Alþýðublaðið - 12.06.1965, Blaðsíða 13

eísamaHinelU • ieanné rhoieáú
madeleine (obinson-suzanne tloii
anthony ____
Petkins HL.
r.omy !
scnneider If#
3ÆJAKBÍ
Llr- - Síini 50184.
Stórfengleg kvikmynd gerð af
Oraon Welles efti-r sögu Franz
Kafka, Der Prozess.
Sýnd kl. 9.
Bönnuð börnum.
Pétur og Vivi
Fjörug músikmynd í litum.
Pétur Kraus
Vivi Bak
Siw Malmkvist
Sýnd kl. 5 og 7
Sími 5 02 49
Frá Afríku til
íslandsstranda
Þýzk verðlaunamynd frá Afríku
og ný amerísk cinemascopemynd.
Sýnd kl. 5 og 9.
Eins og spegllmynd
INGMAR BERGMANS
Verðlaunmynd Ingimar Berg-
manns sýnd kl. 7.
Síðasta sinn.
Bönnuð börnum.
LesiS ÁlþýiSEiblaðið
Áskriffasíminn er 14900
En kjarkuri-nn brást mér og
ég leit niður fyrir mig og þagði
Hann hafði sagt að ég væri
formföst.
Hvað skyldi hann liugsa ef
hann vissi að ég var konan,
sem kyssti eiginmann konunnar,
sem ég hafði myrt?
Að mig langaði til að kyssa
hann aftur og aftur og aftur og
aldrei og aldrei hætta.
Ég vissi nú að ég elskaði
hann.
— Ef þú ætlaðir að segja mér
að þú vildir losna við mig,
sagði Halldór' — farðu þá núna
á stundinni og komdu aldrei
aftur. Láttu mig ekki sjá þig
framar. Það er eina leiðin.
Ef hann vissi, ef hann aðeins
vissi, að ekkert þráði ég heitar
en varpa mér í faðm lians og
vera þar alltaf.
En ég var syndum hlaðin. Ég
var morðingi.
— Ég vil ekki missa þig Inga,
sagði hann. — Þú ert það bezta,
sem fyrir mig hefur komið í
lífinu.
Var þetta þá ekki rangt af
mér? Var það ekki skylda mín
að halda áfram að greiða skuld
mína og gera hann hamingju-
saman. Fá hann til að gleyma
hinu illa, þó það væri aðeins um
stund.
Eða var þessi hugsun sjálfs-
blekking ein? Afsökun mín fyr
ir að fylgja mínum eigin þrám
og löngunum?
Ég veit það ekki. Ég veit að
eins að ég gekk til lians.
16. kafli.
Mér brá mjög, þegar ég sá
Sigurð koma gangandi inn. Hann
var ekki .einn heldur i fylgd með
fullorðnum hjónum. Konan hans
var ekki með þeim.
Við Halldór sátum í fremsta
básnum og ég gat ekki látið sem
ég sæi hann ekki. Mig langaði
mest til að fela mig. en mér
tókst að sigrast á þeirri löngun
minni og kinka lítillega kolli til
hans.
Sigurði virtist bregða jafn
mikið og mér. Hann fölnaði en
brosti um leið og hann sagði:
— Sæl vertu.
Svo gekk hann fram hjá borð
inu okkar og þau settust í bás
að baki mér. Ég hafði ekki séð
þau nema með því að líta við
til að virða þau fyrir mér og þó
mig langaði til þess vissi ég að
slíkt gæti ég aldrei gert.
—• Hver var þetta? spurði
Halldór.. — Einhver, sem þú
þekkir vel?
— Þetta var Sigurður, sagði
ég og reyndi að vera eins glað
leg og mér var frekast unnt.
— Þá hefurðu séð hann.
Framhaldssaga
eftir Ingibjörgu
Jónsdóttur
20. HLUTI
— Er hann ekki mörgum ár-
um eldri en þú?
— Jú.
— Var þetta konan hans, sem
var með honum?
— Nei, ég býst við að hún sé
kona hins mannsins. Hann er
sjálfsagt úti með einhverjum
góðum viðskiptavini.
Halldór leit fast á mig.
— Hvernig fannst þér að sjá
hann aftur? spurði hann.
— Ég veit það ekki, svaraði
ég og yppti um leið öxlum. —
