Vísir - 11.09.1968, Side 12

VlSIR . Miðvikudagur 11. september 1968.
m TIMA
IMíLmm
RAHPARARSTte 3» StMI 23022
Jæja, Waz-Don, farðu með mig til.
----------------
SIGHVATUR EINARSSON&CO
SÍMI 24133 SKIPHOLT 15

REIKNINGAR
LÁTIÐ OKKUR INNHEIMTA...
')að sparar yður t'ima og óþægindi
NNHEIMTUSKRIFSTOFAN
Tjarnargötu 10 — 111 hæð —Vonarstrætismegin — Sími 13175 (34íaur)
Með 6RAUKMANN hUastilli 6
hverjum ofni getið þér sjólf ákveð-
ið hitastig hvers herbergis —
BRAUKMANN sjálfvirkan hitastilli
jr hægt að setja beint á ofninn
eða hvar sem er á vegg I 2ja m.
rjarlægð frá ofni
Sparið hitakostnað og aukið vel-
liðan yðar
BRAUKMANN er sérstaklega hent-
ugur á hitaveitusvæði
Tarzan víkur sér undan þungu höggi
Bu-Tars.
'Takzan swwgs
UMPER aU-TAft‘S
SAVAGB BLOW!
RáSið
hitanum
sjálf
með ....
82120
rafvélaverkstædi
s.melsteds
skeifan 5
lökum aö okkur:
9 Mótormælingar
"'l Mótorstillingar
"*l Viðgerðir á rafkerfi
dýnamóum og
störturum.
Rakaþéttum raf-
kerfið
Varahlutir á staðnum
hana minnast á þaö. Það var þess
vegna, sem ég vildi vara yður við.
Ég þykist vita að hún hafi beðið
yður um að taka þátt í hátíðinni,
og ég vona að þér takið þeim til-
mælum meö skilningi. Þaö er hið
eina, sem um er að ræða — að
taka slíku með skilningi og láta
sem maður leiki meðan Desdemona
dvelst 1 ímynduðum heimi innan
um svipi og vofur."
Firmin hafði numiö staðar til að
horfa út um gluggann, og þau fjög-
ur, sem staðið höfðu við dyrnar á
matsalnum, höfðu kvaðzt i bili.
Gail og Christian gengu hliö við
hlið fram í anddyrið, hertogaynjan
og stúlkan gengu 1 áttina að borði
skákmannanna, sem tekið höfðu sér
sæti við taflborð sitt og voru fam-
ir að fylkja hersveitum sinum til
enn nýrrar orrustu.
„Vofur...“ endurtók hr. Bean
mildum rómi. „Einnig ég bý á meö-
• al þeirra. Mínum augum séð eru
þær tíðir gestir hérna. Mér verður
litið á Christian og þá minnist ég
hinnar fögru eiginkonu hans, fyrsta
kvöldið, sem þau voru héma og ég
sá þau koma þarna niður stigann."
Það var eins og hr. Bean talaði
fyrst og fremst við sjálfan sig. Hann
horfði á Christian. „Hvers vegna
kemur hann hingað?“ spurði hún
lágum rómi.
„Hann einn getur svarað því,“
mælti hr. Bean.
Hún sá að Christian veitti tónlist
inni athygli, og nú leit hann spyrj-
andi til hennar eins og hann furðaði
sig á hvers vegna hún hefði valið
slíka tónlist, sorgargöngulag streng
brúðanna. Um leið og þau horfðust
í augu, fannst henni hún geta ráðið
það af tilliti hans, að einhverjar
endurminningar vöknuðu hjá hon-
um við þetta tónver’- sem hún hafði
valið, og það var undrun í svip
hans eins og hann héldi að hún
hefði á einhvern óskiljanlegan hátt
BÍLAKAUP - BÍLASKIPTI
Skoðið bílono, gerið góð kaup
Vel með farnir bílar
í rúmgððum sýningarsal.
úrvni
Umboðssala -
Við tökum velúilítandi
bila 1 umboðssölu.
Höfum bílana fryggða
gegn þjófnaði og bruna.
SYNINGARSALURINN
SVEINN EGILSSON H.F.
LAUGAVEG 105 SlMI 22456
komizt að raun um eitthvað, sem
snerti lagið og hann, og hún gat
þó ekki vitað neitt um.
Hún sá að hann bauð Gail Kerr
góða nótt, gekk síðan út og hún
sá gremju og vonbrigði færast í
svip hennar.
Maðurinn sem kvaðst heita Merri
day gekk út að glugganum, stóð
þar rétt hjá Gaif Kerr og horfði
út, Laura þóttist vita að þau væru
bæði að horfa á eftir Christian.
