Vísir - 07.10.1967, Blaðsíða 4

—................................... |B|.
V inkonur Marlon Brando
James Bond harður í horn að taka
því tækifærið var allt of gott til
þess að láta sér þaö úr hendi
sleppa.
„Eh — hemm. Hvert verður
næsta James Bond-verkefni yð-
ar?“
„Þau verða sko ekki fleiri. —
Fimm slíkar myndir eru alveg
nóg!“
„Líkar yður persónan ekki leng
ur?“
„Ég sagði, að fimm væru nóg!“
„Útlit yðar ber vitni þess, að
einhverjar nýjar myndir eru í
vændum. Hverjar eru þaö?“
„Hvaö hárinu og börtunum við
kemur, þá hef ég safnað þeim
vegna næstu myndar minnar, sem
er kúrekamynd. Einhvern tíma á
næstunni verður hafinn leikur í
henni í Mexíkó. Ég er sjálfur
einn af framleiðendunum. — Ed-
ward Dmytryk verður leikstjóri.
Punktur“.
Það var lítið meira, sem blaða-
maðurinn hafði út úr leikaranum
meðan hann elti hann að leigu-
bílnum. Aðeins það, að jafnvel
James Bond ætti fullan rétt á
að hafa sitt einkalíf í friði! Jú.
þetta væri í fyrsta sinn, sem hann
væri í Osló, og hann væri ekk-
ert sérlega hrifinn af veðrinu
Bless!
Það þarf þó ekki meira til þess
að gleðja blaðamannshjartað, sem
lét kaldar kveðjur hans engin á-
hrif hafa á sig. Upp á blað og
eftir 15 mínútna pikk á ritvél-
ina afhenti hann hróðugur rit-
stjóranum sínum stórfréttina
sína.
TTm þessar mundir er Marlon
Brando staddur f París, en
þessi frægi kvikmyndaleikari,
sem vegna framkomu sinnar hef-
ur verið kallaður vandræðabarn
Hollywoods nr. 1, er ógiftur eins
og stendur. Það hefur því varla
liðið sá dagurinn, að hann hafi
ekki verið orðaður við nýja og
nýja stúlku, en kynnin virðast
yfirleitt hafa verið stutt. Nú hafa
flestir slúðurdálkahöfundar kom-
ið sér saman um, aö hann um-
gangist einkaritara sinn á þann
hátt, að þar hljóti eitthvað að
búa á bak við, enda er hún eini
kvenmaöurinn, sem hann hefur
umgengizt lengur en nokkra daga
i einu — síöustu mánuðina, Síð-
ast var hann giftur Anna Kashfi.
Þegar hann hefur verið spurður
um samband þeirra, hefur hann
eðlilega brugðizt hinn versti við
og neitað að segja nokkuð þar
um. Þessi mynd er tekin af þeim
fvrir nokkru og varla hefur hún
gefið tilefni til orðrómsins. Sarita
Mendez, en svo heitir einkarit-
arinn, er mexikanskur ríkisborg-
ari, en til helminga er hún að
uppruna frá Asíu.
Dulbúinn laumaðist Sean Connery á milli húsa.
Kná
Forbab'ist að vekja athygli i heimsókn til Osló
að er ekki aðeins á hvíta tjald-
inu, sem Sean Connery er
harður í horn að taka og lætur
ekki uppi- annað en þaö, sem
hann sjálfur vill, þótt klipinn sé
með glóandi töngum. Því komst
hann að raun um norski blaða-
maðurinn, sem ætlaði sér að ná
frétt lífs síns, þegar hann sá
hetjuna úr James Bond-kvik-
myndunum stíga út úr flugvél í
Osló.
Þetta var nokkuö naskur ná-
ungi, þessi blaðamaöur, og hann
hafði þekkt Sean Connery í gegn-
um dulargervi hans. Án þess að
hafa gert nokkur boð á undan
sér, kom Connery til Osló, — í
fyrsta sinn á ævi sinni. Með eld-
rautt bindi um hálsinn, síða barta
og hár, sem náði niður á flibba,
var ekki svo gott að þekkja
hann. Sérlega breytti yfirskeggið
útliti hans mikið. Hann leit út
eins og eitthvert sambland af
mexikönskum uppreisnarforingja
og Groucho Marx.
Þegar blaðamaðurinn hafði
klipið sjálfan sig í handlegginn
til þess að fullvissa sig
um, að þetta væri ekki draumur,
hraðaði hann sér í áttina til kvik-
mvndahetjunnar.
