Alþýðublaðið - 03.02.1966, Blaðsíða 13

Sími 50249
Ást í nýju Ijósi
sýnir
(A new kind of love)
Ný amerísk litmynd, óvenjulega
skemmtileg enda hvarvetna not-
ið mikilla vinsælda.
tslenzkur texti
Aðalhlutverk:
Paul Newman
Johanne Woodword
Maurice Chevalier
Sýnd kl. 7 og 9.
Grafararnir
Mjög spennandi og grínfull ný
Cinema-Scope litmynd með
Vincent Price — Boris Karloff
og Peter Lorrie.
Bönnuð innam 16 ára
Sýnd kl. 5. 7 og 9.
Hljómsveit Magnúsar
Ingimarsfonar
Söngvarar:
Vilhjálmur
og
Anna Vilhjálms
<XXsOOOOOOOÖÖ*
TryggiS yður borð tímanlega f
síma 15327.
Matur framreiddur frá kl. 7.
Trúlofunarhrlngar
Pljót afgrelffsla
Sendum cegn póstkrðfa
Guðm. Þorsteinsson
gnllsmiffur
Bankastræti IX.
SMURSTÖÐIN
Sætúni 4 — Sími 16-2-27
BOUnn er smurður fljótt og vel.
Seljum allar tegundir af smurolíu
hún ekki hirt um að skipa
stað^'engil smn Einræðisherr-
ar eru eins og allir vita litið
fyrir að eiga staðgengla. En
ef yður vantar góð ráð vil
é!g mjög gjarnan aðstoða yður
eftir beztu vitund.
— Ef ég þarf á ráðum að
halda, sagði Jem þakklát, —
mun ég leita til yðar frú Reed.
En sé það svo að hver og einn
beri ábyrgð á sinni deild verð
ur hver og einn að taka sjálf
ur gvarðanir um hegðun sína
og 'gjörðir.
— Ég skal gef yður góð
ráð þó þér biðjið ekki um
þau, sagðí frú Reed og á and
lit hennar kom svvipur sem
minnti á vingjarnlegt bros.
—- Eða aðvörun. Eins og þér
veittuð sjálfar athygli er hr.
Dean leiðinlegur en, óvenjulega
duglegur maður. Hann heldur
að hann sé kvennagull en ég sá
að þér hafið ekkert að óttast
af hans hálfú.
— Þakka yður fyrir, sagði
Jem og gerði sig líklega til
að fara.
— Gleymið þessu ekki sagði
frú Reed. — Ég meina það.
Ef það er eitthvað sem þér
skiljið ekki skuluð þér koma
til mín. Ég iget sennilega út-
skýrt það fyrir yður. Annars er
Dolly heiðarlegrí en allt sem
heiðarlegt er og- yður er óhætt
að treysta orðum hennar
— Ég kann mjög vel við
Dolly, sagði Jem.
— Það var það sem ég átti
við. Góða nótt ungfrú Jedbro.
Ég vona að við verðum ekki
vaktar upp i mótt með því að
eitthvað verði að frú Caller.
Jem fór á brott og henni leið
betur. Frú Reed var einkenni
leg og óvenjuleg kona en hún
var iheiðarlegri en allt sem
heiðarlegt var ekki síður en.
Dolly.
Þegar maður kom ndður stig
ann var skrifstofa Freds það
fyrsta sem blasti við. Hann
leit upp þegar hann heyrði Jem
náligast og benti að skrifstofu
'hennar. Jem leit inn um dyrn-
ar og þar sat Riehard hinn ró-
legasti. Hann leit út eins og
þarna ætti hann heima og hann
var fylliletga rólegur og af-
slappaður. Rafstraumurinn fór
aftur um hana og henni fannst
hún enn á ný skynja liti og
ljós betur en fyrr.
— Dunn tvíburarnir eru ekki
enn farnir að sjá daigsins ljós,
sagði hann, — svo ég leit inn
til að vita hvernig þér liði.
Hvernig hefur frú Caller?
spurði Jem snögg upp á lagið.
— Frú Keith. Ég sagði þér
að hún væri gömul kjaftatífa.
Frú Keith hringdi til mín og
17
sagði að eitthvað einkennilegt
væri á seiði og henni fyndist
að einhver ætti að koma. því
Drammock læknir væri farinn
til London. Hún segir þá furðu
legu sögu að frú Calier sem
hefur legið í rúminu á annað
ár og er þar að auki stórkölk-
uð hafi tekið upp sæng sína og
gengið og þar að auki lamið
hjúkrunarkonuna sína til jarð-
ar.
Jem leit á hann kuldalega.
Henni var alls ekki skemmt.
— Frú Keith er leiðinda
Ikerling, sagði hún.
