Dagur - 18.10.1997, Qupperneq 6

22 - LAUGARDAGUR 18. OKTÓBER 1997

LÍFID í LANDINU
k A
Dúi erfluttur til
Reykjavíkurog byrjað-
urímeðferðvegna
kynskiptiaðgerðar.
Hanngengurnú undir
nafninu Díanna Ómel
og vonast til að vera
orðinn kona í útliti fyr-
irárslok 1998. Innra
með sérhefurhann
alltafverið kona.
„Ég verð að hafa Díönnu nafnið
af því að það er íslenskt. Ég má
ekki heita Ómel af því að það er
erlent nafn,“ segir Díanna
Ómel, 19 ára og 1,90 að hæð,
þar sem hún situr á kaffihúsi í
miðborg Reykjavíkur, vel snyrt
og glæsileg að vanda. Díanna
vakti athygli lesenda Dags-Tím-
ans í vor þegar viðtal birtist við
hana undir nafninu Dúi. Hún er
frá Grenivík og hefur stundað
nám á myndlista- og handíða-
braut Verkmenntaskólans á Ak-
ureyri, VMA, undanfarin ár en
er nú flutt suður.
„Ég hafði samband við lækn-
ana sama dag og viðtalið birtist
og fékk svar í júlí. Svo fór ég í
fyrsta tímann til Óttars [Guð-
mundssonar geðlæknis] og svo
hef ég farið til Arnars [Hauks-
sonar] kvensjúkdómalæknis. Ég
er búin að fara í blóðprufur,
bæði HlV-prufur og genaprufur
en meðferðin er bara rétt að
byrja,“ segir Díanna.
Vill taka allan pakkann
íeinu
Að minnsta kosti sjö Islendingar
hafa þegar skipt um kyn og er
frægust þeirra tvímælalaust
Anna Kristjánsdóttir. Fram að
þessu hafa allar aðgerðirnar far-
ið fram erlendis nema ein. Hún
hefur átt sér stað hér. Þegar eru
nokkrir einstaklingar í athugun
hjá vinnuhópi landlæknis um
kynskipti og er Díanna meðal
þeirra. Hópurinn sker úr um
hvort henni verður hleypt áfram
í aðgerðina og þá verður hún
gerð hér á landi.
Sjálf virðist Díanna ekki velkj-
ast í vafa um að hún fái að
halda áfram og bindur mildar
vonir við aðgerðina. Hún kemur
til með að fara tíl geðlæknis
einu sinni til tvisvar í mánuði og
vill fá að „taka allan pakkann í
einu, kvensjúkdómalækninn og
Iýtalækninn“ til að ferlið taki
sem stystan tíma. Hún býst við
að undirbúningurinn taki um
það bil eitt ár og svo taki sex
mánaða hormónameðferð við.
Eftir það komist hún strax í að-
gerð.
-Hvemig líður þér: hlakkarðu
til eða...?
„Já,“ svarar hún hiklaust. „Ég
hlakka til.“
-Árið 1999 verður þetta búið?
„Segjum ‘98, i Iok ‘98.“
Sést utan á mér
Díanna segir að læknarnir þurfi
að fullvissa sig um að henni sé
alvara með kynskiptin og vilji
skipta um kyn „af lífi og sál“ því
að ekki verði aftur snúið. Áður
en þeir hleypi henni í hormóna-
meðferðina verði þeir að vera
vissir um að hún sé ekki bara
kvenlegur hommi eða klæðskipt-
ingur. Hún sámsinnir að það sé
skrítið að láta prófa sig svona
„því að ég hef verið ákveðin í
þessu í mörg, mörg ár. Mér
finnst þetta bara sjást utan á
mér, bæði í hegðun og fram-
komu,“ segir hún.
Díanna er nú að leita sér að
vinnu fyrir sunnan því að hún
þarf auðvitað að framfleyta sér
auk þess sem lækniskostnaður-
inn er talsverður þó að heil-
brigðiskerfið beri náttúrulega
sinn skerf. Hún hefur reynslu úr
fiskvinnslu og afgreiðslu í tísku-
vöruverslun á Akureyri - var
reyndar verslunarstjóri þar í þijá
mánuði eða þar til verslunin
hætti. Hún ætlaði að halda
áfram námi sínu í VMA í haust
en ákvað að hætta því að hún
var að gefast upp á skólanum og
þótti dýrt að fljúga suður í með-
ferð einu sinni til tvisvar í mán-
uði.
-Mér skildist að þú hefðir ver-
ið lögð í einelti á Akureyri og
þess vegna flutt suður. Hvemig
var það?
Díanna Úmel er vel snyrt og glæsileg enda um 1,90 á hæð. Hún hefur mikinn áhuga á fötum og langar í nám i fatahönnun, hár-
greiðslu eða jafnvel förðun. Hún var á myndlista- og handiðabraut i Verkmenntaskóianum á Akureyri en tók sér pásu i haust og flutti
suður því að hún var orðin svo þreytt á einelti og leiðindum. Það var alltaf verið að kalia á eftir henni á göngum og f
matsal. mynd: eól.