„Hvaða erindi getur James
Bond átt til Osló? Er SPECTRE
(höfuðandstæðingur 007 í Band-
myndunum) með einhverja deild
hér?“
Blaðamaðurinn brosti elskulega
til Connerv, um leið og hann dró
unn vníabókina og blýantinn. —
Hann var þegar farinn aö gera
sér 1 hugarlund fvrirsögnina í
blaðinu sínu daginn eftir — og
ritsHórinn! Sá yrði ánægöur!
„É’ er hér algerlega í EINKA-
erindum“ sagði leikarinn og svip
hrigðin og hl’óðfallið gáfu fylli-
lega til kvnna að hann var ekk-
ert sérlega skrafhreifinn þessa
stundina. Ef til vill hefur honum
líka gramizt það, að svo auð-
veldlega hafði verið séð í gegn-
um dulargervið.
Þáð kom á aumingja blaða-
manninn. „Naumast hann er
hvass!“ En hann herti sig þó upp,
^ Haustannir
í Það er furöulegt að sjá
/' hvemig borgarbragurinn breyt-
ist, þegar skólaæskan fyllir allt
Íí einu kaffihúsin og gengur
hávaðasöm, ánægö og áhyggju-
laus um götumar í miðbænum.
Bókabúðirnar og ritfangaverzl-
anir efu fullar af skólafólkinu
sem er að útbúa sig fyrir vetr-
Íamámiö. Og svo jafnframt hin-
um hefðbundnu skólum, þá eru
það dansskólar, en ef marka má
umtalið og auglýsingamar, þá
virðast dansskólar vera um-
fangsmiklar stofnanir í henni
Reykjavik. Það mætti halda, að
obbinn af fólki stundaöi ein-
hvers konar dans eöa jass-
ballett, eöa hvað þaö nú er.
Kannski fólk viiji heldur læra
Judo, sem nýtur ekki svo lítilla
vinsælda, en keppzt er við að
auglýsa hvort tveggja.
Málverkasýningar tilheyra nú
ekki lengur vetrinum eingöngu,
því að það má segja, að tvær
og þrjár listsýningar hafi staðið
samtímis ailt árið. Hvað skyldu
annars vera margir „listmálar-
ar“ í landinu, eða skyldi vera
nokkur leiö að koma tölu á öll
iistaverkin, sem hafa verið til
sýnis og sölu á árinu? Ef meta
mætti menningarstig þjóðarinn-
ar í beinu hlutfalli eftir grósk-
unni í myndlistinni, þá erum
við vafalaust háþróaðasta þjóð
sem finnst á jarðkringlunni.
Með haustinu hefst einnig
leikstarfsemln hjá leikhúsum
borgarinnar, og það er að sjá,
sem við eigum margt skemmti-
legt i vændum á fjölum leikhús-
anna í vetur, m.a. ný verk ís-
lenzkra höfunda, en slíkt vekur
alltaf forvitni og eftirvæntingu.
En ýmislegt það, sem áður
taldist til haustanna, viröist
glata vinsældum, eins og t. d.
sláturgerðin, en þær fréttir ber-
ast, að slátursala hafi veriö með
minna móti. Er illt til þess að
vita, að sú hefð húsmæðra að
gera slátur til vetrarins sé að
breytast, því að slátur er talinn
hollur og góður matur. En sagt
er að ungu húsmæðrunum þyki
þægil. að kaupa bara einn og
einn sláturskepp eftir hendinni
úti í næstu búð. Svona breytast )
lífsvenjurnar, en vonandi kemst ^
það í tízku aftur, að húsmæður t
nýti sláturafurðirnar, því slátur- /
gerðin er svo þjóðlegur heimil- }
isiðnaður, sem ungar húsmæður 1
ættu að hafa í heiðri, enda er t
heimabúiö slátur mjög ódýr /
matur. /
En á haustin byrja veður \
einnig að gerast válynd, svo að i
slysahættan eykst í umferðinni, /
svo einnig í lofti og á Iáði, svo J
ag veðrabrigðum haustsins ber )
að mæta með gát. Dimmviöri
með snöggri ísingu á vegum er t
vetrarboði, sem hvert haust ’
kemur mörgum á óvart og veld- '
ur miklu tjóni og sárindum bíl- ^
eigendanna, þó ekki sé meira
sagt. f
Venjur okkar og svo veðrátt- /
an gera sitt. til að árstíðaskipt- I
in fara ekki fram hjá neinum. \
Þrándur í Götu. í