Bókasafnið - 01.01.1975, Blaðsíða 10

Þátttakendur í bresk-norræna bókasafnsráðstetnunni í Ráttvik við Siljanvatn í Svíþjóð í maímánuði 1973.
Hér eru gestum bornar veitingar, sér-
stakur mjólkurréttur sem tíðkast hefur á
þessum slóðum frá fornu fari, ekki síst í
seljunum. Er hann líkastur fljótandi osti,
ekki ýkja þykkur, en tollir þó vel saman;
er nánast seigur eins og miðlungsþykkt
deig. Með þessum rétti eru bornar stórar
upprúllaðar kökur, ekki ósvipaðar pönnu-
kökum, en þær eru að mestu leyti gerðar
úr kartöflum. Líkjast þær mjög norsku
,,lefsunum.“ Kökurnar eru smurðar með
sérstöku smjöri sem einnig er gamall arf-
ur í byggðinni og nefnist mysusmjör. Það
er hvítt eins og venjulegt smjör en hefur
sterkan keim af mysuosti.
Konur úr átthagafélagi sveitarinnar bera
fram matinn og eru þær sumar í þjóðbún-
ingum. Dalabyggðir hafa hver sinn þjóð-
búning sem fólk klæðist nú orðið aðeins
á tyllidögum og til skemmtunar ferðafólki.
Konur bera hann oftar en karlar en dans-
flokkar og fiðlarar klæðast honum gjarnan
þegar þeir iðka listir sínar.
Fiðlan er hljóðfæri Dalanna og hver
sveit átti áður sinn aðalfiðlara og stundum
lieila flokka sem struku strengi fyrir dansi.
Byggðir áttu löngum sína sérstöku dansa
og þjóðdansar Dalanna lifa enn góðu lífi
með áhugahópum sem tíðum koma fram á
skemmtunum. Víða í Dölum eru sumar-
dvalar- og ferðamannahótel því að lands-
lag er hér fagurt og íriðland meira en
annars staðar. Þjóðdansaflokkar og fiðlarar
í þjóðbúningum koma oft frarn á þessum
hótelum og skemmta gestum. Þannig feng-
um við þátttakendur á bókasafnsráðstefn-
unni heimsókn nokkurra dansara og fiðlara
á hótelið þar sem ráðstefnan var haldin
undir borðum í lokahófi og þótti það hin
besta skemmtun.
Hér á Fornabæ þykir einnig hlýða að
gefa okkur ofurlítinn forsmekk af Dala-
dönsum úr Urðabyggð. Ungur mennta-
skólanemi, að vísu síðhærður og klæddur
á nútímavísu táninga, stígur fram á völl-
inn milli bjálkahúsanna og stillir strengi
sína. Hann hafði fengið frí úr skóla þennan
morgun til að spila fyrir okkur gestina
nokkra gamla dansa úr byggð sinni. Kunni
hann vel að fara með fiðluna og naut þess
sjáanlega að skemmta gestum með hrynj-
andi laga sem dans liafði verið stiginn
eftir í Urðasókn af afa hans og ömmu og
forfeðrum fyrr á öldum.
Síðan er ferðinni haldið áfram og að
sjálfsögðu þykir við hæfi að sýna okkur
bókasafnið í Urðasókn. Þegar fararstjór-
inn tilkynnir að næst verði numið staðar í
10