Alþýðublaðið - 03.02.1966, Blaðsíða 16

Áfengisneyzlan yfir tveir
lítrar á mann, segja blöðin.
Og ég sem fékk mér ekki
nema eina á árinu. . .
Fróðlegar þykja mér töl
urnar frá Áfengisverzluninni
en meira væri nú gaman að
fá svona skýrslur frá smygl
urunum.
Og það er skattalögreglan,
þessi óþekkta en geigvæn
lega stærð, sem er einhvers
; staðar til liúsa, sem veldur
Það er gott fyrir alla að eiga
: hana að. . .
Alþýðublaðið
Gluggar og rúður brotn
uðu í fjósinu og kýrnar of
kældust og er ein þeirra
dauð. Rúður brotnuðu í spón
í nýbyggðu steinhúsi á bæn
i ,um.
; ■
Morgunblaðið.
'■ .
? '
SUMXR ERU ALLTAF að óskap
ast yfir tekjum sjómannanna, og
'gleyma því þá gjarna að ekki
eru allir sjómenn á aflahæsta
skipinu í flotanum og þótt sum-
ir hafi góð laun og séu vafalaust
vel bjargálna, er auðvitað langt
frá því að allir vaði þeir í pen-
ingum.
Hið virðulega blað Nevv York
Times, sem ævinlega er þekkt
fyrir að hafa heldur það sem
sannara reynist birti nýlega
skemmtilega frétt um bílakaup
norskra síldarsjómanna. Og það
er ekki aðeins að fréttin sé
skemmtileg, heldur er hú.i líka
dagsönn, og að öllu gríni slepptu
þá tökum við okkur það bessa-
leyfi að birta þessa ágætu frétt
bér á baksíðunni.
— Ungur maður klæddur
þykkri peysu, samfestingi og
gúmmástígvélum kom inn í bíla
verzlun í Bodö fyrir nokkrum
dögum, en sú borg er í Norð-
ur-Noregi, skammt fyrir norðan
heimskautsbaug.
— Eigið þið bíla á lager?
spurði hann.
— Auðvitað eigum við það,
svaraði afgreiðslumaðurinn og
hefur líklega þótt fremur fávís-
lega spurt.
—• Ef mér lízt á bílana hjá
ykkur þá ætla ég að fá sextán
stykki, sagði nú sjómaðurinn.
— Ég hef engan tíma til þess
að gera að gamni mínu svaraði
afgreiðslumaðurinn og var hinn
fúlasti. Út með þig.
Sjómaðurinn lét ekki segja sér
tvisvar að fara út og gekk þvert
yfir götuna, en þar var önnur
bílaverzlun. Þar spurði hann
sömu spurningar og fékk kurteis
legt svar og allar dyr stóðu hon
um þegar í ;stað opnar Af-
igreiðslumennirnir komu fram
við hann eins og hann væri einn
af tíu bezt klæddu mönnum í
heimi og spöruðu hvorki lipurð
né snúninga. Þegar sjómaðurinn
var búinn að ákveða sig, þá borg
aði hann út í hönd sextán bíla.
Samtals kostuðu bilarnir nær
þrjár milljónir íslenzkra króna.
Þessi ungi sjómaður var einn
af áhöfn norsks fiskibáts, sem
kom með metafla að lnadi á
isumarsíldveiðunum og var með-
aihásetahlutur um borð eftir
sumarið um 420 þúsund íslénzk-
ar krónur. Allir um borð ákváðu
að fá sér bíl, og samþykkt var
að kaupa alla bílana á einu
bretti.
Varla þarf að taka það fram,
að eigandi hinnar bílaverzlun-
arinnar var „ekki við“, þegar
leita átti álits hans á þessu at-
viki.
Þetta var sem sagt saga um
norska síldarsjómenn. Ekki höf-
um við faeyrt dæmi þess að ís-
lenzkir kollegar þeirra hafi bor
ið sig svipað að, en hins er að gæta
að bílasalar fuilyrða að allajafna
komi mikill fjörkippur i bílsöl-
una í bænum, þegar síldveiðum
lýkur óg sjómenn koma
margir hverjir með góðan hlut.
r
Ls pau
,\1
•^þcn^e*-
Jú hann er að skána. Hann ætti að geta klárað
uppuppvaskið á föstudaginn ....
Hvorki konan né einkaritarinn skilja mig ....