Vísir - 05.08.1967, Blaðsíða 12

12
V Í SIR . Laugardagur 5, ágúst 1367.
4 Astarsaga
úr
sjóferð
MARY BURCHELL:
Jm aldur og ævi
— Henni líður vel. Jenny var dá-
lúið forviða. — En dr. Pembridge
getur sagt yður miklu betur frá
þessu en ég get.
— Ég á ekki við það. Ég veit að
holskurðurinn fór vel. En það var
annað, sem mig langaði til að tala
við yður um. Hvað voruð þér aö
gera þegar ég kom inn, Jenny?
Hann benti á blýantinn, sem hún
hélt á f hendinni.
Hún varð hissa á, að hann var
farinn aö kalla hana Jenny aft-
ur, og tók ekki sem bezt eftir, hvað
hann sagði. Svo leit hún á blaðið
fyrir framan sig og bögglaði það
saman.
—Það var ekki neitt sem yður
kemur við, sagði hún stutt í spuna.
— Hvers vegna spyrjið þér að þvi?
— Af því að ég held að það sé
eitthvað viðvíkjandi mér. Það var
ekki bréf, eöa var það?
— Nei.
— Þá var það uppkast aö sím-
skeyti.
Hún varð hissa á því, eins og svo
oft áður, hve fljótur hann var að
draga ályktanir, og fannst ástæðu-
laust að kvelja forvitnina í honum
lengur.
— Jæja. Ég var að brjóta heil-
ann um hvemig ég ætti aö orða
skeyti til sir James þannig, að hon
um yrði ekki mjög bylt við. En
yður skjátlast, éf þér haldið, að
það snerti yður á nokkum hátt.
— Vitanlega snertir það mig.
Hvað haldið þér að verði það fyrsta
sem hann gerir?
— Hvemig ætti ég að vita þaö?
— Hann kemur sennilega meö
flugvél, til þess að hitta skipið á
einhverri höfninni í Ástralíu.
Jenny hugsaði málið og sagöi
svo, stutt: — Líklega hafið þér
rétt fyrir yöur. Og þá er þungri
byrði léft af mér.
— Ég vildi mælast til, að þér
senduð ekki þetta símskeyti, sagði
hann í einkennilega mildum tón. —
Claire mundi ekki verða yður þakk
lát fyrir það heldur, skiljið þér.
—Það stoðar ekki, sagði Jenny
einbeitt. — Þér látiö yður væntan-
lega ekki detta í hug, að ég ætli
mér að halda því.ysem komið hefur
fyrir, leyndu fyrir fööur hennar?
—Hún er svo að segja úr hættu
núna. Er nokkur þörf á að fara aö
hræða hann að óþörfu? Sérstaklega,
þegar nauðsynlegt er að hlífa hon
um við öllu, sem getur valdiö geðs
hræringu?
— Hann er miklu hressari núna,
hefur ritari hans skrifað mér, svar
aði Jenny um hæl. — Og mér er
ómögulegt að taka þessa ábyrgð á
mig ein.
— Þér gætuð tilkynnt þetta ein-
hverjum sem væri nær.
— Hvað eigið þér við?
— Hvers vegna símið þér ekki
ættingjunum, sem hún ætlar að
heimsækja? Þá geta þeir gert sér-
stakar ráðstafanir til að taka á
móti henni. Þeir gætu meira að
segja komið á móti henni í ein-
hverri höfninni, sem skipið kemur
við i, áður en það kemur til Sidn-
ey.
Jenny var hikandi, og hún furð-
aði sig á, að fortölur hans skyldu
enn geta haft áhrif á sig. Að visu
ekki svo mikil, að hann gæti feng-
ið hana til að skipta skoöun, en þó
nægileg til þess, að hún efaðist
um sinn eigin ásetning.
— Hvers vegna, spurði hún og
horfði eins rólega á hann og hún
gat, — er yður svona umhugað um
að telja mér hughvarf í þessu?
— Af þeirri einföldu ástæðu, að
hvorki mér eða Claire þætti vænt
um að hafa sir James nærri okk-
ur, eins og nú stendur á.
— Þið hafiö þá áform um . . .
— Við höfum engin áform, Jenny
tók hann fram í. — Við afráðum
ekkert, fyrr en við erum komin
til Ástralíu, og Claire hefur séö,
hvernig öllu vindur fram þar, og
ég ætla ekki aö reyna að hafa á-
hrif á hana. En ef sir James kæmist
í uppnám og flygi til Ástralíu og
slægist í förina í Perth, til dæm-
is...
Hann þagnaði, — ef til vill í þeim
tilgangi að láta Jenny gera sér Ijóst,
hvernig þá mundi fara.
Vitanlega voru það eingöngu eig
inhagsmunir, sem vöktu fyrir
Kingsley Carr, en úr því aö hann
lagði málið fyrir á þennan hátt, gat
Jenny ekki komizt hjá að íhuga,
að reiður og tortrygginn sfr James
gæti gert meira ógagn en gagn, ef
hann hitti þau.
En þessi hugmynd um aö hgfa
samband við áströlsku ættingjana,
var alls ekki slæm miölunartillaga.
Jenny leit á bögglaða blaðið,
sem hún hélt á 1 lófanum, og fann
á sér, að hún var alls ekki maður
til að gera fleiri tilraunir til skeyta
sendinga fyrst um sinn.
— Ég skal hugsa um þetta, sagði
hún viö Kingsley Carr. — Ég er
of þreytt til að taka nokkra ákvörð
un núna. Og svo stóð hún upp frá
borðinu.
