Vísir - 23.03.1964, Síða 5

ídagur 23. marz 1964.
V'..
SiSareglur blaða-
manna / smíium
Matth'ias Jóhannessen
Aðalfundur Blaðamannafélags ís-
lands var haldinn í gær. Fráfarandi
formaður, ívar H. Jónsson, ritstjóri,
gaf skýrslu um starfsemi félagsins
á Iiðnu starfsári. Leiddi skýrslan í
Ijós, að starfsemi félgsins hefur
verið mjög blóml. undanfarið. M.a.
kom það fram, að samin hafa verið
drög að siðareglum blaðamanna og
verða þau tekin til afgreiðslu á
r." ‘unni. Form. félagsins var kjör-
ir : Matthías Johannessen ritstjóri
P.'rgunblaðsins.
Aðrir í stjórn voru kjörnir: Thor-
olf Smith, útvarpinu, Björgvin Guð
mundsson, Vísi, Tómas Karlsson,
Tímanum, Atli Steinarsson, Morg-
unblaðinu. — Fráfarandi form.
minntist í upphafi fundar Hauks
heitins Eiríkssonar blaðamanns er
lézt á sl. ári.
Það kom fram í skýrslu form.,
að kjaramál félagsins höfðu verið
stærsta mál stjórnarinnar en í kjöl
far Kjaradóms opinberra starfs-
manna á sl. ári voru gerðir nýir
kjarasamningar fyrir blaðamenn.
Fengu blaðamenn við lausn deilunn
ar svipaðar kjarabætur og frétta-
menn útvarpsins höfðu fengið sam-
kvæmt Kjaradómi. í sambandi við
kjaradéiluna á sl. ári háðu blaða-
menn fyrsta verkfallið í sögu fél-
Bílum stolið —
Framh. af bls. 16.
auk þess sem svisslykillinn var,
geymdur annars staðar. Það var
yörubifreið, R 13602 af Ford-gerð,
árgerð 1942 og 2 /2 tonna að
stærð. Hún stóð við bílasöluna
Bílaval á Laugavegi 90—92 og
hvarf á tímabilinu frá kl. 12 á h-
degi laugardaginn og þar til kl. 5
e.h. í gær að hennar var saknað:
Bifreiðin er grænblá að lit. Nokkur
hluti vörupallsins var úr járni en
skjólborð vantar.
Allt bendir til að bifreiðin hafi
verið dregin af staðnum og henni
einfaldlega verið stolið til þess að
næla sér í varahluti úr henni. —
Rannsóknarlögreglunni er mikið í
mun að þeir sem einhverjar upp-
lýsingar geta gefið, láti henni þær
í té hið allra skjótasta.
Enn fremur óskar rannsóknar-
lögreglan eftir upplýsingum, ef fyr
ir hendi eru varðandi ákeyrslu á
mannlausa bifreið, R 15242 sem er
ljósgrá 4 manna fólksbifreið af Daf
gerð og að heita mátti ný. Á hana
var ekig aðfaranótt 20. þ.m. þar
sem hún stóð mannlaus fyrir utan
Hverfisgötu 60 hér í borg. Bifreið-
in lét talsvert á sjá og dældaðist
ofan og aftanvert við vinstra aft-
ÍÞRÓTTIR —
kjörinn formaður B. I.
agsins en það stóð í hálfan mánuð.
Þá skýrði fráfarandi formaður
frá því, að við lausn kjaradeilunn-
ar á s.l. ári hefði orðið að sam-
komulagi með Blaðamannafélaginu
og blaðaútgefendum að komið yrði
á fót nefnd blaðamanna og útgef-
enda til þess að athuga vinnutíma
blaðamanna með tilliti til þess, að
settar yrðu reglur um hann, en
blaðamenn hafa ekki haft neinn
fastan vinnutíma. Nefnd þessi hef-
ur verið skipuð og eiga í henni
sæti af hálfu blaðamanna Ásgeir
Ingólfsson og Björgvin Guðmunds-
son og af hálfu útgefenda Gunnar
Bjarnason framkvæmdastjóri og
Eyjólfur Konráð Jónsson ritstjóri.
Nefndin á að hafa lokið störfum
fyrir vorið.
Eign lífeyrissjóðs blaðamanna
nemur nú 1,7 millj. og eign menn-
ingarsjóðs 450 þús. kr.
Efust ekki —
Framh. af bls. 16.
un. I fyrsta lagi að reyna að
grennslast fyrir um atburði1
þessa og í öðru lagi að stuðla
að því að draga úr þessu eða
koma í veg fyrir það, eins og
reynslan sýnir að hefur verið |
hægt.
Séra Sveinn Víkingur sagði í
stuttu máli: — Ég varð einskis
vísari, heyrðj ekki né sá neitt.
óvenjulegt. Hins vegar sáum
við ýmsar minjar þess sem gerzt
hafði þarna, svo að ég efast ekki
úm, að þarna hafa verið ein-
hverjir kraftar á ferð.
