Vísir - 05.11.1968, Side 12

ÉDGAR AlCH BlJRROUGHS^k
.AND THEY'D >(t/L JUMP ME
JP I TOLD THE TKUTH NOW!
I THOU6HT IT
WOULP MAKE
FINDING TARZAN
easier...
i I SHOULD
FINISH HIM
\ NOW... BUT
l I CAA/'T'
jCLAIMING TO
i BE SON OF
THEIR GOD WAS
i A M/STAKE!
Ég hélt, að það myndi
fyrir að finna Tarzan...
’.g ætti að gera út af við hann núna
V í SIR . Þriðjudagur 5. nóvember 1968.
Nokkrum andartökum síðar stóö
hann frammi fyrir spegiimynd sinni
— spegilmynd Charles Bancroft,
eöa þeirra beggja, sá sjálfan sig
íklasðast baðsloppnum og leggja
af stað inn I svefnherbergið eins
og klaufalegan gamanleikara í lé-
'legri kvikmynd. Hann snaraöist úr
baðsloppnum, hraðaði sér í fötin
eins og hann aetti lífið að leysa
og um leið gat hann ekki varizt
hinni áleitnu skuggamynd af Al-
exandríu, eiginkonu Charles Bancr-
oft, þar sem hún stóð allsnakin í
steypibaðinu hinum megin við vegg
inn. Gat ekki varizt þeirri spum-
ingu, hvernig henni mundi verða
við, ef hún hefði hugmynd um þá
fáránlegu sjálfheldu, sem hann var
staddur í...
Hann hugsaði sem svo, að ef
hann flýtti sér, kynni honum að
takast að ljúka við að klæða sig
og komast út úr svefnherberginu,
áður en hún kæmi úr baðinu,
hefði hann þá heppnina með sér.
En heppnin, sem virtist hafa ver-
ið hans það sem af var, virtist
hafa sleppt af honum hendinni and-
artak. Þegar hann var að bisa við
að hnýta á sig bindiö titrandi
fingmm, kom hún út úr baðher-

rökum af okRui nvers sonai uiurni'
oa sprengivinnu 1 Húserunnurn og ræs
um Leigjum út loftpressiij rg rtbi
sleða Vélaleiga . Steindói> Sigbva:>
sonai AlfabrekkL viC Suðurlandí-
braut sími T0435
II
TEKUR ALLS KONAR KLÆÐNlNGAR
FLJÓT OG VÖNDUÐ VINNA V
ClRVAL AF ÁKLÆÐUM
IAUOAVEO 62 - SlM110825 HElMASlMI 53634
BÖLSTRUN
Svefnbekkir í úrvali á verkstæöisverði
GÍSLI
JÓNSSON
Akurgerði 31
Smi 35199.
Fjölhæt íarðvinnsluvéJ ann-
ast lóðastandsetningar, gref
húsgrunna, holræsi o.fl.
berginu klædd ljósbláum silkislopp,
skósíðum, sem gerði einungis að
■jndirstrika neKt hins íturvaxna
líkama, sem honum var ætlaö að
skýla. Andlit hennar var annarlega
bjart og heitur roði í vöngunum
en móða í augunum, þegar hún lét
hallast upp að dyrastafnum og
virti hann spyrjandi fyrir sér. Svo
gekk hún yfir að snyrtiborðinu,
settist og tók að greiöa hárið og
mælti léttum rómi, næstum því
glaðlega, en þó eins og hún talaði
öllu fremur við spegilmynd sína,
við sjálfa sig, heldur en hann.
„Veiztu til, að ég hafi nokkurn
tíma farið svo í baö, síðan við
giftum okkur, aö þú hafir ekki
komiö inn til mín, ef þú varst
einhvers staðar nálægur?" Og eftir
örstutta þögn bætti hún við. „Ertu
að reyna að hræða mig, Charlés?“
„Nei“, svaraði hann. „Ég óttaö-
ist einungis, að þú kynnir ekki við
þaö ... eins og málum er háttað“.
Hann gat ekki annað en dáðst að
snarræði sínu. Þaö var því likast,
að einhver legði honum orð í munn.
„Eins og á stendur?" Hún leit til
hans. „Og hvað áttu við með því?“
Og enn virti hún hann spyrjandi
fyrir sér. „Jæja, hvaö um það —
þú ert þó aö minnsta kosti líkari
sjálfum þér, eftir að þú hefur
haft fataskipti. Ég var einmitt að
brjóta heilann um það í baðinu,
hvaö þaö eiginlega væri, sem gerði
þig svo ... framandlegan, annað
en það, að fötin, sem þú varst í,
virðast gersamlega eyðilögð. Og svo
mundi ég það, að hárinu var öðru-
vísi skipt en vanalega, þótt þú hafir
lagfært það núna, sé ég er..
„Ég lét raka mig í New York. Það
hefur verið klaufaskapur rakar-
áns ...“
„Jæja, þrátt fyrir klaufaskap
sinn sannar sá rakari þó víst atriöi,
... að þú varst í New York í kvöld
er leiö, en ekki í Boston, vinur
minn“
Honum fannst sem verið væri að
hrinda sér fram af hengiflugi. Átti
þetta smáræöi þá að verða honum
að faili?
