Vísir - 05.11.1968, Blaðsíða 12

Vísir - 05.11.1968, Blaðsíða 12
ÉDGAR AlCH BlJRROUGHS^k .AND THEY'D >(t/L JUMP ME JP I TOLD THE TKUTH NOW! I THOU6HT IT WOULP MAKE FINDING TARZAN easier... i I SHOULD FINISH HIM \ NOW... BUT l I CAA/'T' jCLAIMING TO i BE SON OF THEIR GOD WAS i A M/STAKE! Ég hélt, að það myndi fyrir að finna Tarzan... ’.g ætti að gera út af við hann núna V í SIR . Þriðjudagur 5. nóvember 1968. Nokkrum andartökum síðar stóö hann frammi fyrir spegiimynd sinni — spegilmynd Charles Bancroft, eöa þeirra beggja, sá sjálfan sig íklasðast baðsloppnum og leggja af stað inn I svefnherbergið eins og klaufalegan gamanleikara í lé- 'legri kvikmynd. Hann snaraöist úr baðsloppnum, hraðaði sér í fötin eins og hann aetti lífið að leysa og um leið gat hann ekki varizt hinni áleitnu skuggamynd af Al- exandríu, eiginkonu Charles Bancr- oft, þar sem hún stóð allsnakin í steypibaðinu hinum megin við vegg inn. Gat ekki varizt þeirri spum- ingu, hvernig henni mundi verða við, ef hún hefði hugmynd um þá fáránlegu sjálfheldu, sem hann var staddur í... Hann hugsaði sem svo, að ef hann flýtti sér, kynni honum að takast að ljúka við að klæða sig og komast út úr svefnherberginu, áður en hún kæmi úr baðinu, hefði hann þá heppnina með sér. En heppnin, sem virtist hafa ver- ið hans það sem af var, virtist hafa sleppt af honum hendinni and- artak. Þegar hann var að bisa við að hnýta á sig bindiö titrandi fingmm, kom hún út úr baðher- rökum af okRui nvers sonai uiurni' oa sprengivinnu 1 Húserunnurn og ræs um Leigjum út loftpressiij rg rtbi sleða Vélaleiga . Steindói> Sigbva:> sonai AlfabrekkL viC Suðurlandí- braut sími T0435 II TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA V ClRVAL AF ÁKLÆÐUM IAUOAVEO 62 - SlM110825 HElMASlMI 53634 BÖLSTRUN Svefnbekkir í úrvali á verkstæöisverði GÍSLI JÓNSSON Akurgerði 31 Smi 35199. Fjölhæt íarðvinnsluvéJ ann- ast lóðastandsetningar, gref húsgrunna, holræsi o.fl. berginu klædd ljósbláum silkislopp, skósíðum, sem gerði einungis að ■jndirstrika neKt hins íturvaxna líkama, sem honum var ætlaö að skýla. Andlit hennar var annarlega bjart og heitur roði í vöngunum en móða í augunum, þegar hún lét hallast upp að dyrastafnum og virti hann spyrjandi fyrir sér. Svo gekk hún yfir að snyrtiborðinu, settist og tók að greiöa hárið og mælti léttum rómi, næstum því glaðlega, en þó eins og hún talaði öllu fremur við spegilmynd sína, við sjálfa sig, heldur en hann. „Veiztu til, að ég hafi nokkurn tíma farið svo í baö, síðan við giftum okkur, aö þú hafir ekki komiö inn til mín, ef þú varst einhvers staðar nálægur?" Og eftir örstutta þögn bætti hún við. „Ertu að reyna að hræða mig, Charlés?“ „Nei“, svaraði hann. „Ég óttaö- ist einungis, að þú kynnir ekki við þaö ... eins og málum er háttað“. Hann gat ekki annað en dáðst að snarræði sínu. Þaö var því likast, að einhver legði honum orð í munn. „Eins og á stendur?" Hún leit til hans. „Og hvað áttu við með því?“ Og enn virti hún hann spyrjandi fyrir sér. „Jæja, hvaö um það — þú ert þó aö minnsta kosti líkari sjálfum þér, eftir að þú hefur haft fataskipti. Ég var einmitt að brjóta heilann um það í baðinu, hvaö þaö eiginlega væri, sem gerði þig svo ... framandlegan, annað en það, að fötin, sem þú varst í, virðast gersamlega eyðilögð. Og svo mundi ég það, að hárinu var öðru- vísi skipt en vanalega, þótt þú hafir lagfært það núna, sé ég er.. „Ég lét raka mig í New York. Það hefur verið klaufaskapur rakar- áns ...“ „Jæja, þrátt fyrir klaufaskap sinn sannar sá rakari þó víst atriöi, ... að þú varst í New York í kvöld er leiö, en ekki í Boston, vinur minn“ Honum fannst sem verið væri að hrinda sér fram af hengiflugi. Átti þetta smáræöi þá að verða honum að faili? „Hvað áttirðu viö áðan með orö- unum, „eins og á stendur?