Mér brá dálítið.
Halldór teygði úr hálsinum til
að sjá Sigurð betur.
— Halldór, sagði ég. — Hættu
að horfa á hann.
— Fyrirgefðu, sagði Halldór
vandræðalegur og saup á glas
inu sínu. — Ég verð að játa að
ég er hálf afbrýðissamur út í
þennan náunga.
— Afbrýðissamur? spurði ég
og gerði mér upp undrun með
an hjarta mitt barðist hraðar í
brjósti mínu.
Fyrst hann var afbrýðissamur
hlaut hann að elska mig.
— Já, ég hef alltaf haft ríka
hneygð til afbrýðissemi, sagði
hann brosandi. — Það er víst
jafn gott að ég segi bér það
strax. Þú veizt hvernig þú átt
að haga þér elskan mín.
Ég óskaði þess að hann segði
ekki annað eins og þetta, jafn
vel þó ég elskaði að heyra hann
segja það.
Það yrði einungis erfiðara að
missa hann eftir að ég væri bú-
in að leika mér að þeirri til-
liugsun að við ættum einhverja
framtíð saman fyrir höndum.
En freistarinn hvíslaði :• eyra
mér nú sem endranær. Sagði mér
að framtíð okkar gæti legið sam
an. Halldór þyrfti aldrei að kom
ast að því. Hver ætti svo sem að
segja honum það meðan ég
hafði vit á að þegja? Ég myndi
koma í Rósu stað óg ég myndi
verða honum betri eiginkona en
hún hafði verið. Bogga og Siggi
þörfnuðust móður og ég gæti
orðið þeim góð móðir.
En ég mátti ekki hugsa svona.
Ég leit á armbandsúr mitt.
— Þú varst búinn að lofa að
hringja heim um þetta leyti",
sagði ég og brosti til hans. ,—
Ég lofaði að minna þig á það.
Halldór reis á fætur.
— Minntu mig á að segja þér
hve þú ert ómissandi, þegar ég
kem aftur, sagði hann. — Og
vertu nú góða barnið á meðan
ég er í burtu.
— Er ég það ekki alltaf?
spurði ég um leið og hann gekk
frá borðinu. Hann leit um öxl
og brosti til mín.
Ef ég mætti aðeins verða hon
um ómissandl, verða hluti af hon
um og hann af mér. Ef ég mætti
aðeins halda áfram að minna
hann á smámuni og hugsa ætíð
um að honum liði vel. Ef ég
mætti aðeins . . .
— Má ég? spurði rödd Sigurð
ar og hann settist í sæti Hall-
dórs andspænis mér. — Ég verð
að fá að segja þér að þú ert
fallegri en nokkru sinni fyrr.
Þó hann segði þessi orð bros
andi sá ég að honum leið lítið
betur en mér. Hann virtist vera
Fata
viðgerðir
SETJUM SKINN A JAKKA
AUK ANNARRA FATA-
VIÐGERÐA
SANNGJARNT VERÐ.
Skipholti 1. - Sfml 18J48.
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængumar.
Seljum dún- og fiðurheld ver.
NÝJA FIÐURHREINSUNIN
Hverfisgötu 57A. Sími 16738

SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængumar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúussængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DÚN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.

þreyttur og svekktur. Gat það
verið að hann hefði saknað min
svo mjög?
Eitthvað hafði skeð, hann var
ekki lengur sá Sigurður, sem ég
hafði þekkt. Öruggur, traustur
og viss um sjálfan sig.
— Hefm- eitthvað komið fyr-
ir? spurði ég, því mér fannst ég
enn þekkja hann það vel að
mér leyfðist að spyrja svona.
Hann hristi höfuðið.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 12. júní 1965 13