Vísir - 06.08.1965, Qupperneq 15

VfSIR , Föstudagur 6. ágúst 1965.
15
JENNIFER AMES:
Mannrán
°g
ástir
SAGA FRÁ BERLÍN
— Af hverju stendurðu héma j
masandi við þennan karlbjálfa,
sagði hann ergilega, er hann var j
alveg kominn til þeirra. Hann kom
ekki fram af sama glæsileik og
virðuleik og vanalega. Og hann
hafði ekki taumhald á skapsmun-
um sínum, — eitthvað hafði farið
öðru vfsi en hann ætlaði, að því
er virtist.
Linda reyndi að brosa.
—. Það var svo sem ekki neitt.
Ég spurði hann bara hvort hann
hefði orðið var. Og gamli maður-
inn lofaði mér fyrsta urriðanum
sem hann fengi 1 dag. Mér þykir
góður urriði einkanlega eins og
hann er framleiddur i Frakklandi.
Hann svaraði henni ekki beint,
en sneri sér að fiskimanninum.
— Hver í djöflinum hefur veitt
þér leyfi til að dorga hér. Komdu
þér burt, helvftið þitt...
Röddin var köld, ógnandi.
Lindu rann eins og kalt vatn
milli skinns og hörunds.
- Já ,ég skal fara. Mér þykir
leitt ,að návist mín skyldi reyta
yður til reiði, sagði David á full-
kominni þýzku, ég fékk leyfið með
an þér vomð fjarverandi, herra
yfirhershöfðingi.
16. kapituli
Það ríkti dauðakyrrð stutta stund.
Linda gat ekki trúað sinum eig-
ir eyrum. Þögull safnaði David
saman því, sem hann var með, og
sagði um leið og hann fór:
- Verið þér sælar ungfrú, ver;
ið þér sælir herra yfirhershöfð- j
ingi.
Linda horfði á Hans eins ogj
hún gæti ekki enn trúað því, að j
þetta gæti verið rétt, sem hún i
hafði heyrt.
Það var nú hörkusvipur á hinu!
fagra andliti hans.
- Já, Linda, ég er hershöfðing- j
inn, en ég hefði heldur kosið að i
þú heyrðir það af mínum vörum,;
en ekki þessa gamla þorsks.
- Gamla þorsks, sagði Linda
hlýlegri röddu og hún varð sér
þess meðvitandi, að hún varðveitti!
nú leyndarmál, sem gerði hana hug !
djarfa og sterka. Og það var ekki
David, sem var „þorskur", heldur
Hans. David hafði opnað augu
hennar. Hann hafði aðvarað hana
og sýnt henni fram á
hver var hinn sameiginlegi fjand
maður þeirra og ekk'i aðeins þeirra
heldur og fjandmaður allra frjálsra
manna, herra Sell. kommúnistinn,
yfirhershöfðinginn. Var það nokk
ur furða þótt hann gæti farið
frjáls ferða sinna milli Vestur- og
Austur-Berlínar. Nú lágu mörg smá
atriði ljóst fyrir — svo að gátan
var auðleyst. Faðir hennar hafði
heimsótt hann þetta síðdegi. Og
það var Hans Sell sem stóð að
baki ráninu. Og orðsendingarnar,
sem hún hafði fengið og urðu
henni hvatning að fara til Austur-
Berlínar, hlutu að hafa komið frá
honum.
— Varst það þú, sem sendir mér
orðsendingarnar?, spurði hún kulda
lega.
— Við skulum orða það svo, að
ég hafi séð svo um, að þú hafir
fengið þær.
— Ég skil, allt sem þú sagðir
var lygi, - til þess að Iokka mig
hingað.
— Lokkaði þig, endurtók hann
og Iyfti brúnum. Hvernig geturðu
sagt annað eins og þetta Linda,
sagði hann. Þú komst hingað af
frjálsum vilja. Manstu ekki, að
ég gaf þér fyrirskipun um að halda
kyrru fyrir í Austur-Berlín, en þú
komst hingað gegn vilja mínum.
Er ég ámælisverður fyrir það?
