Vísir - 01.06.1965, Blaðsíða 8

s
VISIR
Otgefandi: Blaðaútgáfan VISIR
Ritstjóri: Gunnar G. Schram
Aðstoðarritstjóri: Axel Thorsteinson
Fréttastjórar: Jónas Kristjánsson
Þorsteinn Ö. Thorarensen
Ritstjórnarskrifstofur Laugavegi 178
Auglýsingar og afgreiðsla Ingólfsstræti 3
Áskriftargjald er 80 kr. á mánuði
t lausasölu 7 kr. eint. — Simi 11660 (5 línur)
Prentsmiðja Visis — Edda h.f
Bókvitið og askurinn
I viðtali hér í blaðinu við forstöðumann handrita-
stofnunarinnar, þrófessor Einar Ól. Sveinsson, dag-
inn eftir að danska þingið samþykkti að afhenda
handritin, kvaðst hann ekki efast um að þing og þjóð
yrði örlát á fé til starfsemi handritastofnunarinnar,
til útgáfu og rannsóknar á handritunum. Mæli pró-
fessor Einar Ólafur þar manna heilastur. Til einskis
höfum við þá áratugum saman barizt fyrir endur-
heimt hinna gömlu skinnbóka, ef skera ætti við nögl
rannsóknarféð. Verður það vissulega prófsteinninn
á menningu þjóðarinnar og mat hennar á andlegum
verðmætum, hvernig hér tekst til, en byrjunin lofar
góðu — hið nýja handritahús, sem senn rís af grunni
og ráðning hæfustu manna til forstöðu og rannsókna.
En það eru önn.ur bókasafnsmál, sem lengi hafa ekki
fengið rúm á forsíðum blaðanna, en engu að síður
er þó þörf að vekja athygli á. Það eru mál Háskóla-
bókasafnsins og Landsbókasafnsins. í útvarpsviðtali
við rektor Háskólans fyrir skömmu kom það fram,
að ríkið, sem Háskólann rekur, hafði ekki í þrjá ára-
tugi veitt einn einasta eyri til bókakaupa Háskóla-
bókasafnsins. Eru ekki nema fáein ár frá því á því
varð breyting. Afleiðingin er sú, að leitun mun vera
á háskólabókasafni, sem svo fátækt er af fræðibók-
um sem okkar eigið safn. Þarf ekki að orðlengja
um hverja erfiðleika þessi einstæði nirfilsháttur hef-
ur skapað fyrir fræða- og vísindastörf í landinu.
Þótt hafizt sé nú loks handa um nokkrar úrbætur
stendur safnið enn langt að baki sams konar söfnum
smæstu háskóla Norðurlanda og langan tíma mun
taka að fylla í eyðurnar, nema stórátak verði gert
í þessu efni.
Ástandið í málum Landsbókasafnsins er svipað
hneyksli. Það safn rís ekki undir nafní. Bókaskrár
þess bera svipmót liðinnar aldar. Nútíminn virðist
hafa gengið þar að mestu hjá garði. Á Landsbóka-
safnið þó að vera höfuðsafn þjóðarinnar, en sú
Snorrabúð er vart meir en stekkur, eins og nú standa
sakir. Ráðagerðir hafa verið uppi um að steypa þess-
um tveimur söfnum saman og byggja stórhýsi yfir
þau bæði. Það eru fagrir framtíðardraumar, en þeir
eiga langt í land. Miklu meira áríðandi er að reka
slyðruorðið af þjóðinni í þessu mikla menningarefni
með stórauknum bókakosti, ekki aðeins í húmanisk-
um fræðum, heldur einnig í raunvísindum, en þar
eru eyðurnar stærstar. Það er jpitt og mikilsvert að
byggja milljóna félagsheimilahaíúr út um alla lands-
byggð og styrkja og styðja öli möguleg fyrirtæki.
Ea það má ekki gleymast að tíð er löngu liðin,
er börnum var kennt að bókvittfft yrði ekki í askana
látið. Við höfum, íslendingar, yaknað til vitundar
um það síðustu árin, að með vfejndum verður þjóð-
félag framtíðarinnar reist og lífskjör þegnanna bætt.
En til þess skortir okkur aflið og verkfærin meðan
bókasöfn landsins standa vanrækt.
VÍSIR . Þriðjudagur I. ;5.
í stúdentsprófi á Laugarvatni
Jóhann Hannesson, skólameistari og Benedikt Sigvaldason. skólastjóri, prófa stúdenta í munn-
legri ensku.
