Skólablaðið - 01.07.1916, Side 2

p8
SKÓLABLAÐIÐ
að þeir voru langt frá því megnugir aö fullnægja kröfunum,
sem þeim voru settar, því þær voru hvorki meiri né minni
en bókstaflega aS trúa hverju því or55i, sem
]>eim var sagt aö kenna, og segja öSrum aö
gerahiö sama, — annars voru þeir til verksins óhæfir.
Ótvíræöari misskilning á eöli kristindómsfræöslunnar er eigi
unt aö hugsa sér. Og valdið hefur hann vondu samvi^'kunni
og dauöadrunganum, sem hvílt hefur á kensluaöferöum kristn-
innar.
Nú er aftur á móti öldin að verða önnur. Seinni eða nýrri
tíminn er að losa um öll höft; hann vill koma lifi í hina hálf-
dauðu og stirðnuðu limi, og — fer geyst. Trúfræði má nú
helst ekki lengur heyrast nefnd, svo margt aðgætið auga fær
þá kend, hvort ekki muni leiða til öfganna á hinn vqginn:
of mikillar lausungar við forn fræði.
Ef marka á afstöðu kirkju- og kenslumálastjórnarinnar
til kristindómsfræðslunnar, — og ætlað er að kennarar alment
hegði sér eftir sem fullnaðarkröfum til fermingar, — eftir þeim
nýustu umsögnum, er birtst hafa frá þeim um þau efni, þá miða
þær réttilega að því, að bæta úr göllunum sem verið hafa á
kristindómsfræðslunni, en aftur á hinn veginn dylst það ekki,
að tillögurnar bera þess fullan keim, að svo er ætlað, sem eldri
aðferðin og bækur (námsbækur) hafi engan kost haft; þvi
annars væri þeim ekki hafnað með öllu.
Eg get ekki verið þeirrar skoðunar, að nauðsyn krefji, að
þeim námsbókum, sem verið hafa í kristnum fræðum hingað
til, verði með öllu að ryðja úr vegi til þess að koma að gagn-
legum og sjálfsögðum endurbótum á kristindómsfræðslunni,
eigi fremur, en að öll heill hafi hlotnast fyrir það eitt, að barna-
biblían er í öndvegi skipuð. Og eg tel heldur ekki sönnur
færðar á gagnleysi þeirra, fyr en kennararnir sjálfir, er af fús-
um vilja taka að sér kristindómsfæðsluna, telja þær arðlausar
eða óhafandi, þá e i g a þær líka að falla úr sögunni. Því hæpið
er, að leggja mikið upp úr dómum manna um gagnsemi eða
árangur kristindómsfræðslunnar — sem og annarar lýðfræðslu
meðan alþýða manna hefur ekki haft veglegri né öflugri
verkamönnum á að skipa til þeirra hluta, en verið hefur til
skamms tíma.