— En þú vissir að ég mundi
koma þegar í stað, er þú sendir
mér orðs.endinguna um, að faðir
minn væri veikur og þyrfti á mér
að halda. Allt sem þú hefur sagt
mér er lygi og aftur lygi. Ég var
viss um, að pabbi hafði ekki verið
í íbúð þinni síðdegis er hann fór
úr gistihúsinu. En ég trúi þér ekki
lengur. Hann var þar og það varst
þú, sem sást um að koma honum
til Austur-Berlínar. Hann kemst
aldrei héðan. Það er óhugsandi jafn
stranglega og hans er gætt. Og þú
vildir ná mér hingað Ifka. Kannski
reyndirðu að friða samvizku þfna
með aðvörunum. Hvers vegna.
— Vegna þess, að ég vildi að
þú veldir Linda. Ég vildi ekki
neyða þig til þess að koma.
— En það gerðirðu — þú viss-
ir að ég mundi koma.
— Kannski ,en ertu ekki glöð
yfir að vera komin hingað? Þú
hefir fengið tækifæri til þess að
heilsa upp á föður þinn.
— Já en hve oft hef ég ekki
ferð hann fær. Enginn gerir neitt
honum til hjálpar.
— Okkar eigin læknar hafa
stundað hann.
— Já en hve oft hef ég ekki
sagt þér, að það er bara einn mað
ur hér f Þýzkalandi, sem getur
hjálpað föður mínum. Ég hefi marg
sinnis óskað eftir því að fá að
tala við yfirhershöfðingjann um
málið, en þú lézt sem þú mundir
spyrja hann — sjálfan þig eins og
nú er komið í ljós.
— Kannske þetta geti orðið,
Linda, það er allt undir þér sjálfri
komið.
— Mér? Hvað áttu við með
þessu?
Rödd hennar titraði, þótt hún
hefði reynt sem hún gat að varð-
veita ró sfna.
— Undir þér sjálfri, endurtók
hann. Þú ert óheimsk, Linda. Gott
og vel, ég er hæstráðandi hér. Ég
j blekkti þig varðandi sumt, en ég
verð að gera skyldu mína, og ég
| hafði fyrirmæli um það frá hæstu
stöðum, að koma föður þínum hing
að austur yfir. Mig langaði ekkert
til að framkvæma þær fyrirskipan
ir. Mér geðjaðist að prófessornum,
en það var ekki eingöngu um
stöðu mína að ræða, ef ég neitaði
að hlýða, heldur líf mitt. Og ég
hafði fyrirmæli um, að þú ættir
að koma á eftir föður þínum hing-
að til hallarinnar.
— En hvers vegna vildu þeir
fá mig hingað? Ég er ekki vísinda-
maður. Hvaða not gætu þeir haft
af mér?
Hann horfði á hana, næstum
raunamæddur yfir skilningsleysi
hennar.
— Ég furða mig á, að þú skulir
ekki hafa komizt að niðurstöðu
um þetta. Faðir þinn er mikill vís
indamaður, bráðgáfaður — og
hygginn og séður að sama skapi.
Með hjálp vina gæti hann kannske
j komizt undan. En hann mundi
ekki flýja, ef hann yrði að skilja
þig eftir hér. Þú ert hér til trygg-
ingar því, að hann leggi ekki á
flótta. Þú ert því eins mikilvæg
flokknum og hann.
— Svo að það var þess vegna,
að þú komst því svo fyrir, að ég
lenti hér. Þú lést þér í léttu rúmi
liggja hverju þú laugst í mig.
Hann horfði á hana rannsakandi
augum.
— Hlustaðu nú á mig, Linda.
Þú ert ósanngjöm. Það var eftir-
lit með öllum skilaboðum, sem þú
fékkst. En var það ekki ég, sem
varaði þig við að fara eftir þeim?
Ég bað þig um að halda kyrru
fyrir í Vestur-Berlín. Ég bað þig
um, eftir að þú varst komin til
Austur-Berlínar, að fara þaðan
ekki, án þess að tala við mig fyrst.
Þú verður að játa, að ég gerði
fyrir þig það, sem í mfnu valdi
stóð. Ég harma það, að, þú veizt
að ég er yfirhershöfðinginn. Ég
hélt, að það myndi fara betur á
með okkur, við myndum njóta
betur samvistarinnar, ef þú þekkt-
ir mig sem systurson Engelberts
greifa. Ég óska, að þú framvegis
lítir þannig á mig, lærir að elska
mig sem frænda hans. Það ætti
ekki að vera ógerlegt fyrir þig.
Þér geðjaðist að mér sem Hans
Sell. Þú lést mig kyssa þig. Haltu
áfram að hugsa um mig sem
Hans, sem aðdáanda þinn ...
