Vísir - 04.08.1966, Side 15

's
!W A'4 •/.-/
VIS IR . Fimmtudagur 4. ágúst 1966.
• / ;>
15
CATHERINE ARLEV
TÁLBEITAN
KVIKMYND ASAGA
TÓNABiO
l’SSSH
Anton Korff svaraöi ekki.
„Dómur er aldrei endanleg-
ur fyrr en honum hefur verið full-
nægt svo að honum verði ekki
breytt”, mælti leynilögreglumaður-
inn enn. „Sem betur fer, hefur þess
um dómi ekki verið fullnægt, og
þar sem i>ýr vitnisburður liggur
fyrir, er ekkert því til fyrirstöðu
að málið veröi tekið upp aftur”.
„Nýr vitnisburður...einmitt þaö?”
„Eftir að dómurinn var uppkveð
inn, kom Thomas að máli við mig.
Hann staðfestir nú þá sögu frú
Richmond, að herra Richmond hafi
látizt um borð í snekkjunni.”
„Fjarstæða...hann haföi áður lagt
eið við gagnstæðan framburð”.
Thomas leit í aðra átt. „I það
skipti sagði ég ekki satt, herra
minn.” Og nú leit Thomas beint
í augu Korff. „Ég sá frú Richmond
uppi á þiljum. Andartaki sfðar fór
ég inn í klefa herra Richmond til
að draga tjöldin frá glugganum...
þá var hann látinn, og ég hélt að
hún hefði myrt hann”.
Anton Korff hafði gefizt nokk-
urt tóm til að jafna sig. „Þaö er
augljóst að hann lýgur”, sagöi
hann kaldranalega. „Lýgur til að
bjarga henni, Og ætli maður fari
ekki nærri um hvers vegna”.
„Einmitt það, herra Korff?”
spurði leynilögreglumaðurinn og
hafði ekki af honum augun.
„Það er eins gott að þér vitið,
að hún hafði þá báða, blökkustrák-
ana, algerlega á sínu valdi. Þeir
mundu ljúga í það endalausa, henn
ar vegna...”
„Thomas laug líka — þangað til
núna” svaraði Lomer leynilög-
reglumaður.
„Þér eigið við, að gamli maður-
inn hafi í rauninni verið látinn,
þegar við komum með hann hing-
að?” spurði Anton Korff.
„Það megiö þér gerst vita sjálf-
ur”, varð Lomer að orði. „Kveiktuð
þér ekki í sígarettu fyrir hann?”
Anton Korff vafðist tunga um
Auglýsingadeild VÍSIS
Þingholfsstræti 1 Símar 15610 & 15099 Opið 9-6
Passamyndir
Teknar í dag — Tilbúnar á morgun.
Sér tímar eftir samkomulagi.
Ljósmyndast. Péturs Thomsens
Ingólfsstræti 4. Sími 10297, eftir kl.
7 sími 24410.
tönn. „Jú...þaö( er að segja...”
„Þér sögöuð ekki satt heldur”
mælti Lomer leynilögreglumaður.
„Eða gerðuð þér þaö, herra Korff?”
Anton hafði náð valdi á sér aft-
ur. „Rétturinn tók framburð minn
gildan”, svaraði hann þyrrkings-
lega.
„Satt er það. En nú kemur fram
nýtt vitni í málinu, sem kollvarpar
framburöi yðar...”
„Thomas...” hreytti Korff fyrir-
litlega út úr sér. „Meinsærismað-
ur...”
„Nei“, mælti Lomer og leit fast
á Anton Korff. „Það er ekki hann,
heldur frændi yðar.' Það var rödd
hans, sem þér heyrðuð af segul-
bandinu fyrir andartaki. Thomas
færði mér spóluna, þegar hann
kom að máli við mig, en hann
hafði tekið hana í sína vörzlu og
stungið henni undan, af ástæðum
sem við höfum þegar minnzt á“.
„Ég hélt að herra Richmond
ætti við hana”, mælti Thomas. „Ég
hélt að hann ætti við frú Rich-
mond. En svo heyrði ég allar lyg-
arnar í réttinum...”
Lomer studdi á rofa á segulband
inu, og rödd gamla mannsins hljóm
aði úr hátalaranum:
„Bjallan er úr sambandi, svo aðl
ég get ekki kallað á neinn mér til
hjálpar...þú hefur rofið sambandið
..Ég sé í gegnum fantabrögð þín...
Þú treystir því að ég geti ekki lát-
ið neinn til mín heyra... En þar
skjátlast þér; ég get talað inn á
segulbandiö og það heyrir ein-
hver áður en lýkur. Guð minn góð-
ur... áhrif eitursins verða stöðugt
sterkari... Þú hefur byrlað mér eit-
ur... Ég les það inn á segulbandið
...Þú... þú hefur byrlað mér eitur
byrlað...mér...eitur...”
Röddin þagnaði og nú heyrðist
þungur, hryglukenndur andardrátt-
ur gamla mannsins og svo varö
Sumarferð
Varðar F.U.S.
Farið verður frá Akureyri föstudaginn 5. ágúst n.k.
kl. 8 e. h., komið til baka kl. 1-2 á mánudagsnótt,
þann 8. ágúst.