Pistill frá LAUGARVATNI
I vorblíðunni austur á Laugar-
vatni þreyta ungu stúd-
entsefnin lokaprófið. Bekkjai--
prófum er lokið. Eiginkonuefnin
í Húsmæðraskólanum eru famar
af staðnum eftir lífgandi vetur.
fbróttaskólanum er enn ekki lok
ið. Nú er skógurinn í fjallinii
orSinn fagurgrænn, og á vatninu
sigla bátar. Lyngdalsheiðin er
orðin skotfær — og bilið yfir í
menninguna eins og frá útborg
stórborgar. Þorkeli (sonur
Bjarna fyrrum skólameistara)
hugar að skepnum sínum — og
nú eru flestir hættir að spila
bridge, meira að segja Böðvar
Magnússon. Ólafiu: Briem og
fleiri kollegar stunda fjallgöng-
ur á milli þess sem þeir heyra
nemendur. Benjamín byggingar
fulltrúi staðarins byggir hvert
húsið á fætur öðru. Einn kenn-
arabústaður reis upp í fyrra-
sumar, og nú í sumar verður lok
ið að byggja yfir Ingvar Ás-
mundsson stærðfræðikennara
— það verður slot með Versala
sniði að margra hyggju — hús
upp á tvær — þrjár milljónir.
Menntaskólabyggingin verður
stækkuð væntanlega í sumar —
bætt við einni álmu, sem verð-
ur nemendabústaður. Og ákveð-
ið hefur verið að byggja nýtt
húsmæðraskólahús. Tilvalið að
kaila j»að DisahölL Ungu stúlk-
umar, sem keppa ætla á fþrótta
móti U.M.F.Í. á Laugarvatni í
sumar, era farnar að æfa hlaup
og kringlukast.
IV'ú ekur Ólafur Ketilsson á
milli á hverjum degi. Á
honum er ekki bilbugur fremur
en fyrri daginn. Menn eins og
hann og Böðvar fyrrum hrepps
stjóri og lénsherra, hækka stað
inn fremur en hitt.
Erfiðlega gengur iðnaðar-
mönnum og raunar öðrum að fá
lóðarleyfi á Laugarvatm — ár-
um saman hefur staðurinn verið
eins og lokuð borg og aðeins
fyrir útvalda. Sennilega er erfið
ara að fá leyfi til að byggja á
Laugarvatni en að fá vistarleyfi
í himnaríki — það er út af fyrir
sig gaman að þess háttar ihald
semi. Menn telja þetta viðhorf
eiga sinn upprana í gamla Skál
holtsvaldinu — og hver veit
nema það sé skýringin á því,
hve naumlega er deilt lóða- og
byggingarleyfum í þessum sæl-
unnar reit. Þegar Laugarvatn
opnast pétri og páli seint og
síðar meir, má segja ai. -1 til
lénsherraskipujags á tuttugustu
öld á íslancj',. (En heiðra ber
síðasta geirt'uglinn engu að
síður).
Tjegar góða veðrið kom, breytt
ist Laugarvatn í Útópíu . . .
fólkið er auðmjúkt gagnvart feg
urðinni, talar lágum hljóðum,
hver er í sínu horni, sæll yfir
þeim forrétti að éiga heima á
svo blíðum stað.
Nú eru stúdentsefnin að
kveðja staðinn — aðeins rúm-
lega hálfur mánuður þangað til
þau setja upp hvíta kollana. Á
dögunum var Jóhann skólameist
ari að prófa munnlega í ensku
f setustofu Menntaskólans. —
Benedikt Sigvaldason skóla-
stjóri Héraðsskólans var próf-
dómari . . . „Vitið þér, hvað
er að stofna í hættu á ensku?“
spurði meistari. — stgr.
PÓLÝFÓNKÓRINN söng í
Skálholti á sunnudaginn
Á samsöng Pólýfónkórsins í
Skálholtj í fyrradag var flutt sér
kennilegt verk eftir ungt ís-
lenzkt tónskáld, Þorkel Sigur-
björnsson: „Agnus dei“ — Guðs
lamb, sem ber burt syndir
heimsins.
Þetta verk samdi Þorkell
1959 í Bandaríkjunum — og var
það sungið inn á plötu þar af
Hamline-kórnum í St. Paul í
Mmnesota.
Tónskáldið var sjálft viðstatt,
þegar Guðs lamb hans var flutt
á biskupssetrinu gamla. Hann
sagði tíðindamanni Vísis, að
hann væri ánægður með flutn-
inginn (Pólýfónkórinn hafði áð-
ur túlkað það f apríl sl. í Krists-
kirkju, Landakoti). Að öðru
leyti vildi Þorkeél ekkert um
verkið segja. (Hann sagði raun-
ar að það væri ekki „avant 1
— garde“).
Ýmis merkileg kirkjutónverk
voru flutt þarna í Skálholti —
og var mikil stemning í kirkj-
unni. Éinsöngur Guðrúriar Tóm
asdóttúr i verki Þorkels vakti
athygli.