Skyldi hann fara beinustu leið
heim í kofa sinn, eða taka sér
lengri göngu í tunglsljósinu, einsam
all með sínar leyndu hugsanir og
vandamál?
Firmin kom til hennar og hún
flýtti sér að segja við hann: „Þú
verður að vera svo vænn og hafa
mig afsakaða, Gene, ég er orðin
svo þreytt að ég ætla að fara að
sofa.“
Á leiðinni til herbergis síns kom
hún við í bókasafnsherberginu, þar
sem eldur brann á arni þótt eng-
inn væri þar inni. Hún renndi aug-
unum yfir bókakilina á hillunni.
Hún var sárþreytt í fótunum ^ftir
öll hlaúþin í fjörunni um morgun-
inn, hún var þreytt og fann að
hún mundi ekki þurfa að taka inn
neinar svefntöflur, ákvað að lesa
þangað til hún dytti út af. Þegar
hún hafði fundið tvær bækur við
sitt hæfi, hélt hún sem leið lá eft-
ir ganginum og þegaf hún nálgaðist
herbergisdyr sínar, heyrði hún ein-
hvern hósta. Það var þröngur stigi
niður við austurenda gangsins, og
maður á grænni stormúlpu var þar
á leið niður. Þegar hann kom á
stigapallinn, kom hann auga á hana
og þótt birtan væri dauf, sá hún
brot úr andrá í andlit honum, kinn
fiskasogið að henni sýndist, hárið
svart og strítt, og henni þótti sem
hún hefði séð það einhvem tíma
áður.
Þegar hún opnaði dyrnar aö her-
bergi sínu, skein tunglið inn um
gluggana. Hún afklæddist í tungls-
| ljósinu og þegar hún hafði brugöið
j yfir sig náttserknum, gekk hún út
. að glugganum og horfði út yfir
glitrandi hafið, brimsjóina, sem
héldu í endalausri fylkingu upp að
björgunum. Þá sá hún mann í
tunglsljósinu standa frammi á bjarg
brúninni. Það var Christian. Á með
an hún horfði á hann, sneri hann
við og hélt eftir stígnum í áttina
að kofa sínum og andartaki síðar
sá hún ljós skína þar úr glugga.
Nú var það stormurinn, sem lék
sorgargöngulagið og gömlu grátvið-
irnir stundu og andvörpuðu. Hún
var í þann veginn að hverfa frá
glugganum og ganga til rekkju,
þegar hún sá mannveru koma úr
skugganum milli triánna út i tungls
Ijósið. Það var Merriday. Hann gekk
niður stíginn og fram á bjargbrún-
ina, nam þar staðar andartak og
kveikti sér í sígarettu, en að því
búnu hélt hann áfram göngu sinni
eftir stígnum í áttina að kofa
Christians.
Skyndilega heyrði hún hreyfil-
i hljóð yfirgnæfa stormgnýinn, það
var bfll, sem ók fram hjá kránni og
eftir stígnum. Um leið og Merri-
day sá bjarmann af ljósum hans,
hljóp hann út af stignum.
Þetta var leigubíll. Hann stað-
næmdist úti fyrir kofa Christi-
ans. Þar steig einhver út úr honum.
Þegar bíllinn sneri við aftur, var
Merriday snúinn við og gekk eftir
stfgnum heim að kránni.
' NÍUNDI KAFLI.
Draumur Lauru var líkastur mar
tröð. Hún var á flótta á skfðum yf
ir snævi þakin fjöll, án þess að
hún gerði sér grein fyrir undan
hverju hún var að flýja. Andartaki
, síðar var hún glaðvakandi, en skelf
I ing draumsins strengdi enn hverja
j taug og henni fannst sem hún hefði
1 veinað upp úr svefninúm.
Hún kveikti á náttlampanum og
leit á klukkuna á náttborðinu. Hún
var hálf tólf. Enn skein tunglið
inn um gluggann, storminn hafði
lægt nokkuð, og nú greindi hún
raddir uppi á ganginum á næstu
hæð fyrir ofan.
Einhver knúði dyra á herberginu
I hinum megin við ganginn, og þegar
j þær voru opnaðar, heyrði hún mál-
I róm hr. Beans.
„Fyrirgefið, dr. Hawkins", sagði
! hr. Bean. „Mér þykir ákafiega fyrir
! því að vekja yður. En það hefur orð
! ið slys uppi á þriðju hæð. Vilduð
í þér gera svo vel að koma ....“
! 1 „Hvers konar slys?“ spurði lækn-
’ irinn.
i „Einn af gestum okkar.... ung
j frú Gail Kerr... hlaut slæma
I byltu." Ég kem meö yður“, sagði
dr. Hawkins."
/