Alþýðublaðið - 16.09.1966, Blaðsíða 13

Sautján
19. sýninganvika
Kveðjusýning-.
Sýnd kl. 7 og 9.
Bönnuð börnum.
Sími 50249
Het|urinar frá
Þelamörflc.
Heimsfræg brezk litmynd, er
fjallar um hetjudáðir norskra
frelsissinna í síðasta stríði.
Kirk Douglas.
Sýnd kl. 9
Börn Grants
skmstiéra
Sýnd kl. 7.
Vinnuvélar
TIL LEIGU.
Leigjmn út pússinga-steypu-
brærivélar og hjólbörur.
Rafknúnir grjót- og múrhamrar
með borum og fleygum.
Steinborvélar — Vibratorar.
Vatnsdælur o.m.fl.
LEIGAN S.F.
Súni 23480.
Trí' 'Hrnringar
Fljót afgreiðsla.
Sendum gegn póstkröfu.
Guðm. Þorsteinsson
gullsmiöur
Bankastræti 12.
Siy ðTÖÐIN
Sætúia 4 — Sími 16-2-27
BOlinn er smurðor fljótt off Vel.
SéSjom aliar teguadir af tfmurolíú
var heima þegar þér fóruð, en
þér vissuð að hún ætlaði að
heimsækja móður sína í Sands
Pits. Eða svo sagði hún yður.
— Rétt er það.
— Hvenær fóruð þér í hádeg-
isverð hr. Thayer? spurði Car-
ella.
Klukkan eitt. Ja — eða um
eittleytið alla vega.
— Hvar snædduð þér hádeg-
isverð, hr. Thayer?
— Á ítölsku veitingahúsi ekki
mjög langt frá skrifstofunní.
— Hvað heitir það veitinga-
hús?
— Svona nú .... sagði hr
Thayer, en hristi svo höfuðið.
Haldið þið, að ég hafi framið
morð eða hvað?
— Ekki endilega, sagði Car-
ella. — Við viljum aðeins fá að
vita allt, sem þér gerðuð um
daginn.
— Gott og vel. Ég hef ekkert
gert, en þið reynið að gefa í
skyn, að .... Hvernig haldið þið
eiginlega að mér liði? spurði
hann skyndilega. — Ég sé mynd
af konunni minni í blöðunum og
les þar, að hún sé látin. Bölv-
aðir þöngulhausarnir vkkar, —
hvernig haldið þið að mér Hði?
Hann lagði frá sér kaffiboll-
ann og gróf andlitið í höndum
sér.
— Hr. Thayer, sagði Carella
vingjarnlega, — deild okkar
rannsakar livert einasta sjálfs-
morð e'ns og væri það morð.
— Farið þér og yðar deiid til
fjandans, sagði Thayer.
— Konan mín er dáin. Hún
var uppi í rúmi hjá öðrum
manni. Hvern djöfulinn viljið
þið mér?
— Við viljum fá að vita, hvar
þér voruð í gær, sagði Hawes.
— Ég snæddi hádegisverð með
Fow^rd á veitingahúsi sem kall
að er Nino’s. Ég fór aftur á
skrifstofuna klukkan tvö eða
hálfþriú. Ég vann til hálf fimm.
Howard kom og sagðist vera al-
veg unpgefinn og hvort ég vildi
fá mér eitt glas með honum.
És þakkaði honum fyrir; við fór-
um á barinn á horninu, hann
heitir Hiá Dinty. Ég fékk mér
tvö glös og svo gengum við How-
ard yfir að neðanjarðarlestinni.
Ég fór beint heim.
— Hvað var klukkan þá?
— Hálf sex. Ég las blöðin og
horfði á sjónvarpsdagskrána. Ég
fór á fætur klukkan hálf átta í
morgun og út um átta leytið. Ég
keypti morgunblað á leiðinni á
matstaðinn. Meðan ég var að
borða, sá ég myndina af Irene.
Ég hringdi til tengdamóður minn-
ar frá veitingahúsinu og síðan
til lögreglunnar. Thayer þagnaði
um stund og spurði svo: — Er
þetta nóg?
— Já.
— Má ég þá fara?
— Já.
Þeir virtu hann fyrir sér með-
an hann reis á fætur og gekk út.
Hár, grannur maður lotinn í
herðum og með klunnalegt
göngulag.
SJÖUNDI KAFLI.
— Hver skollinn, sagði Hawes
við verðum að spyrja fólk.
— Rétt, svaraði Carella.
__ Þú verður að viðurkenna
það Steve að þetta er of sak-
leysislegt til að það geti verið
satt. Konan hans fer vikulega til
móöur sinnar og sefur þar um
nótt. Og hann hringir ekki einu
sinni af og til og aðgætir, hvort
hún sé þar. Nei, ég get ekki
gleypt þetta ótuggið.
— Það eru til fleiri hlutir milli
himna og vítis en þig dreymir
um Hoi’as, sagði Carella himin-
lifandi með ranga tilvitnun.
— Eins og hvað?
— Ást til dæmis, svaraði Car-
ella.
\
ÁTTUNDI KAFLI.
i
Fred Hassler var feitlaginn,
lítill maður í stórköflóttum jakka
og með himinblátt, ítalskt bindi.