Sámaði eineltið
„Það var bara þetta sama og hef-
ur verið gegnum tíðina. Það var
bara ennþá meira áberandi núna
og þá í skólanum sérstaklega.
Það var verið að kalla á eftir
manni á göngunum og upphróp-
anir í matsal og leiðindi. Ég fékk
bara nóg af því og vildi taka
pásu frá þessu. En ég er ekkert
farin endanlega frá Akureyri. Ég
kem til baka,“ segir hún.
Það er greinilegt að hún vill
lítið tala um eineltið sem hún
hefur búið við á Akureyri frá 14
ára aldri. Hún viðurkennir að
sér hafi sárnað og fengið smá-
vegis „einmanaleikatilfinningu"
en hafi samt aldrei verið í vand-
ræðum með vini og „yfirleitt ver-
ið hrókur alls fagnaðar". Hún
segist ekki hafa rætt málin við
skólameistarann í VMA því að
„það dugir ekkert, það gengur
ekkert, ekki á Akureyri“.
- Og af hveiju ekki?
„Bara. Akureyringar eru... Þeir
eru...,“ segir hún og heldur svo
áfram: „Ekki allir. Þeir eru ekki
alvondir, þessar
elskur, en upp til
hópa eru þeir
samt svona.“
Grenivík er
góðurstaður
-Hvað var kallað
á eftir þér í skól-
anum?
„Það var þetta
venjulega. „Oj“,
„Sjáiði þetta!“,
„Er þetta hér?“,“
svarar hún og
það er greinilegt
að henni fellur
þetta þungt þó
að hún vilji lítið ræða um það.
Hún segist ekki hafa verið lögð í
einelti fyrir sunnan, það sé bara
einstaka sinnum horft á eftir
sér.
Díanna segist hafa verið látin í
friði heima á Grenivík og ekkert
orðið fyrir einelti þar nema
kannski í barnaskóla en það hafi
bara verið „Þetta venjulega
krakkadæmi". Það er þó greini-
Iegt að hún hefur fengið að
reyna ýmislegt þó að sjálf dragi
hún frekar úr ef eitthvað er.
Hún bjó til
dæmis ekki á
Grenivík í fjög-
ur ár og flutti
þangað aftur
kringum ferm-
ingu, einmitt á
erfiðasta aldrin-
um enda hafi
hún verið mót-
fallin flutningn-
um. Þá hafi
hún lokað sig
inni og því hafi
það ekki verið
eingöngu krakk-
arnir í skólan-
um sem hafi
valdið erfiðleikunum heldur líka
hún sjálf.
„En annars hefur Grenivík
alltaf verið mjög góður staður,“
segir hún.
lllakkar til
Díanna Ómel stefnir að því að
ljúka kynskiptunum sem fyrst,
„helst á mettíma" og hlakkar
mikið til þegar þau verða um
garð gengin. „Ég er að deyja, ég
hlakka svo til. Og það er eins
með flesta mína vini og ætt-
ingja. Þeir bíða bara eftir því að
ég verði ánægð,
að þetta sé loks-
ins að fara af
stað.“
-En
skyldi
kosta?
„Ég held að
þetta kosti tvær
milljónir eða
meira með
hormónum, að-
gerð plús lýtaað-
gerð. Ef það
koma ekld brjóst
eftir hormónin
þarf ég að láta
búa þau til og
eins ef ég fæ
ekki nógar mjaðmir. Það þarf að
eyða óæskilegu hári af andliti og
líkama og ég hef nóg af þeim.
Háreyðingarnar og leiserinn,
hann er mjög dýr,“ svarar hún.
Þetta er ekkert að skanunast
sínfyrir
Díanna talar opið og hreinskiln-
islega um kynskiptiaðgerðina og
finnst hún verða að gera það.
„Ef ég loka þetta af þá er ég í
feludæmi sem ég er alls ekki því
að ég skammast
mín ekkert fyrir
þetta. Það er
ekkert til að
skammast sín
fyrir þannig að
mér finnst allt í
lagi að tala op-
inberlega um
þetta strax. Vera
bara hrein og
bein,“ segir hún.
Díanna stefnir
að því að flytjast
utan að kyn-
skiptiaðgerðinni
lokinni, helst til
Taílands, að
minnsta kosti
hluta úr árinu því að henni
finnst erfitt að lifa af íslenska
veturinn og svo er ódýrt að lifa í
Taílandi. Hún hefur þegar farið
þangað einu sinni og leist vel á
sig. Hún segir að kynskipti séu
ótrúlega algeng þar í landi og
því sé fólk opið. Engir fordómar
finnist í Taílandi. -GHS
Læknamirþurfa að
fullvissa sig um að
henni sé alvara með
kynskiptin og vilji
skipta um kyn „aflífi
og sál“því að ekki
verður aftur snúið.
hvað
þetta
„Ég skammast mín
ekkertfyrirþetta. Það
er ekkert til að skamm-
ast sínfyrir þannig að
mérfinnst allt í lagi að
tala opinberlega um
þetta strax. Vera bara
hrein ogbein“.