Vísir - 14.01.1967, Blaðsíða 7

7
Nælon-
sokkar
og tjöru-
blettir
Konur í Reykjavík og öðrum
þeim bæjum þar sem eru malbik
aðar götur hafa verið í hálf-
gerðum vandræðum með nælon-
sokkana sína undanfarið. Frostið
og snjórinn hafa leyst tjöruna
upp úr malbikinu og þegar hún
síðan hefur blandazt snjónum
og sletzt upp á fótleggina hefur
reynzt illmögulegt að ná henni
úr sokkunum.
LeiðbeiningastÖð húsmæðra
að Laufásvegi 2 hafði því sam-
band við Kvennasíðuna til aö
koma á framfæri við konur ein-
földu ráði til að ná tjörublettun-
um úr nælonsokkunum. Blettur-
inn er vættur í terpentínu og
síðan eru sokkarnir þvegnir eins
og venjúlega úr vatni og sápu
og eiga þeir þá að veröa jafn-
hreinir og ffnir á ný.
Úr því að sokkar eru komnir
á dagskrá er ekki úr vegi að
minnast á athuganir sem látnar
voru fara fram í Svíþjóð og
Nýja Sjálandi á nælonsokkum
og áttu athuganir þessar fyrst
og fremst að gefa svar við
spumingunni:
Borgar sig betur að kaupa
tvenna ódýra sokka en
eina dýra?
Niðurstaða athugunarinnar í
Svíþjóð varð sú, að ódýrir sokk-
ar slitna yfirleitt fyrr en dýrir.
Konumar sem notaðar voru sem
„tilraunadýr" sögðu einnig að
ódýrir sokkar væru að jafnaði
ekki eins þægilegir og þeir dýr-
ari.
Dýrir sokkar, lykkjufastir og
meö styrktum sóla reyndust
beztir, bæði f Svíþjóð og á Nýja
Sjálandi.
Athuganimar á Nýja Sjálandi
leiddu f ljós að þrátt fyrir
þetta sé betra að kaupa tvenna
ódýra sokka en eina dýra.
Þynnstu sokkamir, 15 denier
reyndust lélegastir eíns og við
var að búast en krepnælonsokk-
ar með miklum denierfjölda
reyndust sterkastir.
Ætli maður að fá sér góða
hversdagssokka til aö ganga í
í götuskóm verða þeir a.m.k. að
vera 30 denier því að 15 og 20
denier sokkar eru fremur ætl-
aðir til að nota við sparikjóla og
betri skó.
Margar konur fárast vfir þeim
sokkum sem nú em á boöstól-
um og kvarta undan því að þeir
verði lélegri og lélegri með
hverju árinu. Þeir hafi nú verið
nokkuð betri fyrstu nælonsokk-
amir sem komu á markaðinn
eftir stríð! F.n þetta mál verður
mjög auðskiljanlegt ef athugað
er úr hverju fyrstu nælonsokk-
arnir voru geröir. Þeir vom 70
denier, eins og alþykkustu sokk-
ar f dag, en síðan tóku 45 denier
sokkar við og í dag er mest
framleitt af 20 denier sokkum.
Það er þvf ekkert skrýtið þótt
þeir sokkar, sem konur ganga
aðallega í í dag endist ekki nema
í nokkra daga eða vikur, meðati
„fyrstu nælonsokkarnir" entust
mánuðum eöa jafnvel árum
saman.
Það er allmikill munur á
þeim skíöafatnaði, sem hægt er
að klæðast á íslandi og á hin-
um Noröurlöndunum og því,
sem konur geta leyft sér að
klæðast er þær fara til skíða-
iðkana í fjöllum Suður-Evrópu.
Hér verður fyrst og fremst aö
hugsa um að skíðafatnaöurinn
sé hentugur og hlýr og eru litlar
breytingar á skíðafatatfzkunni
frá ári til árs.
Sé aftur á móti farið suður
í Alpafjöll eða Pýrineafjöll þar
sem sólin er oft óspör á geisla
sína þá tekur skíðafatatízka
kvenna, já og karla líka, stöðug-
um breytingum. Tízkan í skíða-
fatnaöi breytist þar eins og
önnur fatatízka. Veðráttan, sól-
skinið og hitinn, sem því fylgir,
valda því að hægt er að klæðast
fatnaði úr fjölbreyttari efnum
en hægt er hér norður á hjara
veraldar, þótt við reynum nú
að fylgja tízkunni f þessum efn-
um eins og hægt er.
Aðstæðurnar þarna suöur frá
gera það að verkum að ftalskir
og franskir tízkufrömuðir hafa
mikinn áhuga á skíðafatnaði og
koma fram með nýja skíðafata-
tfzku svo til ár hvert. Það sem
fellur undir skíðafatatízku eru
ekki aðeins skíðabuxumar,
peysurnar og blússurnar og það
sem þeim tilheyrir, heldur
einnig hinn svonefndi eftirskíða-
búningur — fötin sem farið er
í þegar komið er inn á hótelið
eöa skíðaskálann á kvöldin, set-
iö við opinn eld eða dansaö, eða
þá fatnaðurinn sem þeir klæð-
ast, sem „fara á skíði“ án þess
að stíga nokkurn tíma á skíðin.
Gyllt, silfruð og glitrandi efni
hafa verið mest áberandi í þeim
tízkufatnaði sem við höfum séð '
f vetur, og þótt ótrúlegt megi
virðast þá nær glittízkan einnig
til skíðafatanna, sem konur
spóka sig í við skíðastaðina í
Suður-Evrópu.
Á meöfylgjandi mynd eru tvær
dömur, báðar klæddar fötum úr
silfurlituðu vatteruðu efni, sá
silfurlituðu vatteruðu efni, sú
til vinstri ér í eftirskíðabúningi
samkvæmt stuttu tízkunni og
er blússan með rennilás i háls-
inn — sú til hægri er í
„venjulegum“ skíðabúningi. Tak
iö eftir hvemig buxnaskálmam-
ar eru.