Vísir - 05.08.1967, Qupperneq 3

V í SIR . Laugardagur 5. ágúst 1967.
MYNDSJA
IsKmdingar eru mikil kaffi-
i>jöö, eins og ailir vita. Þaö er
orðið iangt um liðiö síöan þeir
hófu kaffidrykkju, og á þeim
tíma hefur talsverð oreyting
oröiö á því, hvemig molasopinn
veröu: til. í höfuðatriöum er að-
ferðin sú sama, en handbrögöin
við hana önnur orðin. Þaö er að
segja, það eru svo til engin
handbrögö orðin við hana.
Sú var tíðin, að menn keyptu
sér kaffibaunir hjá kaupmannin-
um, brenndu þær í ofninum
heima hjá-sér og möluðu þær
síðan í handsnúinni kvörn, sem
haldiö var milli hnjánna. En
þetta er Iiðin tíð og slík vinnu-
brögð þekkjast ekki núna. Nú
kaupa menu hjá kaupmanninum
kaffi i pökkum, nýbrennt og
malað og tilbúiö í kaffikönnuna.
Gjarnan er það þá Kaaber-kaffi
og þvi lagöi Myndsjáin leið
sina í kaffibrennslu Kaabers um
daginn til þess að sjá með eigin
augum, hvort þessi nýmóðins
aðferð væri nú jafn handhæg og
þægileg og aú gamla góða.
í verksmiöjunni, sem ei til
húsa i reisulegri byggingu viö
Tunguháls, hitti Myndsjáin fyrir
Ingó' Jónasson, verkstjóra,
sem leiddi hana um alla verk-
smiöjuna og sýndi henni vinnu-
brögðin. Þvi varð ekki neitað.
Öllu var þessi aöferö tilþrifa-
meiri en sú gamla. Þaö er til
Skammtarnir runnu úr vigtunum (efst t. v.) niður í trektar, sem snerust hring eftir hring, og úr þeim í pokana. Engin handbrögö önnur
en setja nóg af tómum pokum í vélina, fyrir hana að fylla. Pokar nir komu svo áfylltir út úr vélinni, þar sem tvær stúlkur tóku við
þeim og settu í stærri pakkningar.
í kofflbrennslu KAABERS
dæmis mikill munur á aö brenna
og mala rúm 3 tonn af kaffi á
dag, . stað nokkurra punda áöur
fyrr. Það er þó langt frá því,
að /era hámarksafkastageta
verksmiðjunnar, en meir er ekki
framleitt, svo aldrei safnist fyr-
ir birgðir, sem verði orönar
gamlar, þegar á markaöinn er
komiö.
í stórri vörugeymslu voru
sendi jamar frá Braziliu geymd
ar, en af þeim var, eftir þörfum
teknir pokar og hellt úr þeim
i lúgu. Frá þessari lúgu soguöust
baunirnar í gegnum sver og
margbeygö rör inn : „nreinsi-
vélina“, -• í hreinsaði jafnvei
smæstu tvinnaspotta úr baun-
unum, ef einhverjir væru. Þaöan
var baununum blásiö yfir í stór-
an 15 hólfa geymi, sem geymt
gat 15 tegundir af kaffi. En teg-
undirnar er. aðeins 3, Rió, Java
og Mokka-kaffi.
Úr þessum geymi voru svo
vigtaðir 180 kg. skammtar, sem
eftir fleiri sverum rörun. föru ;
brennslusofninn, tilkomumikirni
grip, sem gat brennt, ef verkast
vildi 240 kg. i einu. Allt viríist
þetta ganga fyrir sig af sjáltu
sér, en þvi var þó stjórnað frá
mæliboröum, ekki . svipuðum
meöalgreindum rafeindaheila,
meö rauðum og grænum ljósum,
sem sífellt kviknuðu og slokkn-
uðu á víxl, tökkum og handföng-
um ýmiss konar. Ógerningur er
að lýsa öllum þeim geymum og
leiðslum, sem lágu um alla
verksmiðjuna, en eftir aö baun-
irna, höfðu verið brenndar, lágu
leiðir þeirra, seint og um síðir,
til kaffikvarnanna, þar sem þr:r
voru malaðar. Fátt áttu þær sam
eiginlegt með gömlu handsnúnu
kvömunum. „Tvær eru gamlar“,
sagði Ingólfur, „og geta malað
samaíilagt ca. 600 kg. á klst.
Ein stór, nýlega komin, getur
,!að um 800 kg. á klsj;“. (Tja,
það ætti að vera unnt aö hafa
við kaffidrykkju landans). Úr
kvömunuin rann kaffið svo í
sjálfvirkar vigtar, sem vigtuöu
250 gr. skammta í bréfpoka. Auð
vitað var þaö sjálfvirk vél, sem
opnaíi pokana, fyllti þá og lok-
aði þeím síöan, Úr henni komu
peir tilbúnir til þess aö snara
fram á verzlunarborðiö, þegar
iieyrðist; „Einn pakka af kaffi,
takk!“
Brennsluofninn gat brennt um 240 kg. í einu. Hann er nýr, var tekinn i notkun á þessu ári.
Úr ofninum var baununum hellt á stóra, kringlótta grind og kældar
þar. Fjögurra arma vifta hrærði í þeim allan tímann.