Aðstaða til að halda miðils-
fund þarna var erfið, margt af
fólki, húsakynni þröng og
spenna í andrúmsloftinu. Kvað
sr. Sveinn sálarranpsóknafélagið
hafa í hyggju að efna til annars
fundar hér í Reykjavík vegna
þessa máls í kyrrð og næði.
Ég sá sem fyrr segir ekki sjálf
ur neitt gerast þarna, sagði sr.
Sveinn, en mér virðist að vottar
að þessu séu svo margir, að
skápar hafi fallið o. fl. svo ég
sé ekki ástæðu til að ætla að um
uppspuna sé að ræða og ekkert
Sem bendir til þess. Hitt er og
útilokað, að um jarðhræringar
geti verið að ræða, þv£ að þótt
skápar hafi fallið hefur leirtau á
hillum ekki haggazt.
Að lokum skal tekið fram að
Sigurborg, dóttir hjónanna á
Saurum er nú komin suður til
Reykjavíkur, en ekki er talið að
fyrirbærin séu neitt tengd henni.
HBIMSÓKN AÐ SAURUM
Framh. af bls. 8
en ekki varð hún vör við neina
veru og því síður „draug“. Ævar
skynjaði hið sama.
TZlukkan varð sex og ekki
komu þeir úr sálarrannsókn
arfélaginu. Gengið út úr bænum
og að bílnum, sem beið eins og
vinur. Þá kom í flasið á okkur
snarborulegur maður, mikið við
aldur. Ingibjörg þekkti hann, og
sagði: „Þarna ber vel í veiði,
þetta er dóttursonur Sölva
Helgasonar".
Hann heilsaði okkur eins og
bedúini á eyðimörk, var gam-
ansamur, kvaðst heita Jóhann
Jósefsson og vera einbúi á
næsta bæ, Ósi, rétt hjá ánni,
Laxá, þar sem „fínu mennirnir
að sunnan“ drepa lax á sumrin.
„Hvað hét móðir þín, dóttir
Sölva?"
„Stefanla Kristfn — hún fór
til Ameríku og giftist þar Fær-
eyingi. Þekkið þið eitthvað til
í Vesturheimi?“
„Þvi miður lítið. Hvað heldur
þú um undrin, Jóhann?"
„Mig var búið að dreyma fyrir
því að það yrði uppistand á
Saurum og eitthvað gerðist".
omið var rökkur, þegar bíl-
arnir með þá úr sálarrann-
sóknarfélaginu komu. Þeir óku
framhjá í Landrover og Rússa-
jeppa með H-númerum. Með
þeim var mikið fylgdarlið eins
og með biskupum í yfirreið.
Haldið var í skyndingu á eftir
þeim heim að bænum aftur.
Þegar þeir stigu út úr bif-
reiðunum, biðu þeir ekki boð-
anna en héldu rakleitt að bæj-
ardyrum. Þar fóru fram stuttar
orðræður milli þeirra og bónda,
áður en inn var gengið. Þeir
voru þarna sex stjórnarmeðlim
ir úr Sálarrannsóknarfélagi ís-
Hands, auk Hafsteins miðils
Björnssonar og sóknarprestsins
á Höskuldsstöðum, síra Péturs
Ingjaldssonar. Meðal þeirra voru
t. a. m. Katrín Smári, síra
Sveinn Víkingur, Helgi Vigfús-
son og tvær konur. Fylgdar-
menn og sjofförar biðu upp við
bæjarvegg, eins og vörður. Þó
tók ein lagleg ung Ijóshærð
stúlka sig út úr hópnum
skömmu seinna og gekk inn i
bæinn, svo og Björn Pálsson
flugmaður. Blaðamaður frá
Sunnudagabók Tímans beið í
hlaðinu, Kristján Bessi. Hann
var myndavélarlaus, en alskeggj
aður og hélt á skjalatösku.
Kristján Gunnlaugsson aðstoð-
arflugmaður hjá Birni Pálssyni
beið líka úti og 'fleiri. Fólkið
hafði komið með flugvél til
Blönduóss fyrir rúmum klukku-
tíma.
Nú biðu allir eftir tíðindum.
Tunglið var komið loft. Vitinn
á Kálshamarsvík deplaði sínu
rauða auga. Hundur af bænum
vappaði hringinn í kringum hús
ið og stökk upp á þekju, aust-
anvert, eldhúsmegin og ýlfraði.
Það setti hroll að mönnum í
kvöldkulinu, eftir heitan dag.
Að nokkrum tíma liðnum
koma tveir menn út úr bpenum,
djúpt hugsi, Hafsteinn miðill og
Helgi Vigfússon. Þeir leiðast suð
ur undir vegg og hvíslast á.
Þeir komu til baka eftir dá-
litla stund ...
Kvöldið seig yfir. Ekkert hljóð
heyrðist úr bænum fremur en
við þögla bænargjörð.
„Nú er fundur hjá þeim inni“,
segir Húnvetningur á hlaðinu,
hálfbróðir Sigurðar heitins
Berndsens fjármálamanns. Hann
er veghefilsstjóri, maður elsku-
legur í viðmóti. Það var beðið
og beðið eftir þeim, og mönnum
varð æ kaldara og kaldara.