„Hvað áttirðu viö áðan með orö-
unum, „eins og á stendur?“ Gerðist
eitthvað það í New York, sem gaf
þér ástæöu til að halda, að ég
mundi ekki kunna því vel, að þú
kæmir inn til mín, á meöan ég var
í baði?“
Hún ræddi enn við spegilmynd
sína. Greiddi hár sitt löngum, hröð
um töikum, og hver taug hans var
þanin til hins ýtrasta. Hann var að
því kominn að segja henni sann-
leikann. Þetta gat hvort eð var
ekki gengið öllu lengur, sízt þegar
hún hjó eftir sérhverju orði, sem
hann sagöi.
„Þú segir þette f einlægni.
„Alexandria", mælti hann og
fann, að hann varð að hrökkva eöa
stökkva. „Alexandría ... hlustaðu
nú á mig ..
„Fyrir alla muni...“ Og greiðan
staðnæmdist i miðju taki. „Fyrir
alla muni hættu að kalla mig Alex-
andriu. Og hvað svo sem það er,
sem þér finnst, að þú þurfir að
segja mér, þá láttu það bíða“. Hún
þagnaði við, hélt áfram að greiða
sér. Tók svo aftur til máls við
spegilmyndina. „Segðu mér samt
eitt... Var þessi deila okkar í
kvöld er leið orsök þess, að þú fórst
til New York, eöa voru það við
skiptaerindi?"
Spurningin kom honum á óvart.
Kannski gafst honum þama tæki-
færi til að segja henni, hvemig kom
ið væri — en mundi það ekki ein-
ungis gera illt verra? „Ég man ekki
einu sinni, um hvað við vorum að
rífast", sagði hann hikandi, en hrein
skilnislega:
Og Alexandría brosti dauft. „Um
hvað höfum við yfirleitt deilt að
undanförnu?" Hún reis á fætur og
horfði á hann. „Þú, sem getur verið
svo aðlaðandi og skemmtilegur, þeg
ar þú bragðar vín í hófi, en það hef
ur lítið borið á þvi að undan-
förnu ...“ Hún þagnaði við „Þú
gerðir mig svo hrædda i kvöld
er leið, Charles. Hvers vegna
hringdirðu ekki?“
Hvers vegna? Hartn haföi ekki
neitt svar á reiðum höndum. Mér
þykir fyrir því, að ég skyldi gera
þig hrædda". sagöi hann. „Og um
leið er ég einlæglega snortinn ...“
Hún leit á hann, undrandi og
spyrjamdi.
„Þú segir þetta í einlægni?”
„Já...“
„Þú ert ekki aö gera gys aö
mér?“
SIMI
8 21 43 SSSZÚIÍlMl
HF
Bolholfi 6 Bolholfi
en ég get þ£ð eliki. Þa3 voru mistök að
segjast véra sonur guðs þeirra.
„Nei, því fer fjarri“.
Rödd hennar titraði, augnaráð
hennar var heitt og spyrjandi eins
og hún þyrði ekki að treysta vakn
andi von sinni. „Ó, Charles... ég
viðurkenni, að ég hef ekki hugmynd
um, hvaö gerist hið innra með
þér. Á stundum finnst mér sem það
hljóti að vera einhver leynd saga ,,
eitthvað, sem reisir þar múr á milli
okkar. Og þá fer svo, að í stað þess
að reyna að skilja, verð ég gröm og
aumka sjálfa mig. Vegna þess að
hugur þinn er mér lokaður og ég hef
ekki neinn lykil að honum. Þá
finnst mér að þú sért stolltur að þú
þarfnist min ekki...“ Hún þagnaði
í miðri setningu. „Þú mátt ekki
reiðast mér", hvíslaði hún.
a 82120 ■
rafvélaverkstædi
s.melsfeds
skeifan 5
Tökuro að okkur;
1 Mótormælingar
1 MðtorstiHingar
■"* Viðgerðir á rafkerfi
dýnamóum og
störturum.
Rakaþéttum raf-
kerfið
'/arahlutir ð staðnum .
gera mér léttara
... og þeir myndu gera út af við mig,
ef ég segði sannleikann núna. Vertu kyrr.
Berstu.
FELAGSLÍF
KNATTSPYRNUFÉL VHONGUB
Handknattleiksdeild
Æfingatafia fvrir veturinn ’68-’69
Réttarholtsskóli:
Meistarafl. karla mánud. Id.
8.40-10.20
1. og 2. fl. karla sunnud. kL
1-2.40
3. fiokkur karla sunnud. kl
10.45-12
3. fiokkur karls mánud kl.
7.50-8.40
4. fiokkur karla =nnnud kl.
9.30—10.il ’
4. flokkur karla mánud. kl
7-7.50
Meistara 1. og 2. fl. kvenna:
briðiud 7.50—9.30
Meistara. 1 >g 2. fl. kvenna:
laugard kL 2.40—3.30
3 fi. kve na briðjud. !d. 7—7.50
l.augardalshöll:
Meistara, 1 ng 2 fl karlæ
föstud. Id. 9.20-11