Alþýðublaðið - 01.12.1965, Blaðsíða 4

tf
»
9
^fOTÍ
Rttstjórar: Gylfl Gröndal (áb.) og Benedikt Gröndal. - Ritstjórnarfull-
trúl: EiSur Guðnason. — Símart 14900 ¦ 14903 — Auglýsingasími: 14906.
AGsetur: AlþýBuhúsiö vi8 Hverfisgötu, Beykjavfk. — Prentsmiðja Alþýðu-
blaGsins. — Askriftargjald kr. 80.00. — I lausasölu kr. S.00 elntaklO.
Ðtgefandl: AlþýSui'lokkurinn.
Verðfrygging lána
NOKKRAR UMRÆÐUR hafa orðið á Alþingi
Úm þau atriði í frumvarpi ríkisstjórnarinnar um
húsnæðismál, að vísitöluákvæði skuli í framtíðinni
fylgja íbúðalánum. Hefur verið á það bent, að slík
ákvæði geti valdið því, að menn verða að greiða
stórupphæðir til viðbótar vöxtum af lánum sínum,
éf verðlag fer ört hækkandi.
Margir eru þeirrar skoðunar, að megihorsök
hinnar hamslausu dýrtíðar hér á landi, sem engin
ríkisstjórn hefur ráðið við, sé sú, að alltof margir
landsmenn hafi beinan hag af áframhaldandi verð-
foólgu. Nú munu þrír f jórðu hlutar þjóðarinnar búa í
pigin íbúðum. Flestar hafa þær verið reistar á síð-
|istu áratugum og yfirleitt ráðast menn í byggingu
éða íbúðakaup í þeirri trú, að verðbólga muni létta
þeim greiðslurnar. Þannig hefur það verið í aldar-
f jórðung, og þannig verður það enn um sinn, hugsa
'menn.
Af þessu er ljóst, að verðbólgan er orðin að
cmiklu alvarlegri meinsemd en í fyrstu virðist. En
hvernig er unnt að skapa það ástand, <að m'eirihluti
þjóðarinn'ar vilji í raun og veru stöðva verðbólguna
og græði ekki á henni? Helzta leiðin virðist vera
sú, að setja vísitöluákvæði á lán, sem menn fá. Þá
verða þeir að greiða af lánum sínum þær upphæð-
ir, sem þeir ella mundu græða beint eða óbeint á
verðbólgunni.
Flestum mun þykja æskilegt, að sparifjáreigend
ur fái verðbólgutryggingu á fé sitt, én þess er að
sjálfsögðu enginn kostur, nema sams konar ákvæði
séu um útlán. Þess vegna verðxir að haldast í hend-
ur, að sparifé sé vísitölutryggt og föst lán með veð-
um í fasteignum séu það einnig. Hefur ríkisstjómin
riú haldið inn á þessa braut, og er 'alls ekki ætlun-
in, að húsbyggjendur einir sæti þessum kostum.
•. Rétt er, að allir geri sér fulla grein fyrir, hvað
Vísitölubinding lána þýðir. Ef þjóðin ræður ekki bet
ur við verðbólgu á komandi árum en hún hefur gert
hingáð til, verða s'lík lánakjör að þungri byrði. Hins
vegar byggist mál .þetta allt á þeirri forsendu, að
þ'að eigi sjálft að verða sterkari hvöt en áður hefur
yérið til í þá átt, að raunverulega verði barizt af
ful'lri einurð gegn verðbólgunni. Þeim, sem geta
grætt á henni, hlýtur smám saman að fækka. Og að
sjalfsögðu verður að leggja megináherzlu á, að „hin
ir stóru" í þjóðfélaginu verði éngu síður að taka þess
•lim kjörum en hinir smáu. Það mega ekki vera nein
göt á þessu kerfi, þannig <að lítvaldir áhrifamenn
igeti á einn'éða annan hátt komizt ýfir fé án slíkra
ékvæða og fest'það í húseignum.
4 1. des. : Í965 - ' ALÞÝÐUBLAÐIÐ .
8 i&naðarfyrirtæki til sölu
Neðangreindar verksmiðjur eru nú til sölu:
1. Nærfataefna- og Prjónlesverksmiðjan hf.
2. Sokkaverksmiðjan hf.
3. Verksmiðjan Iris
4. Verksmiðjan Herkúles hf.
5. Sjófataverksmiðjan hf.
6. Nýja Skóverksmiðjan hf.
7. Verksmiðjan MINERVA
8. Verksmiðjan Fram hf.
Fyrirliggrjandi birgðir af efnivörum, að' vísu mjög takmarkaðar, fylgja með í -kaupun-
um. Einnig' eru kdmnar til landsins allmiklar hráefnabirgðir tilheyrandi verk-
smiðjunum, þannig- að veruleg starfsræksla gæti bafist fljótlega.
Verksmiðjurnar eru yfirleitt búnar góðum vélakosti, enda flestar þeirra starfrækt-
ar að einhverju leyti þar til fyrri hluta árs 1965. Hjá verksmiðjunum starfaði vel
þjálfað og samhæft starfslið, jafnt iðnverkafólk sem verksmiðjustjórnéndur.
