Skólablaðið - 01.07.1916, Blaðsíða 4

100
SKÓLABLAÐIÐ
sjálfur hjartfólginn áhangandi þeirrar skoSunar, vinnur hanti
líka hjörtu, en þó hann hafi ekki komist lengra en til huga
áheyrenda sinna eSa m. ö. o. frætt þá um þau atriöi, þá hefut;
hann unni'5 þaö, sem af honum veröur með réttu heimtaS í
þessu efni, hafi hann gert það með fullri viröingu, gaumgæfni
og samviskusemi. Hann hefur gefiS barninu kost á aS kynnast
þeim skoSunum, er þaS sjálft á aS skapa sér sannfæringu um,
og veita því þær leiSbeiningar er þaS þarfnast, einnig aS því.
er kemur til þekkingaratriSa þeirrar kirkjudeildar, sem þaS er
uppfrætt í og á síöar kost á aS hallast aö.
En svo mega kröfurnar ekki vera nærgöngulli persónueig-
indum hans né nemendanna.
Bein misþyrming á réttum kenslukröfum væri þaö, aS krefj-
ast af kennara aö hann skýlaust heimtaSi af nemendum sínum
algerSa trú í öllum greinum alls þess, sem honum væri faliS
aS kenna, sem óhjákvæmilegu sáluhjálparatriSi.
Til aS fyrirbyggja misskilning, skal þaS tekiS fram, aS gert
er ráS fyrir k e n n a r a, sent meS máliö fer. Manni meö fulla
ábyrgSartilfinningu, greind og þekkingu á því. ÞaS ætti aS
vera svo, aö kennurum væri betur treystandi aö fara með
vandasöm kenslumál en öSrum, af sömu ástæöu og læknar fara
meS heilbrigöismál og dómarar meS dómsmál á sínu sviöi. Og
þeir e i g a að hafa valdiS í því er aö sérfræöi; þeirra lýtur.
Lífskjörin eru þaS, sem gera þá aS liShlaupurum úr einu í
annaS. Og þeir þurfa aS sýna þrautseigju, festu og dugnaS,
áöur þeim hlotnist viöurkenningin, sem verksviö þeirra sam-
svarar. Þeir verSa aS leggja í sjóS framtíðarinnar.
En til þess aS víkja aftur aS umtalsefninu, þá má þaö kunn-
ugt vera, að uppeldisfræSilega er þaS óverjandi, aS kennarar
i,prédiki“. Alt smekkleysi fyrir eSlilegum þróunarlögum á aö
vera dauSadæmt. Og kröfurnar til kristindómskennara eru þá
fylstar þær, aS hann sé heiSvirSur maöur með samúö, tileinkun
og þekkingu á kristnum fræöum, en jafnhliöa hafi hann gott
vald á kenslugreininni og þekki þroskalög og hæfileika þeirra
er á hann hlýöa eöa m. ö. o.: hann verður aS vera uppeldis-
fræSingur. Óbreyttur almúgamaöur gæti ekki nema aS nokkrtf
leyti fullnægt þeim kröfum, góSur klerkur aS jafnaSi þeim