Þátttökugjald fyrir hvern meðlim verður kr. 200.00,
tvö hundruð krónur. —
Þátttakendur hafi með sér viðleguútbúnað (tjöld,
svefnpoka o. þ. h.) og nægan mat til ferðarinnar, enda
fæði þeir sig sjálfir.
Um eftirtaldar tvær ferðir verður valið eftir þvf
hvernig veðurútlit verður:
F E R Ð 1
Föstudag kl. 8 e. h.: Farið frá Akureyri austur að
Hljóðaklettum eða Hólmatungum og þar gist. — Það-
an ekið til Egilsstaða og í Hallormsstaðaskóg’ á laug-
ardaginn, þar verður gist sunnudagsnóttina og dvalið
fram eftir sunnudeginum, síðan ekið heim á leið, jafn-
vel með viðkomu á Seyðisfirði, eða stanzað verður í
Mývatnssveit.
F E R Ð 2
Föstudag kl. 8 e. h.: Farið frá Akureyri suður að
Hreðavatni og þar gist. — Þaðan ekið norður, fyrir
botn Breiðafjarðar og til Bjarkarlunds á laugardaginn,
þar verður gist sunnudagsnóttina og dvalið fram eftir ’
sunnudeginum, síðan ekið heim á leið um Laxárdals-
heiði og niður í Steingrímsfjörð, mögulegt er að stanz-
að verði á fleiri stöðum á heimleiðinni.
F. U. S. Vörður, Akureyri.
"THE ATTACK UPON KALA By TUBLAT
STIRREP ME INTO ACTI0N..
• My K.WIFE MAÉE QUICK
WORKÓFTHE BRUTE...
THEN ANP THEKE
I SERVEt? NOTICE
TOTHEOTHEKAPES
I WAS A GK.EAT
K.ILLEK, ANP TO
KESFECT KALA,
MY MOTHEK!"
OcihA
OMfO sy./
laflff
Árás Tublat á Kala fékk mig til þess aö
grípa í taumana og hnífurinn minn gerði
fljótlega út af viö skepnuna.
Þá og þar gerði ég hinurr öpunum þaö
skiljanlegt, aö ég væri mikill vígamaður og
í virðingarskyni við móöur mína, Kala.
hljótt. Lomer stöðvaði segulbandið.
„Lygi”, mælti Anton Korff kulda
lega.
„Hvað er lygi?” spurði Lomer.
„Að þú hafir laumazt inn f klefa
gamla mannsins, eftir að kona hans
var farin og hann blundaði um
stund... stund, sem þú notaðir til
þess að blanda eitri í svefnlyfið
hans, sem þú vissir, að hann mundi
taka inn, þegar hann vaknaði —
og til þess aö taka bjölluhnappinn
úr sambandi, svo að hann gæti
ekki kallað á hjálp... Þegar svo
Thomas kom fyrstur manna inn.J
klefann um morguninn, sat gamn
maðurinn látinn með höndina
kreppta um hljóðnemann, en spól-
an snerist enn á segulbandstæk-
ínu...”
Lomer leynilögreglumaður geröi
málhvíld andartak og virti Anton
Korff rólega fyrir sér.
„Thomas hugði þá, að frú Rjch-
mond hefði myrt gamla manninn.
Hann lék af segulbandinu, og hélt
að hann ætti við hana, að það væri
hún, sem hefði byrlað honum eitr-
ið...”.
„Hann hafði rétt fyrir sér þar”,
mælti Korff rólega. „Það er hún,
sem hann ákærir...”
„Það hefði ég líka haldið,” mælti
Lomer. „Ef ég hefði ekki séð við-
brögð yðar. En nú vitum við betur
... og eins og ég sagði áðan, eng-
inn dómur er óbreytanlegur eða
óafturkallanlegur, fyrr en honum
hefur verið fullnægt. Og sem bet-
ur fer, er ekki um það að ræða nú
Lomer reis á fætur úr hjólastól
gamla mannsins. „Þakka þér fyrir,
Thomas”, sagði hann við Jamaiku-
negrann. „Þú mátt fara með stól-
inn, við þurfum varla að nota hann
frekar...”.
Thomas ók stólnum út úr herb-
erginu. Það var mjög jafnsnemma
að hann kom með hann út á stiga-
pallinn, og Anton Korff tók skyndi-
lega á rás. Og hvort sem hann hef-
ur sjálfur trúað því eða ekki, að
takast mætti að komast undan á
flótta, hefur Thomas sennilega
haldið það og viljaö koma I veg
fyrir það, þegar hann hratt hjóla-
stólnum eldsnöggt í veg fyrir hann
með þeim afleiðingum að hann
missti fótanna og steyptist ofan
stigann.
Þegar Lomer leynilögreglumaður
kom fram, lá Anton Korff hreyf-
ingarlaus á marmaragóffinu í and-
dyrinu.
Lomer laut niöur að honum. Svo
rétti hann úr sér eftir andartak.
„Dóminum hefur verið fullnægt”
mælti hann lágt við sjálfan sig.
Endir.
METZH.ER hjólbarSarnir.ehi bokktir
fyrir geoði og endíngu,
Aðeins það bozfá er nógu gott.
barðinn#
-ArmCilt 7 simt 30501
ALMENNA WrrZELER umboáiS
VERZLUNAREÉUGffig