Hann dró andann djúpt og bætti
við: ... sem vin þinn.
— Hvernig ætti ég að geta litið
á þig sem vin eftir allar lygar
þínar. Það var heil lygakeðja.
Hvemig gæti ég nokkurn tíma
vitað hvort þú segði mér satt?
— Viltu ekki að minnsta kosti
gefa mér tækifæri til þess að
sanna, að ég sé vinur þinn?
Hann tók utan um hana og
reyndi að draga hana að sér.
— Reyndu að treysta mér, ást-
in mín. Hvað sem þú heldur um
mig er ást mín til þín sönn. Ég
hefi elskað þig frá þeirri stund,
er ég fyrst leit þig í fomgripa-
vefzluninni. Og ég heitstrengdi
þá, að sá dagur skyldi upp renna,
að þú yrðir mín — og þú verður
það, ég er sannfærður um það,
Linda.
— Hvernig getur þér dottið í
hug, að ég vilji nokkurn tíma hafa
nokkuð saman við þig að sælda?
sagði hún hásum rómi.
Þegar hann varð var fyrirlitn-
ingarinnar í rödd hennar varð
hann sótrauður af reiði.
— Ég framkvæmi það, sem ég
hefi ætlað mér, Linda. Ég sagði
þér, að ég yrði vinur þinn áfram,
en ef þú hafnar ást minni, muntu
reyna, að ég er hættulegur fjand-
maður. Þú veizt það, er ekki svo?
Þú' skilur þaöí'
Hið fagra andlit hans var af-
skræmt af reiði.
Og svo hélt hann áfram:
— Líf þitt er 1 mfnum höndum
— og líf föður þíns. Viltu að hann
steypist fram af gilbarminum
þarna, endi þar líf sitt?
— Segðu þetta ekki, Hans,
segðu þetta ekki!
Kuldalegt, grimmdarlegt bros
kom fram á varir hans.
— Þér finnst það ekki skemmti-
leg tilhugsun? Láttu þá skynsem-
ina ráða. Þú ein getur hindrað, að
þetta gerist.
Nú varð rödd hans aftur hlý og
innileg:
— Ó, ástin mín, elsku Linda
mín, láttu mig ekki neyðast til að
gera það, sem ég vil ekki gera.
Geturðu ekki elskað mig?
Hann þrýsti henni að sér. Hún
reyndi að ýta honum frá sér, en
skorti mátt til þess, en allt 1 einu
hafði gamli fiskimaðurinn komið
hávaðalaust að þeim.
— Afsakið, að ég trufla, herra
yfirhershöfðingi, sagði hann næst-
um f auðmýkt, en mig langar til
þess að færa ungfrúnni þennan
urriða. Ég var að veiða hann rétt
f þessu.
VÍSIR
ASKRIFENDAÞJOIMUSTA
Askriftar- . .
siminn er
Kvartana-
11661
vfrka daga ki. 9 — 20, nema
jj :ti;gardaga kl. 9—13.
WÍSKR
KÓPAVOGUR
Afgreiðslu VÍSIS í Kópa
vogi annast frú Birna
Karlsdóttir, sími 41168.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
A
R
Z
A
N
Meðan Tarzan dvelst örugg-
ur um borð í fljótabátnum nær
hann sér smám saman eftir eitur-
skammt þann, sem samsæris-
N0B0PY STOPS «AE FKOM CfRRyiNÞ
OUT OUK CHIEF'S ORFERSÍ HE WANTS,
TARZAN...8EF0RÉ TQKIISHTl j—'
mennirnir höfðu byrlað honum.
Fyrst sköðum við himanavélina
svo að hún verði eins og særður
fugl og geti ekki flogið í burtu.
Ég skal biðjast afsökunar Koz-
enku fyrir að skjóta byssuna
úr hendi þér, sem þú miðaðir á
mig, ef þú afhendir mér Tarzan
án frekari deilna. Enginn varnar
mér þess að framfylgja fyrirskip-
unum foringja okkar. Hann vill
fá Tarzan fyrir kvöldið.
HAFNARFIÖRÐUR
Afgreiðslu VlSIS í
Hafnarfirði annast frú
Guðrún Ásgeirsdóttir,
sími 50641.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.
KEFLAVÍK
Afgreiðslu VlSIS í Kefla
vík annast Georg Orms-
son, sími 1349.
Afgreiðslan skráir
nýja kaupendur og
þangað ber að snúa
sér, ef um kvartanir
er að ræða.