Arleg framleiðslugeta ofa|ngreindra verkasmiðja er að heildsöluverðmæti um kr.
50.000.000,00 af samkepþhisfærum iðnaða í'vörum.
Verksmiðjurnar seljast samelginlega, eða hver fyrir sig, eftir samkomulagi.
Áskilinn er réttur til að taka hvaða tilboði, sem kann að berast, eða hafna þeim öllum.
Nánari upplýsingar gefur:
Magnús Víglundsson,
Bræðraborgarstíg 7, Reykjavík
frá kl. 9 til 12 f.h. og á öðrum
tímum eftir samkomulagi.
Símar: 23160 og 13057.
J. G. SKRIFAR: „Mikið hefir ver-
ið rætt og ritað um Háskóla ís-
Iands síðan skólasetning fór fram
sl. haust. Kennir þar margra
grasa og ekki allt sagt af skyn
semi eða góðvilja, skal ekki nán
ar út í það farið. Hitt verða allir
að viðurkenna, sem nokkuð hafa
fylgzt með þessum málum og líta
á þau meff sanngirni, að aldrei
hefir verið eins mikið gert af
hálfu hins opinbera til að efla
hann og styrkja eins og síðustu ár
in og er það vel, svo langt sem
það nær.
EN ÞEGAR ÉG las. samanburð
artölur menntamálaráðherra um
vöxt nemendafjöldans sl. 10 ár
hrökk ég ónotalega við. Á sama
tíma og nemendum hefur fjölgað
úr 762 í 1116 eða um 46,6% hef
ir útskrifuðum nemendum fækkað
úr 75 í 73 eða um 2,6%. Þétta
tel ég mjög óheillvænlega þróun.
Þjóðin" leggur bæði Háskólánum
og nerilendum hans mikið fé ár-
léga. Okkur er sagt, að engin fjár
festing sé arðbærari en sú er
gengur til skólamála og mun það
satt að vissu marki. En þegar fram
annefndar tölur éru hafðar í huga
eru þær því miður fremur dapur
legar og benda til þess, að ýmsir
af nemendum hafi minni áhuga
fyrir að ljúka námi en. áður var,
hvérjar sém orsakirnar kunna að
vera.
S'Á GRUÍVCR læðist að manni
OOOOÖOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO^
-j^- Vandamál í Háhkólanum.
-k Fjöígun nemenda. r
ic Fækkun þeirra sem Ijúka prófi.
it Því sætari verður sigurinn.
<>o<><><><><><><><><><><><><><><><^^
að einhver hluti nemenda gutli
þarna aðeins við nám, fremur
•til að sýnast og studdir til náms
af efnuðum foreldrum en áhuga
lausir ef til vill getulitlir sjálfir
til andlegra átaka.
EN SAGAN ER ekki öll sögð
með þessu. Þrátt fyrir aukna tölu
nemenda í flestum deildum Há
skólans er vaxandi skortur á viss
um starfsmönnum ríkisins úti á
landi, svo er t.d. um presta og
lækna. Um prestana er það skilj
anlegt, þar sem töluverð fækkun
hefir orðið i guðfræðideildinni.
Öðru máli gegnir með læknana.
Þar hefir orðið nokkur fjölgun og
í fljótu bragði virðist hún geta
verið nægileg, en það er langt
frá, áb svo sé. En hvað verður þá
um læknana?
NÚ ER MÉR SAGT, að margir
þeirra hverfi úr landi, sumir til
sérnáms, aðrir til að vinna að al
mennum lækningum um skeið, eri
niðurstaðan verði sú, að aðeins
brot af þessum hópi snúi aftur
til föðurlandsins. Nýlega heyrði
ég, að 80 ísíenzkir læknar væru
í Svíþjóð. Sé það rétt er sú tala
geigvænlega há. Og mér er spurn
Höfum við efni á því að birgja
erlendar þjóðir upp af íslenzkum
læknum og öðrum háskólaborgur
um, en sitja sjálfir eftir méð
sárt ennið, og geta ekki fengið
menn í nauðsynleg störf? Og
hvernig á að halda hinum af-
skekktari héruðum í byggð, éf
enginn fæst þar læknisþjónustan?
Ástandið í þessum málum virðist
hafa versnað til muna úti í svéit
unum síðustu áratugi, þrátt fyr
ir alla fjölgun læknanema.
STUNDUM KEMUR manni í
hug, að lítið fari nú fyrir kjörorði
ungmennafélaganna í brjóstum
ungra menntamanna, „íslandl
allt," þar sem þeir yfirgefa land
sitt í svo stórum stíl til þess að
fá nokkrum krónum meira fyrir
störf sín, virðast þó laun þeirra
orðin mjög sómasamleg. Ósjálfrátt
minnist maður orða skáldsins:
Því buddunnar lífæð i brjóstinu
slær
og blóðtöku hverri er þar svarað,
svo óðar en vasanum útsogið riair
er ámóta í hjartanu fjafatJ.
Framhald á 10. síðu.