— Það er gott. Hann stóð upp
lika. — En ég verð að segja eitt
enn, Jénny, ég veit ekki hvers
vegna ég þarf þess. Hversu miklu
illu sem þér trúiö um mig — og
þér háfið að sumu leyti ástæðu til
þess — þá er eitt víst: — Ég elska
Claire!
— En... Jenny var komin af
stað frá borðinu, en stanzaði, og
horfði undrandi á hann. — Hvernig
dirfizt þér að segja mér þetta?.
Þér voruð reiðubúinn til aö útskúfa
henni, vegna annarrar stúlku, sem
þér hélduð, aö meiri slægur væri
í.
— Já. Ég hagaði mér illa. Ég
viðurkenni það. En þér vitiö ekki,
að við Claire höfðum verið að ríf-
ast, áður en þetta gerðist.
— Ekki var það að sjá á yður,
sagði Jenny tortryggin.
— Yður tókst nú vel að leika
líka, sagði hann og hélt svo áfram:
— En þetta var nú samt illa gert
og óafsakanlegt hjá mér, og mér
dettur ekki ' hug að neita því.
En þegar Claire var í lífshættu í
nótt... Nú varð hann skjálfradd
aður. — Jæja, það skiptir í raun-
inni minnstu, hvort þér trúið mér
eða ekki. En mig langaði nú til
að segja þetta samt, einhverra hluta
vegna.
— Ég veit ekki, hverju þér ætlizt
til að ég svari, sagði hún loks hik-
andi. — Og sannast aö segja veit
ég ekki, hverju ég á aö trúa.
— Nei. það er svo. Eiginlega
þurfið þér ekki að svara neinu,
sagði hann svo og yppti öxlum og
hló um leið og hann fylgdi henni
til dyra. — En þér megið ekki
gera neitt í bráðræði Jenny.
Þó orðið væri áliðið, var enn
s'j.ngur af fólk: uppi á þilfarinu,
en það var hvort tveggja, að Jenny
var ekki i því skapi eða þannig
klædd, að hún vildi taka þátt í
neinum gleðskap, svo að hún fór
upp á efra þilfarið og smokraöi
sér út í afskekkt horn, studdi hand
leggjunum á borðstokkinn og starði
út á hafið í tunglsljósinu.
Hún var þreytt og vílandi, hugur
inn á ferð og flugi, og þó að hún
fyndi, að nú væri gott næði til að
afráða, hvort hún ætti að láta sir
James vita um sjúkdóm dóttur
hans eða ekki, gat hún ómögulega
ráðið við sig, hvað hún ættí aö
gera.
Hún fór að hugsa um þessar
ótrúlegu vikur-.sem hún hafði lif-
að síðan hún kom þarna um borð,
um gleðistundirnar og raunimar
— atburði, sem voru svo ótrúleg-
ir, að henni fannst ævin heima og
í skrifstofunni líkust því að hún
væri lifuð í öðrum heimi.
Mér finnst ég ekki vera sama
manneskjan heldur, hugsaði Jenny
með sér, og ég skil ekki, hvernig
ég fer að því að una gömlu tilver-
unni minni eftir þetta. Þá finnst
mér allt fólkiö, sem skiptir mestu
máli fyrir mig, vera komið í óra-
fjarlægö.

BÍLAR
Bílaskipti —
Bílasala
Mikið úrval af góðum
notuðum bílum.
Bíll dagsins: Benz 190,
árg ’64. Einkabíll. Verð
230 þús. Útborgun 80 þús
Eftirst. 5 þús á mán.
American ‘64 og ’66 z
CÍassic ’64 og ’65
Buick special, sjálfskiptur
’63.
Plymouth ‘64.
Zephyr ’62 ’63 og ‘64
Consul ‘58.
Prince ’64.
Simca ’63.
Peugeot ’65.
Chevrolet ’58 ’59 og ‘62
Amazon ‘64.
Bronco ‘66
Taunus 17M ’65
Opel Capitan ’59.
Opel Caravan ’62 og ’65.
wVOKULLH.F.
Chrysler-
umboðið
Hringbraut 121
sími 106 00
6BB1Ð SOALFIR
VIÐ BIFREIÐINA
BIFREIÐAÞOONUS™
SÚÐARVOGI 9 *2>7392)*
„Takið fenjabátinn minn, Tarzan og Ak-
umba“.
„Viö komumst hraðar á honum, Tarzan“.
„Fyrir nokkrum dögum heyröi ég undar-
legt hljóð, sem færðist nær fenjaþokunni".
„Það gætu hafa verið vinir mlnir á mót-
orbátnum".
„Við munum stefna i þá átt“.
„Og munið að fara ekki inn í fenjaþokuna,
þar bíður dauðinn“.
<a/uuiχu/
RAUDARÁBSTÍC at SÍIWI 22022
Ráðifi
hitanum
sjálf
meS ...
Með B8AUKMANN Mtasfflli á
hverjum ofni getíð þér sjálf ákveð-
ið hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvírkan hifastilli
er hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg í 2ja m.
fjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukið vei-
liðan yðar
BRAUKMANN er séutaklega hent-
ugur á hilaveitusvaeði
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15
SPftBHI TÍMA
Knútur Bruun hdl.
Lögmannsskrifstofa
Grettisgötu 8 II. h.
Sími 24940.
Maðurinn sem annars
aldrei les auglýsingar
auglýsingar