn hlut þarna i
garðinum, sagði ég.
— Hann bandaði annarri hend
inni ósjálfrátt í áttina til mín.
— Það var ekki það sem ég átti
við Anna. Owen var á svipinn
eins og maður, sem ekki hefur
sofið í tvo til þrjá sólarhringa.
— Ég hélt ...
Nú greip Barfoot fram í fýrir
honum. Ef yður er sama hr.
Loader, þá var Biggs að útskýra
svolitið fyrir okkur, sem skiptir
mörgum sinnum meira máli en
garður dr. Lmdsay. Hann sneri
sér að Biggs. Þú segist bara
muna, að þessi vinur þinn hafi
komið tií þín og gefið þér þetta
góða ráð. En manstu virkilega
ekki eftir að hafa lagt bílnum
á útskotið, eða hvers vegna þfi
gerðir það?
Biggs kinkaði kolli nokkrum
sinnum: Einmitt þetta sagði ég
lögreglunni, sagði hann, ná-
kvæmlega þetta, alveg frá orði
GRANNARNIR
©PiB
lOPfNKAGEN

1525
— Eg ætla að kenna júmbó og kisu að sitja fallega tii borðeu

'TE‘.‘fff6V^
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 15. nóv. 1964 13