—• Án efa rétt kæra Jem
en eins og ég hef sagt þér áð-
ur ýkir hún, er þar sem er
reykur er alltaf eldur, ef þú
fyrirgefur orðin sem ég nota.
— Hjálpi mér hamingjan,
sagði Jem reiðilega. — Þetta
■er alls ckki vitúnd fyndið.
Komdu inn á skrifstofuna mína
og ég skal segja þér hvað skeði.
Af hverju ertu ekkí aff dansa
viff Di-Di?
— Di-di er sjálfsa'gt að
kremja 'hjörtu i tugatali, sagði
Jennyouik. — Ef þú fyrirgef
ur mér aftur hvernig ég tek til
orða. Öll þessi ár í Afríku og
hvergi hvítan mann að sjá. Ég
sagði ykkur Di*di að ég faeri
ekki út að dansa fyrr en Dunn
tvíburarnir hefðu glatt for
eldra sína með komu sinni
ekki síður en allt Nethr Basset.
Jæja þá Jem. Við skulum
hætta að rugla svona og fara að
tala um alvarlegri mál.
7. kafli.
— Jæja, Pannycuik hallaði
sér upp að arnhillunni í fremri
S'krifstofunni, — segðu mér nú
kvað kom fyrir frú Caller Fékk
hún eitt af þessum tilfellum
þar sem endurnýjaður styrkur
bæði andlega og líkamlega
virðist benda til bata?
— Einmitt sagði Jem. — Hún
fór út úr rúminu og vildi hitta
Hugo og sýna honum hve mikið
betri hún væri. Ungfrú Devon
var að borða niðri og aðstoðar
hjúkrunarkonan var ekki við-
stödd, svo hún gekk fram að dyr
unum og ætlaði að fara niður
þegar Dolly, sem er ein herbergis
þernan hér mætti henni. Þegar
við ungfrú Devon vorum komnar
upp var May hjúkrunarkona kom
in og hafði verið svo heimsk að
reyna að neyða gömlu konuna
til að fara upp í rúmið. Ungfrú
Devon sem er sérstaklega góð
hjúkrunarkona bendi stúlkuna
út úr herberginu og frú Galler
leyfði henni að ;styðja sig upp
í rúmið. . .
— Engin þreytumerki? greip
hann fram í fyrir henni.
— Nei,. Heldur ekki um geðs
hræringu aðra en reiði. Hún
var blátt áfram hreykin yfir að
henni leið svo mikið betur og
sár yfir að Hugo skildi ek*i sjá
hana. Ef ungfrú Devon hefði ekki
sagt mér að hún væri kölkuð og
rúmliggjandi hefði ég aldrei trú
að því.
— Undralyf Drammocks lækn
is, hvíslaði hann.
— Segðu þetta ekki, flýtti
Jem sér að segja — Þ.að er
hræðileg tilhugsun. Heldurðu
virkilega Richard að ef Hugo
væri að gera eitlhvað — eitthvað
ólöglegt myndi hann biðja þ:'|;
um að taka að þér sjúklingana
hans þegar hann er ekki við?
— Má vera, Pennycuik hleypti
í brúnirnar. Hitt er svo arniað
mái eins og þú veizt sennilega
sjálf að þegar fullorðið fólk
hressist svona skyndilega fellur
það oft saman á eftir. Það er
næstum óhjákvæmilegt. Aí
hverju sendir þú ekki þessa ung
frú Devon eftir mér?
— Ungfrú Devon taldi það á
stæðulau'-t, sagði Jem stíft. —
Hún ræður hér. Hún þekkir frú
Caller. En ég sá svo um að hún
mældi hana og tæki æðaslátt
hennar seinna og léti mig þá
vita hvernig hún hefði það.
— Ég held það sé bezt að ég
fari upp sjálfur. Hann hallaði
sér enn upp að arninum róleg
ur að isjá en hún fann einnig
hve ákveðinn hann var í aS fá
því framgengt ?em hann vildi.
— Segðu ungfrú Devon að ég
hafi litið hingað inn að beiðni
Drammoeks og þegar ég heyrði
um ævintvri frú Caller hafi ég
ákveðið að líta inn til liennar. Ef
eitthvað kemur fyrir eftir það
ber ég ábvrgðina.
Jem leit í augu hans og brosti.
Hann hafði losað hana úr miklum
vanda og henni létti mikið yfir
að þurfa ekki að senda eftir
honum og þar með rífast við
Lauru.
— Jesúíti, sagði hún.
— Þurftirðu ekki einmitt á
þessu að halda, spurði hann. —
Það er ágætt að vera tryggur
og trúr félaga sínum en ég held
«ð ekki sé rétt að leyfa félagan
um að gera rangt. Jæja — sæktu
hana og segðu henni að ég sé
hér.
ALÞÝDUBLAÐIÐ - 3. febrúar 1966 U