Augu hans voru jafn himinblá og
vakandi og hann virti skrifstof-
una fyrir sér ánægjulegur á svip.
— Ég hef aldrei fyrr komið á
lögreglustöð, sagði hann. Hví-
líkir litir! Hvílíkt andrúmsloft!
— Humm, sagði Carella. Hvar
hafið þér verið, hr. Hassler?
— Ekki í borginni. Ég hafði
ekkí hugmynd um að þið vilduð
finna mig. Það var allt á öðrum
endanum, þegar ég kom heim í
morgun. Alveg brjálað! Eigand-
inn sagði, að það væri vissara
fyrir mig að tala við ykkur. Ég
gerði það og hér er ég.
— Vitið þér, hvað kom fyr-
ir í íbúð yðar meðan þér voruð
utanbæjar?
— Jamm, allt sprakk. Það
veit ég.
— Vitið þér hver var í íbúð-
inni meðan sprengingin varð?
— Þekkti hann en hana ekki.
— Hver var hann?
— Tommy Barlow. —
Hann býr ásamt bróður sínum
einhvers staðar í Riverhead.
— Hvernig þekktuð þér Tom-
my, hr. Hassler?
— Við unnum á sama stað.
Lone Star Photo-Finishing, 88-
gata, númer 417. Tommy hefur
unnið hjá félaginu í tvö ár.
— Er hann kvæntur?
— Nei, ég var að enda við að
segja ykkur að hann byggi með
bróður sínum. Bróðir hans er
krypplingur. Ég hitti hann einu
sinni. Hann gengur við staf.
— Vitið þér hvað hann heitir?
— Amos Barlow.
— Hvað var Tommy Barlow að
gera í yðar íbxið?
Hassler glotti kankvíslega. —
Hann bað mig um að fá lykilinn
að láni. Hann vissi að ég var að
fara xir borginni.
— Vissuð þér að hann ætlaði
að koma þangað með gifta konu?
— Nei.
— Var hann góður vinur yð-
ar, hr. Hassler?
— Já, eiginlega. Við fórum í
bowling saman. Hann hjálpaði
mér líka með kvikmyndirnar
mínar.
— Kvikmyndir yðar?
— Já, ég er með kvikmynda-
dellu. Þar sem ég vinn erum við
ekki með myndir, sem leikarar
ieilca í. Við framköllum aðeins
og kopíerum ljósmyndir. En svc
fékk ég kvikmyndadellu og byrj-
aði að labba um og kvikmynda.
Svo klippi ég myndina og lími
lxana saman. Tommy var vanur
að hjálpa mér.
— Hjálpa yður við hvað? Að
taka myndirnar eða skeyta þær
saman?
— Hvort tveggja og leika í
þeim líka. Ég á 300 feta filmu,
sem er eingöngu af Tommy.
— Var Tommy þunglyndxxr,
hr. Hassler? spurði Hawes.
— Tommy? Hassler brast í
hlátur. Hann var glaðastur og
kátastur allra. Alltaf brosandi
og alltaf kátur.
— Fannst yður hann eitthvað
leiður, þegar hann bað yður um
lykilinn?
— Ég var að enda við að
segja, að hann hefði verið sí-
brosandi.
— Hvenær sáuð þér hann
síðast?
— Á fimmtudaginn — í vinn-
unni.
— Fékk hann sér einnig frí
á föstudaginn?
— Það veit ég ekki, en húsbónd
inn hlýtur að geta sagt yður
það. ,
— Takk, sagði Carella. Hvar
er hægt að hitta yður, ef við
þurfum að tala frekar við yður?
— í íbúðinni.
— Ætlið þér að búa þar á-
fram? spui'ði Hawes vantrúað-
ur.
— Því ekki það? Það er allt
í lagi með svefnherbergið. Þar
er ekki unnt að sjá að. neitt
bafi komið fyrir. Dagstofan er
' alls ekki sem vei'st heldur. Þar
geymi ég allar myndirnar mínar.
Ef ég hefði nú haft þær
húsinu — sprenging!
NÍTJNDI KAFLI.
Það hefði verið mjög auðvelt
að kalla þetta sjálfsmorð og
láta svo málið niður falla. —.
Hvoi'ki Carella eða Hawes lang-
aði til að eltast við þetta mál
og allt benti til þess að Tomy
Barlow og Irene Thayer Ixefðu
dáið fyrir eigin hendi og af fús-
um vilja. Sjálfsmorðsbréf var
fyrir hendi. Gasið hafði orsakað
sprengingu og tvær tómar viskí-
flöskur voru í svefnherberginu
Allt þetta gerði það að verkum
að auðvelt var að komast að nið-
urstöðu. Og niðurstaðan varð
vitanlega sjálfsnxorð.
En Carelle og Hawes voru
afar samvizkusamir leynilög-
reglumenn sem lært höfðu af
margra ára reynslu að hvert
einasta mál hefur sitt ,bragð.“
Þessi tilfinning er ósjálfráð og
á hana bítur hvoi'ki rökvísi né
f. eld-
W\
■ t
16. september 1966 - ALÞYÐUBLAÐIÐ U