Klukkan var að verða tíu,
þegar þeir loks komu. Fremstir
gengu síra Sveinn og Hafsteinn
miðill. Þegar miðillinn settist í
jeppann, spurði blaðamaður:
„Hvernig leizt yður á þetta?“
„Mér leizt ágætlega á þetta“.
„Getið þér sagt mér hvers
þér urðuð vísari“.
„Það get ég því miður ekld“,
sagði hann og hallaði sér aftur
á bak í sætinu.
Síra Sveinn Víkingur og ann-
ar prestur, síra Pétur á Höskulds
stöðum, voru hinum megin við
bílinn og ræddust við.
„Hvað segið þér um þetta, síra
Sveinn?“
„Þetta er enginn Hjaltastaða-
fjandi. Það þarf að minnsta
kosti ekki að skammta honum“.
stgr.
Sjpnvarp —
Framh. af bls. 16.
minnkandi.
Otvarpsstjóri taldi langhag-
kvæmast að Ríkisútvarpið og
islenzka sjónvarpið lytu einni
yfirstjórn bæðj af fjárhags-
ástæðum og vegna nýtingar
starfskrafta.
Þá ræddi hann um dagskrá
fyrir íslenzkt sjónvarp. Sagði
hann að ekki væri ráðgert að
hefja útsendingu sjónvarps fyrr
en hægt væri að hafa 2 — 3 klst.
dagskrá hvern dag. Nefndi
hann sem efni margvíslegt ís-
lenzkt frétta- og fræðsluefni og
erlent frétta- og fræðsluefni
með innlendum texta. Hann
sagði að vegna fólksfæðaf fengj
um við erlent efni miklu ó-
dýrara en aðrar þjóðir.
Ávarp 60
menningani
gagnrýnt.
Þá hófust frjálsar umræður
og tóku til máls Kristján Eld-
járn þjóðminjavörður, Vignir
Guðmundsson blaðamaður, Stef
án Bjarnason verkfræðingur,
Guðmundur G. Hagalín rithöf-
undur, Jóhann Hannesson pró-
fessor, Benedikt Bogason verk-
fræðingur, Ásgeir Bjarnason
verkfræðingur og Eggert Benó-
nýsson radíóvirki. Skiptust
ræðumenn í tvo hópa. Þeir
Vignir, Stefán, Benedikt, Ás-
geir og Eggert gagnrýndu á-
varp 60 menninganna, Þeir mót-
mæltu þvi að lokað væri fyrir
Keflavíkursjónvarpið, töldu það
ekki hættulegt fyrir íslenzka
menningu, efni í þvi væri gott
enda valið
væri ósamboðið íslenzkum þjóð-
armetnaði að erlendur aðiii ræki
eina sjónvarpið. í landinu.
Guðmundur Hagalín tók í
sama streng og lagði áherzlu á
það, að það væri síður en svo
af andúð í garð Ameríkumanna
eða ameriskrar menningar að
hann hefði undirritað ávarpið,
Jóhann Hannesson bar einnig
eindregið af sér, að hann hefði
á nokkurn hátt verið að fjand-
skapast út í ameríska menningu
með undirskrift sinni. Hann virt
ist hins vegar ekki eins trúaður
á íslenzkt sjónvarp og þeir
Kristján Eldjárn og Hagalín.
Ósamboðið
[ijóðarmetnaði.
Hinir ræðumennirnir Kristján
Eldjárn, Guðmundur Hagalin og
Jóhann Hannesson kváðust vera
meðal þeirra 60 sem undirritað
hefðu ávarpið til Alþingis. Krist-
ján sagðist hafa undirritað ávarp
ið ekki vegna ótta um islenzka
menningu og ekki heldur vegna
þess að efnið í Keflavíkursjón-
varpinu væri slæmt eða siðspill-
andi, heldur vegna þess, að það
4 frsBBisklr =*«
Framh. af bls. 16
svo endanleg úrslit liggja ekki fyr-
ir. Við útreikning keþpnisskýrslna
verður miðað við stærð vélarinnar
óg þyngd bílsins, þannig að spar-
neytnin kemur nákvæmlega í ljós.
Keppnin fór mjög vel fram og
stóð til kl. 4 í gærdag, en þá
komu síðustu bílarnir til borgar-
<$innar.
Framhald af bls. 2.
var staðan 14:10 fyrir I’sland en í
hálfleik höfðu Finnar náð öruggri
forustu 40:19.
Hættulegasti leikmaður Finna,
Limo, var í seinni hlfleik algjör-
lega tekinn úr umferð af Hólm-
steini og skoraði Limo ekki eitt stig
hvað þá meira. Finnar unnu hins
vegar örugglega, en þó mun minna
en t. d. í fyrra, eða 81:48, sem verð
ur að teljast ágæt frammistaða
gagnvart svo góðum körfuknatt-
leiksmönnum.
Finnar urðu Norðurlandameist-
arar og unnu alla keppinauta sína,
en Svíar urðu aðrir, þá íslendingar
og siðastir Danir sem töpuðu öllum
leikjum sínum.