Tölvumál - 01.03.1990, Blaðsíða 11

Tölvumál Mars 1990
Hugleiðingar
um þekkt
stef
Ágúst ÚlfarSigurðsson
Vafalaust má finna mörg
þjónustuatriði sem hafa fallið niður
um leið og sjálfvirkni og
tæknivæðing hertóku
símaþjónstuna.
Hvað með gamalmenni og blint
fólk, sem gat auðveldlega notað
handvirku símaþjónustuna til að ná
sambandivið aðra?
Ég hygg að þeirra hagur hafi ekki
batnað.
Á ráðstefnu SÍ, “Framtíðin í ljósi
fortíðar” kynnd Ámi Zophoníasson
okkur ýmislegt um notkun
símakerfisins og tölvuvæðingu
símaskrárinnar.
Fyrirspumir komu fram og spunnust
út frá þeim skoðanaskiptí milli Áma
og eins af ráðstefnugestunum. M.a.
ræddu þeir um tölvuvæddu
símaskrána í formi tölvuútstöðvar,
sem Frakkar hafa þróað. Ekki þótti
öllum sem slík tölvustöð hefði alla
nauðsynlegustu kostina til að bera,
enda hefur franska kerfið ekki
ennþá náð að dreifast yfir
heimsbyggðina.
Annar kostur þótti þeim álitlegur,
gæða símaskrána þeim eiginleika að
skilja mælt mál svo að
símnotandinn gæti sagt henni hvert
eða í hvern hann ætlaði að hringja.
Símaskráin (sem væntanlega verður
tölva) myndi þá leita í gagnabanka
sínum og skila síðan svarinu í eyra
þess sem spurði.
Ekki taldi fyrirspyrjandinn þó að þar
væri fundin hin fullkomna lausn.
Vildi hann fá svarið (símanúmerið)
skrifað á blað fyrir sig svo að síður
væri hætta á að hann slægi það rangt
inn auk þess sem blaðið mætti
varðveita ef aftur þyrfti að hringja
síðar. Enn hafði Ámi lausn á reiðum
höndum. Fólst hún í því að
símaskrártölvan annaðist einnig
þennan síðasta þátt fyrir notandann,
veldi númerið sjálf fyrir hann og
kæmi þannig í veg fyrir rangan
innslátt.
Nú fannst undirrituðum sem menn
væru að finna aftur upp löngu
aflagða tækni. Þótthannhafi
naumast kynnst handvirkum
símstöðvum öðruvísi en úr bókum
og af kvikmyndum þá taldi hann sig
hafa séð þetta allt saman þar.
í gömlu svarthvítu kvikmyndunum
önnuðust símameyjarnar ýmsa
þjónustu sem hvergi kom fram í
gjaldskrám símafélaganna, en
gæti nú á tímum fallið undir ISDN
og VAN hugtökin og hvað þau nú
heita öll. Til dæmis þurfti
þorpslæknirinn í gamla daga hvorki
farsíma néfriðþjóf. Efbráðatilfelli
komu upp þá vissu símameyjamar
oftast hvar hann var að finna og
gátu miðlað lífsnauðsynlegum
upplýsingum.
Til allrar hamingju var ráðstefnunni
ekki slitíð fyrr en við höfðum fengið
fyrirheit um bjartari tíð með blóm í
haga. I lok hennar lýsti formaðurinn
fyrir okkur henni Snotru,
draumatölvunni, sem væntanlega
mun geta allt (eða því sem næst).
Hún verður svo næm og skilningsrík
að bamabömin okkar munu geta
sagt henni frá því ef þau vilja
hringja í afa sinn eða ömmu. Ef
Snotra verður í vafa um hvorn afann
bamið á við þá nefnir hún
væntanlega nöfn þeirra beggja og
spyr barnið á viðeigandi hátt svo
bamið læri kurteislegt orðalag um
leið. Loks þegar öllum vafa um
afana hefur verið eytt sendir Snotra
viðeigandi rafboð til símakerfisins.
En Snotra er ekki fáanleg ennþá og
á meðan látum við okkur dreyma
um öll þau verk sem hún gæti leyst
af hendi. Þó verðum við að halda
vöku okkar og mynda okkur
skoðanir á því hvaða verkefnum og
upplýsingum við ætlum að treysta
henni fyrir og hverjum ekki. Mér
segir svo hugur að hún verði ekki
einbirni. Hver veit nema hún
eignist hóp systkyna, þ.á.m. stóran
bróður, sem verður sólginn í
upplýsingar um allt og alla.
Er kannski vissara að byrgja
(gagna)brunninn áður en við dettum
ofan í hann ?
Fyrst ég er nú kominn út á flughálan
ís ætla ég í lokin að láta einn léttan
fjúka um málin í A-þýskalandi og
Rúmeníu. Margir þeirra sem unnu í
þessum löndum við að njósna um
granna sína hafa nú misst vinnuna.
Þeir útsjónasömustu úr þeirra hópi
hafa tekið tíl við akstur leigubíla og
nýta sér þekkingu frá fyrra starfi.
Viðskiptavinimir, sem taka far með
þeim þurfa ekki að þekkja heimilis-
fangið, sem þeir ætla til. Ef þeir
nefna nafn þess sem þeir ætla að
hitta þá veitbflstjórinn heimilis-
fangið!
11