“ Gerðist eitthvað það í New York, sem gaf þér ástæöu til að halda, að ég mundi ekki kunna því vel, að þú kæmir inn til mín, á meöan ég var í baði?“ Hún ræddi enn við spegilmynd sína. Greiddi hár sitt löngum, hröð um töikum, og hver taug hans var þanin til hins ýtrasta. Hann var að því kominn að segja henni sann- leikann. Þetta gat hvort eð var ekki gengið öllu lengur, sízt þegar hún hjó eftir sérhverju orði, sem hann sagöi. „Þú segir þette f einlægni. „Alexandria", mælti hann og fann, að hann varð að hrökkva eöa stökkva. „Alexandría ... hlustaðu nú á mig .. „Fyrir alla muni...“ Og greiðan staðnæmdist i miðju taki. „Fyrir alla muni hættu að kalla mig Alex- andriu. Og hvað svo sem það er, sem þér finnst, að þú þurfir að segja mér, þá láttu það bíða“. Hún þagnaði við, hélt áfram að greiða sér. Tók svo aftur til máls við spegilmyndina. „Segðu mér samt eitt... Var þessi deila okkar í kvöld er leið orsök þess, að þú fórst til New York, eöa voru það við skiptaerindi?" Spurningin kom honum á óvart. Kannski gafst honum þama tæki- færi til að segja henni, hvemig kom ið væri — en mundi það ekki ein- ungis gera illt verra? „Ég man ekki einu sinni, um hvað við vorum að rífast", sagði hann hikandi, en hrein skilnislega: Og Alexandría brosti dauft. „Um hvað höfum við yfirleitt deilt að undanförnu?" Hún reis á fætur og horfði á hann. „Þú, sem getur verið svo aðlaðandi og skemmtilegur, þeg ar þú bragðar vín í hófi, en það hef ur lítið borið á þvi að undan- förnu ...“ Hún þagnaði við „Þú gerðir mig svo hrædda i kvöld er leið, Charles. Hvers vegna hringdirðu ekki?“ Hvers vegna? Hartn haföi ekki neitt svar á reiðum höndum. Mér þykir fyrir því, að ég skyldi gera þig hrædda". sagöi hann. „Og um leið er ég einlæglega snortinn ...“ Hún leit á hann, undrandi og spyrjamdi. „Þú segir þetta í einlægni?” „Já...“ „Þú ert ekki aö gera gys aö mér?“ SIMI 8 21 43 SSSZÚIÍlMl HF Bolholfi 6 Bolholfi en ég get þ£ð eliki. Þa3 voru mistök að segjast véra sonur guðs þeirra. „Nei, því fer fjarri“. Rödd hennar titraði, augnaráð hennar var heitt og spyrjandi eins og hún þyrði ekki að treysta vakn andi von sinni. „Ó, Charles... ég viðurkenni, að ég hef ekki hugmynd um, hvaö gerist hið innra með þér. Á stundum finnst mér sem það hljóti að vera einhver leynd saga ,, eitthvað, sem reisir þar múr á milli okkar. Og þá fer svo, að í stað þess að reyna að skilja, verð ég gröm og aumka sjálfa mig. Vegna þess að hugur þinn er mér lokaður og ég hef ekki neinn lykil að honum. Þá finnst mér að þú sért stolltur að þú þarfnist min ekki...“ Hún þagnaði í miðri setningu. „Þú mátt ekki reiðast mér", hvíslaði hún. a 82120 ■ rafvélaverkstædi s.melsfeds skeifan 5 Tökuro að okkur; 1 Mótormælingar 1 MðtorstiHingar ■"* Viðgerðir á rafkerfi dýnamóum og störturum. Rakaþéttum raf- kerfið '/arahlutir ð staðnum . gera mér léttara ... og þeir myndu gera út af við mig, ef ég segði sannleikann núna. Vertu kyrr. Berstu. FELAGSLÍF KNATTSPYRNUFÉL VHONGUB Handknattleiksdeild Æfingatafia fvrir veturinn ’68-’69 Réttarholtsskóli: Meistarafl. karla mánud. Id. 8.40-10.20 1. og 2. fl. karla sunnud. kL 1-2.40 3. fiokkur karla sunnud. kl 10.45-12 3. fiokkur karls mánud kl. 7.50-8.40 4. fiokkur karla =nnnud kl. 9.30—10.il ’ 4. flokkur karla mánud. kl 7-7.50 Meistara 1. og 2. fl. kvenna: briðiud 7.50—9.30 Meistara. 1 >g 2. fl. kvenna: laugard kL 2.40—3.30 3 fi. kve na briðjud. !d. 7—7.50 l.augardalshöll: Meistara, 1 ng 2 fl karlæ föstud. Id. 9.20-11

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.