Alþýðublaðið - 08.02.1966, Blaðsíða 5

1
Lífeyrissjóður verzlunarmanna stofnaður
Með launakjarasamningi milli
kaupsýslumanna og Verzlunar-
mannafélags Reykjavíkur, sem
gerður var hinn 27. maí 1955, var
ákveðið að stofna Lífeyrissjóð
verzlunarmanna og var þá jafn-
framt skipuð undirbúningsnefnd
til þess að hrinda málinu í fram-
kvæmd.
Sjóðurinn tók síðan til starfa
hinn 1. febrúar 1956. Fyrstu stjórn
ólfsson, formaður, Hjörtur Jóns-
son, Guðmundur Árnason, Gunn-
laugur J. Briem og Ingvar N. Páls
Lífeyrissjóður Verzlunarmanna
er starfræktur á svipuðum grund-
velli og aðrir lífeyrissjóðir, en
verzlunarfólk er ekki skyldað til
þess að vera sjóðsfélagar, heldur
er því frjálst að ákveða, hvort það
vill gerast aðilar að sjóðnum eða
ekki.
Frelsið í þessu efni sem öðrum
hefur líka reynzt vel, því um 2000
verzlunarmenn og stúlkur eru nú
sjóðsfélagar og fjölgar þeim stöð-
ugt. Atvinnurekendur brugðust
istrax vel við þessu máli og skildu
Ihvílíkt öryggi sjóðurinn gat orð-
ið fyrir starfsmenn þeirra og þá
sjálfa. Sjóðurinn hefur því eflzt
6vo sem björtustu vonir stóðu til
og 'telur nú tæpar 100 milljónir
króna.
Á þeim tíma, sem liðinn er frá
stofnun lífeyrissjóðsins, hefur
hann greitt ekkium látinna sjóðs-
félaga barnalífeyrii, en þar sem
sjóðurinn hefu'i nú starfað í tiu
ár, koma nú einniff til greina aðr
ar h'fevrissióðsgreiðshj.r, svo sem
örorkulífeyrir, makalífeyrir og elli
lífeyrir.
í reglngerð '-if'^sins er svo kveð
íð á um, að sjóðfélagar skuli hafa
forgangsrétt til lána ún sjóðnum.
Á þessum tíu árum hafa nálega
1000 lán verið afgreidd til sjóðs
félaga og þeim lánað samtals um
90 milliónir króna Öllum má skilj
ast, hvílíkur istuðningur þessi sjóð
ur er þegar o^ðinn fyrir verzlunar
fólk og verzlunarstéttina í heild
Hámarkslán sjóðsins nemur
250 þústind krónum og öllum var
Ið í því skyni að gera sióðfélög-
Áim kleift að eignast eigin íbúðir
Það er mikii styrkur, ef hægt
verður að lána svipað þessu áfram
en þó naumast meira en þriðjung
ur þess lánsfjár, sem þarf til þess
að byggja íbúð fyriri eina fjöl-
íkyldu. Verzlunarmönnum er því
brýn nauðsyn að eiga aðgang að
öðrum byggingarlánum til jafns
við aðra.
íslenzka króinan fellur hratt
og enda þótt sjóðurinn ætti að
geta vaxið ört þannig talinn þá
ber þess að gæta, að frá þesum
tímamótum tekur hann við skuld
bindingum um lífeyrisgreiðslur,
sem lítið hefur gætt hingað til.
Verzlunarstéttin sér hér ehn
eitt dæmi þess, hverju samtök
megna og eri ákveðin í því að
standa fast vörð um lífeyrissjóð
verzlunarmanna.
Núverandi stjórn sjóðsins skipa:
Hjörtur Jóssson, formaður, Guð-
mundur Árnaron, Gunnlaugur J.
Briem, Barði Friðriksson og Guð-
mundur H. Garðarsson. Framkv,-
stjóri sjóðsins frá uppliafi er Ingv-
ar N. Pálsson.
FRÍMERKI FRÍMERK!
Nýtt lím frá UHU
■ UHU PLUS -
ER ÞETTA HÆGT? I
Já með UHU PLUS
UHU PLUS límir járn, stál og aðra máhna.
UHU PLUS '*m‘r sier> postulín, Bakelit, leirvörur og hert
(vulkaniserað) gi'immí.
Efni sem límd hafa verið saman með |JHU PLUS
er ekki hægt að skiija sundur, nema með upphitun
100—159°C.
tslenzkur leiðarvísir £ hverjum .p?kk-a PLUS
Munið — ef eitthvað þarf að líma
Þá látið UHU sjá um það
H„ Aa TuHfefhis
heildverzlun.
Stjórn lífeyrissjóðs verzlunarmanna.
LÍTIÐ FRÍMERKJALAND
í Suður-Atlantshafi liggur lítil
eyja,, sem heitir Tristan da Cunha.
— íbúatalan er ekki hærri en um
275 manns. — Eyjan er undir
verndarvæng Bretlands. Árið 1961
skeði það, að eldfjall eitt á eyj-
unni byrjaði skyndilega að gjósa,
og það svo kröftuglega, að flytja
varð alla íbúa eyjarinnar á brott
í flýti. Flestir voriu þeirrar :skoð-
unar, að eyjan mundi ekki verða
byggð fyrst um sinn. Hrauntungur
runnu niður fjallið, vikur féll á
eyna og mannvirki eyðilögðust. —
Þó voru það nokkrir tugir manna,
sem ekki voru á sama máli, en
það voru fyrrverandi íbúar Cunha,
sem nú voru komnir til Englands.
— En þeir kunnu ekki sem bezt
við sig þari. Þéttbýlið, ysinn og þys
inn : London átti ekki við hina
brottfluttu eyjariskeggja. Þeir
þráðu friðsælu eyjuna sína, langt
suður í hafinu. Bílabauj og flug-
véladrunur fóru í taugarnar á
þeim, og heimþráin lét þá ekki
í friði. Hinir brottfluttu Cunha-bú
an tóku að halda fundi um málið
og ræða við yfirvöldin um heim-
flutning sinn,. enda var, er hér
var komið sögu árið 1963, gosinu
að fullu lokið. Með samstilltum
vilja og stöðugum áróðri sínum
fyrir heimflutningi, tókst eyjarbú
um, að fá vilja sínum framgengt.
Og það van glaður og hress hópur
fólks á öllum aldri, sem hélt heim
á leið til eyjar sinnar, Tristan da
Cunha, með stórskipi árið 1963.
— Mikið starf beið eyjarskeggja
er heim kom. Uppbygging, rækt-
un, smíði húsa og svo ótal margt
fleira, sem gefur að skilja, eftir að
eyjan hafði verið í eyði í tvö ár,
og náttúruöflin leikið lausum
hala.. En Cunha-búar eru duglegt
fólk, sem ekki lætur allt fyrir
brjósti brenna. Núna, tveim ár-
um seinna, eriu þeir komnir það
vel á veg með uppbyggingu sína,
að þeir eru farnir að gefa út sin
eigin frímerki. Það var í fcbrúar
1965, sem fyrsta ,,serían“ þeirra
með nafni eyjarinnar kom út.
Mynd af Elísabetu II. er til liægri
Framhald á 15. síðu
ALÞYÐUBLAÐIÐ - 8. febrúar 1966 5